Ο γάμος δεν είναι σύμβαση .Δεν είναι μέσο κοινωνικής επιβεβαίωσης ούτε τρόπος ανέλιξης.Ο γάμος είναι παραφροσύνη.Είναι ο εκούσιος εγκλωβισμός της ζωής σου μέσα στη ζωή ενός άλλου(μιας άλλης).Για να επιβιώσει χρειάζεται πάθος,έρωτα,αγάπη.Να είναι μια συνεχής πυρκαϊά που τίποτα δεν θ'αφήνει άλιωτο και που ποτέ δεν θα αφεθεί να σβήσει.Μια φωτιά που τροφοδοτείται και από τους δύο συνεχώς.Κάτι τόσο μεγαλειώδες η Εκκλησία το θωρακίζει εντάσσοντάς το στη μυστηριακή ζωή.
Ο γάμος δεν μπορεί να μετατραπεί σε δεσμά που "υπομένουμε" για χάρη του κόσμου,των γονιών ή ακόμα και των παιδιών.Είναι αδιανόητο να συντηρείται ως κάτι άχρωμο,άγευστο και βαρετό απλά και μόνο για να υπάρχει.Από αυτή την άποψη,όσοι παίρνουν την απόφαση να χωρίσουν,αφού αποδέχονται ότι δεν μπορούν να διατηρήσουν ζωντανό κάτι τόσο σπουδαίο,είναι πιο τίμιοι από αυτούς που το υποβιβάζουν σε μια ανούσια,συμφεροντολογική μορφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου