Ο Όσιος Αυξέντιος καταγόταν από την Συρία. Έζησε στην Κωνσταντινούπολη επί αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.) και κατείχε το αξίωμα του σχολαρίου του στρατηλάτου.
Η φιλήσυχη και φιλομόναχη διάθεσή του και η αγάπη του για τον ασκητικό βίο, τον οδήγησε στο να γίνει μοναχός. Εγκατέλειψε λοιπόν τις τιμές και τα αξιώματά του και αποσύρθηκε σε όρος πετρώδες της Χαλκηδόνος, την Οξεία Πέτρα, όπου και ασκήτευε, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την μελέτη και σπουδή της Αγίας Γραφής. Τόση δε ήταν η φήμη του για τις σπάνιες αρετές και την βαθιά θεολογική μόρφωσή του, ώστε προσκλήθηκε στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνεκλήθη το έτος 451 μ.Χ. στην Χαλκηδόνα για να καταδικάσει τις κακοδοξίες του Ευτυχούς.
Στο ασκητήριό του καθημερινά προσέρχονταν πολλοί, για να λάβουν την ευλογία του, μεταξύ των οποίων και πολλοί πλούσιοι που του έφερναν τροφές και δώρα.
Αλλά εκείνος χρησιμοποιούσε για τον εαυτό του λίγο ψωμί για τη συντήρησή του και κερί για το παρεκκλήσι του. Τα υπόλοιπα τα διαμοίραζε στους πτωχούς. Ο σεβασμός προς τον Όσιο έγινε αιτία να ιδρυθεί στους πρόποδες του βουνού γυναικεία μονή.
Ο Άγιος Θεός αξίωσε τον Άγιο Αυξέντιο του χαρίσματος της θαυματουργίας και έτσι επιτέλεσε πολλά θαύματα. Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη μεταξύ των ετών 470 - 472 μ.Χ.
Ακούγοντας προσεκτικά τον βίο του οσίου Αυξεντίου διαπιστώνουμε για ακόμη μία φορά την αδιαφορία των αγίων της Εκκλησίας μας τόσο για τις δόξες και τα αξιώματα όσο και για τα πλούτη. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν για άλλη μια φορά πόσο γελοίοι φαινόμαστε στα μάτια του Θεού όσοι από εμάς προσπαθούμε με κάθε τρόπο να τραβήξουμε τα βλέμματα όλων επάνω μας.
Δεν θα σταθούμε όμως εδώ. Αλλά στο τι έκανε ο άγιος τα πλούσια δώρα που του άφηναν. Δεν τα χρησιμοποιούσε ούτε για να ανεγείρει μεγαλύτερο ναό ούτε για να ομορφύνει έστω το μικρό παρεκκλήσι του ούτε φυσικά για να καλυτερεύσει τη δικιά του ζωή. Τα μοίρασε στους φτωχούς συνανθρώπους του. Τους τάισε, τους έντυσε, τους ευεργέτησε. Και όλα αυτά χωρίς να αφαιρέσει κάτι από την σκληρή ασκητική του ζωή.
Γιατί ακριβώς αυτή είναι η πραγματική Ορθοδοξία.Δεν ξεχωρίζει τα πνευματικά ούτε υποβαθμίζει τα βιοτικά. Ο Ορθόδοξος μπορεί να αδιαφορεί για τα δικά του βιοτικά, καθημερινά θέματα και να τα εναποθέτει στο Θεό, ωστόσο με κάθε ευκαιρία φροντίζει για τους συνανθρώπους του. Θα φροντίσει να μην πεινάσουν, να μην αδικηθούν, να μην περιθωριοποιηθούν. Η ασκητικότητα συμβαδίζει με την κοινωνική μέριμνα. Και ακόμα κι αν είναι απομονωμένος σε ένα βουνό, ο ασκητής τόσο με τις πράξεις αλλά και με τους λόγους του επηρεάζει και την πνευματική αλλά και την κοινωνική ζωή.
Ας μιμηθούμε κι εμείς όσο μπορούμε, ο καθένας με τις δυνάμεις και τον τρόπο του, τους αγίους της Εκκλησίας μας και ας ριχτούμε στη μάχη εναντίον και του εσωτερικού και του εξωτερικού κακού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου