Από τα πρώτα ακόμα χρόνια, μια ξεχωριστή κουλτούρα άρχισε να εξελίσσεται στην Αμπχαζία. Η ζεστασιά και η ηπιότητα του κλίματος και η γονιμότητα της γης είχαν ορίσει τον τρόπο ζωής στην Αμπχαζία. Έτσι, η αρχαίοι Αμπχάζιοι ήταν κυρίως απασχολημένοι με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, το κυνήγι, το ψάρεμα και τη χειροτεχνία. Αναγκασμένοι να υπερασπίζονται τη γη τους από εχθρικές επιδρομές ή πολέμους, οι Αμπχάζιοι ανέπτυξαν επίσης δεξιότητες στη μάχη και την κατασκευή όπλων.
Ο πολιτισμός της Αμπχαζίας βασίζεται σε μια λαϊκή ηθική αρχή που ονομάζεται apsuara, που σημαίνει "να είσαι Αμπχάζιος».Ο Καθηγητής Sh. D. Inal-Ipa, ένας πολύ γνωστός Αμπχάζιος εθνολόγος, ορίζει την apsuara ως τον παραδοσιακά διαμορφωμένο τρόπο έκφρασης της εθνικής συνείδησης, ένα άγραφο κώδικα της εθνοτικής λαϊκής παράδοσης που περιγράφει ολόκληρο το σύστημα του λαού της Αμπχαζίας τα έθιμα , τις πεποιθήσεις και τις αρχές.
Τα Αμπχάζια έπη και οι θρύλοι δείχνουν τις αρχαϊκές πεποιθήσεις των ανθρώπων σχετικά με τη Δημιουργία του Κόσμου και το ρόλο των θεών.Τα Αμπχάζια Ναρτικά έπη διηγούνται την ιστορία της ζωής και τις ηρωικές πράξεις των Narts, εκατό αδελφών και της μητέρας τους, Satanaya-Guasha.
Αμπχάζια Γλώσσα και Φιλολογία
Τα Αμπχαζιανά είναι η επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Αμπχαζίας. Μαζί με τα Abaza, τις κιρκασιανές γλώσσες (Αντιγκέα και Kabardian), και την Ubykh που έχει πλέον εκλείψει, ανήκει στην ομάδα των Αμπχαζιανών-Αντιγκέα, η οποία περιλαμβάνει σήμερα πολλά εκατομμύρια ανθρώπους.
Καθώς η κοινή γλώσσα της Αμπχαζίας είχε σχηματιστεί, πολλές διάλεκτοι αναπτύχθηκαν λόγω της φεουδαρχικής διαίρεσης της χώρας.
Το 1862, PK Uslar, γλωσσολόγος και ερευνητής του πολιτισμού του Καυκάσου , δημοσίευσε μια εργασία για την Αμπχαζία γραμματική και δημιούργησε το αλφάβητο της Αμπχαζίας με βάση το ρωσικό κυριλλικό αλφάβητο.Ο D.I. Gulia, θεωρείται ότι είναι ο πατέρας της Αμπχαζιανής φανταστικής λογοτεχνίας και δημιουργός της Αμπχαζιανής λογοτεχνικής γλώσσας, δημοσίευσε το πρώτο λυρικό επικό ποίημα στην Αμπχαζία το 1913.
Το 1862, PK Uslar, γλωσσολόγος και ερευνητής του πολιτισμού του Καυκάσου , δημοσίευσε μια εργασία για την Αμπχαζία γραμματική και δημιούργησε το αλφάβητο της Αμπχαζίας με βάση το ρωσικό κυριλλικό αλφάβητο.Ο D.I. Gulia, θεωρείται ότι είναι ο πατέρας της Αμπχαζιανής φανταστικής λογοτεχνίας και δημιουργός της Αμπχαζιανής λογοτεχνικής γλώσσας, δημοσίευσε το πρώτο λυρικό επικό ποίημα στην Αμπχαζία το 1913.
Η Αμπχαζιανή λογοτεχνική γλώσσα εξελίχθηκε ενεργά κατά τη σοβιετική εποχή, καθώς η γλώσσα του έθνους υπέστη ένα στάδιο διαμόρφωσης. Σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, το λεξιλόγιο του γραπτού λόγου επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό με δανεισμό από γηγενείς διαλέκτους και ξένες γλώσσες.
Καθώς περνούσε ο καιρός και η χρήση των γραπτών Αμπχαζιανών διευρύνθηκε, μια ποικιλία από στυλ γραφής αναπτύχθηκαν: επιχειρηματική γραφή, επιστημονική γραφή, δημοσιογραφική γραφή, και πάνω απ 'όλα η λογοτεχνική γλώσσα, η γλώσσα της φαντασίας. Η παραδοσιακή Αμπχαζιανή προφορική ποιητική αφήγηση έπαιξε τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη της Αμπχαζιανής λογοτεχνικής γλώσσας, όπως έκαναν και έργα Αμπχάζιων συγγραφέων, ποιητών και θεατρικών συγγραφέων, όπως οι Ντμίτρι Gulia, Σαμψών Chanba, IUA Kogonia, Bagrat Shinkuba, Ιβάν Papaskiri, και Alexei Gogua.
Καθώς περνούσε ο καιρός και η χρήση των γραπτών Αμπχαζιανών διευρύνθηκε, μια ποικιλία από στυλ γραφής αναπτύχθηκαν: επιχειρηματική γραφή, επιστημονική γραφή, δημοσιογραφική γραφή, και πάνω απ 'όλα η λογοτεχνική γλώσσα, η γλώσσα της φαντασίας. Η παραδοσιακή Αμπχαζιανή προφορική ποιητική αφήγηση έπαιξε τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση και την εξέλιξη της Αμπχαζιανής λογοτεχνικής γλώσσας, όπως έκαναν και έργα Αμπχάζιων συγγραφέων, ποιητών και θεατρικών συγγραφέων, όπως οι Ντμίτρι Gulia, Σαμψών Chanba, IUA Kogonia, Bagrat Shinkuba, Ιβάν Papaskiri, και Alexei Gogua.
Λαογραφία της Αμπχαζίας
Η Αμπχαζιανή κουλτούρα είναι πλούσια σε δημοτική ποίηση και τραγούδια, χορό και μουσική. Τα Αμπχαζιανά λαϊκά τραγούδια είναι ένας συνδυασμός φωνητικών μελωδιών και ψαλμωδίας. Αρχαία παγανιστικά τραγούδια επιβιώνουν μέχρι σήμερα, μαζί με τραγούδια εργασίας, τελετουργικά τραγούδια, παραμύθια, θρύλους, μύθους, έπη, γνωμικά και παροιμίες.
Η πολυφωνία είναι ένα διακριτικό γνώρισμα του Αμπχαζιανού λαϊκού τραγουδιού.Συνήθως ένας τενόρος θα ξεκινήσει το τραγούδι, και οι άλλοι τραγουδιστές θα συμμετάσχουν μετά, αυτοσχεδιάζοντας γύρω από την αρχική μελωδία σε χαμηλότερο τόνο. Ένα περίεργο γεγονός: δεν υπάρχει λαϊκό τραγούδι από γυναίκες, εκτός από τα νανουρίσματα και τα μοιρολόγια. Τα παλαιότερα τραγούδια ανήκουν στη κυνηγετική και ποιμενική λαογραφία· τα πιο πρόσφατα αφορούν συγκεκριμένους λαϊκούς ήρωες: Khadzharat Kahba, Saluman Bgazhba και άλλους. Υπάρχει μια ευρέως γνωστή σειρά τελετουργικών τραγουδιών που εκτελούνται για να μαλακώσουν τον πόνο των τραυματιών.Τα Αμπχαζιανά παραδοσιακά τραγούδια πένθουςς και κυκλικού χορού είναι πολύ εκφραστικά και οι παραδοσιακοί γάμοι περιλαμβάνουν μια θεατρική παράσταση που συνοδεύεται με τραγούδια και χορό για την περίσταση.
Τα πιο σημαντικά παραδείγματα Αμπχαζιανού έπους είναι τα αρχαία έπη για τους Narts και για τον Abrskil, τον Αμπχάζιο Προμηθέα ο οποίος είχε πολεμήσει τους θεούς.
Τα Ναρτικά έπη είναι χαρακτηριστικά για τους περισσότερους λαούς του Β. Καυκάσου , με την Αμπχάζια έκδοση της ιστορίας να είναι η πιο αρχαϊκή, κατά τη γνώμη πολλών επιστημόνων. Τα έπη μιλάνε για εκατό αδελφούς και την όμορφη αδελφή τους Gunda, και τη ζωή τους, όπως κανονίζεται από τη μητέρα τους, μια σοφή, αιώνια νεαρή γυναίκα που ονομάζεται Satanaya-Guasha. Τα έπη επικεντρώνονται στο νεώτερο αδελφό, Sasrykva. Πολλές περιπέτειές του και ηρωικές του πράξεις υπηρετούν ως η πλοκή του έπους.
Οι ιστορίες του Abrskil είναι μεταγενέστερης προέλευσης. Ως τιμωρία για την ανυπακοή στους θεούς, ο ηρωικός Abrskil αλυσοδέθηκε σε ένα στύλο βαθιά μέσα στο σπήλαιο Otap, τώρα γνωστό ως σπήλαιο Abrskil, στην περιοχή Ochamchira.
Τα πιο σημαντικά παραδείγματα Αμπχαζιανού έπους είναι τα αρχαία έπη για τους Narts και για τον Abrskil, τον Αμπχάζιο Προμηθέα ο οποίος είχε πολεμήσει τους θεούς.
Τα Ναρτικά έπη είναι χαρακτηριστικά για τους περισσότερους λαούς του Β. Καυκάσου , με την Αμπχάζια έκδοση της ιστορίας να είναι η πιο αρχαϊκή, κατά τη γνώμη πολλών επιστημόνων. Τα έπη μιλάνε για εκατό αδελφούς και την όμορφη αδελφή τους Gunda, και τη ζωή τους, όπως κανονίζεται από τη μητέρα τους, μια σοφή, αιώνια νεαρή γυναίκα που ονομάζεται Satanaya-Guasha. Τα έπη επικεντρώνονται στο νεώτερο αδελφό, Sasrykva. Πολλές περιπέτειές του και ηρωικές του πράξεις υπηρετούν ως η πλοκή του έπους.
Οι ιστορίες του Abrskil είναι μεταγενέστερης προέλευσης. Ως τιμωρία για την ανυπακοή στους θεούς, ο ηρωικός Abrskil αλυσοδέθηκε σε ένα στύλο βαθιά μέσα στο σπήλαιο Otap, τώρα γνωστό ως σπήλαιο Abrskil, στην περιοχή Ochamchira.
Μουσική και Χορός
Τα παραδοσιακά μουσικά όργανα της Αμπχαζίας περιλαμβάνουν έγχορδα, πνευστά, και κρουστά. Ανάμεσα στα πιο δημοφιλή έγχορδα είναι το ap'hyartsa, ένα δίχορδο όργανο με ένα στενό σκελετό σε σχήμα ατράκτου, που παίζεται με δοξάρι και συνήθως χαράζεται σε σκλήθρα. Το ayumaa είναι μια τριγωνική άρπα με 14 χορδές χοντρότριχες (ayumaa σημαίνει "με τα δύο χέρια", επειδή ο μουσικός τη κρατά στο γόνατο, ενώ παίζει με τα δύο χέρια).
Τα ξύλινα πνευστά περιλαμβάνουν την acharpyn, ένα φλάουτο με τρεις ή μερικές φορές έξι τρύπες από ηράκλειο (φυτό,acharpyn στην γλώσσα της Αμπχαζίας) και κοσμείται με διακοσμητικά . Ένα άλλο δημοφιλές όργανο είναι η abyk, ένα κόρνο από μονό καλάμι σκαλισμένο από ξύλο πτεροκαρυάς. Η khtsvy akabak, η φλογέρα του βοσκού με τρία ανοίγματα, είναι λαξευμένο από βλαστό κολοκύθας.
Τα κρουστά περιλαμβάνουν διάφορα είδη τυμπάνων και σείστρων (χρησιμοποιούνται επίσης για να τρομάξουν τα πουλιά από τα χωράφια καλαμποκιού).Τα σείστρα Akyapkyap αποτελούνται από μια παχύ λαβή με προσαρμοσμένα ξύλινα πηχάκια που κάνουν έναν δυνατό θόρυβο τριξίματος όταν περιστρέφονται, και το πολύ δημοφιλές τύμπανο adaul χρησιμεύει συχνά ως η κύρια μουσική υπόκρουση, ειδικά για τους λαϊκούς χορούς.
Τα ξύλινα πνευστά περιλαμβάνουν την acharpyn, ένα φλάουτο με τρεις ή μερικές φορές έξι τρύπες από ηράκλειο (φυτό,acharpyn στην γλώσσα της Αμπχαζίας) και κοσμείται με διακοσμητικά . Ένα άλλο δημοφιλές όργανο είναι η abyk, ένα κόρνο από μονό καλάμι σκαλισμένο από ξύλο πτεροκαρυάς. Η khtsvy akabak, η φλογέρα του βοσκού με τρία ανοίγματα, είναι λαξευμένο από βλαστό κολοκύθας.
Τα κρουστά περιλαμβάνουν διάφορα είδη τυμπάνων και σείστρων (χρησιμοποιούνται επίσης για να τρομάξουν τα πουλιά από τα χωράφια καλαμποκιού).Τα σείστρα Akyapkyap αποτελούνται από μια παχύ λαβή με προσαρμοσμένα ξύλινα πηχάκια που κάνουν έναν δυνατό θόρυβο τριξίματος όταν περιστρέφονται, και το πολύ δημοφιλές τύμπανο adaul χρησιμεύει συχνά ως η κύρια μουσική υπόκρουση, ειδικά για τους λαϊκούς χορούς.
Ο χορός είναι η πιο δημοφιλής μορφή της λαϊκής παράστασης στην Αμπχαζία.Υπάρχουν πολλές επαγγελματικές ομάδες χορού στη χώρα και αρκετές σχολές χορογραφίας για παιδιά. Οι θίασοι εκτελούν παραδοσιακούς χορούς, τελετουργικούς χορούς με μαχαίρια και μπούρκας (παραδοσιακά παλτά με υψηλούς, τετραγωνισμένους ώμους), και άλλους παραδοσιακούς χορούς του Καυκάσου.
Είδη Ένδυσης
Τα παραδοσιακά ρούχα είναι ένα σημαντικό στοιχείο του πολιτισμού της Αμπχαζίας .Στο παρελθόν, οι άνθρωποι ντύνονταν σύμφωνα με το επάγγελμά τους, και χώριζαν τα ρούχα τους στα καθημερινά ρούχα, στα ρούχα για γιορτές, και τα τελετουργικά φορέματα.
Η chokha (ή cherkeska) είναι το παλαιότερο και, ακόμη και σήμερα, το πιο δημοφιλές είδος παραδοσιακής ανδρικής ένδυσης. Φοριόταν παραδοσιακά με παντελόνι, ένα πουκάμισο με ένα γιακά με κουμπί και ένα ζευγάρι παπούτσια από ακατέργαστο δέρμα ή, για ειδικές περιπτώσεις, ειδικά διακοσμημένα παπούτσια από δέρμα κατσίκας. Γκέτες ή τσόχινες κάλτσες τις φορούσαν πάνω από τις γάμπες, και επιγονατίδες πάνω από τα γόνατα. Τα με περίεργο σχήμα bashlyk χρησίμευαν ως παραδοσιακά καπέλα των ανδρών.
Ένα απαραίτητο ρούχο για κάθε ιππέα της Αμπχαζίας ήταν η μπούρκα (auapa σε Αμπχαζίας), ένα μακρύ σακάκι με υψηλούς πλατιούς ώμους που φτιαχνόταν από δασύτριχο τσόχα και έκανε το περίγραμμα να φαίνεται σχεδόν αρχοντικό.
Η chokha (ή cherkeska) είναι το παλαιότερο και, ακόμη και σήμερα, το πιο δημοφιλές είδος παραδοσιακής ανδρικής ένδυσης. Φοριόταν παραδοσιακά με παντελόνι, ένα πουκάμισο με ένα γιακά με κουμπί και ένα ζευγάρι παπούτσια από ακατέργαστο δέρμα ή, για ειδικές περιπτώσεις, ειδικά διακοσμημένα παπούτσια από δέρμα κατσίκας. Γκέτες ή τσόχινες κάλτσες τις φορούσαν πάνω από τις γάμπες, και επιγονατίδες πάνω από τα γόνατα. Τα με περίεργο σχήμα bashlyk χρησίμευαν ως παραδοσιακά καπέλα των ανδρών.
Ένα απαραίτητο ρούχο για κάθε ιππέα της Αμπχαζίας ήταν η μπούρκα (auapa σε Αμπχαζίας), ένα μακρύ σακάκι με υψηλούς πλατιούς ώμους που φτιαχνόταν από δασύτριχο τσόχα και έκανε το περίγραμμα να φαίνεται σχεδόν αρχοντικό.
Η παραδοσιακή γυναικεία φορεσιά αποτελείτο από αρκετά σημαντικά κομμάτια : ένα φόρεμα με ένα μικρό ή μεγάλο χιτώνιο πανωφόρι να φοριέται πάνω από αυτό, ένα πουκάμισο, δύο μεσοφόρια , ένα παντελόνι και ένα καπέλο ή μια μαντίλα στο κεφάλι. Μια διακοσμητική ζώνη, που φοριέται γύρω από τη μέση πάνω από όλα τα ρούχα, ήταν συχνά ένα πραγματικό έργο τέχνης. Το κοντό πανωφόρι χιτώνιο ήταν συνήθως κατασκευασμένο από χειροποίητο μάλλινο ύφασμα ή βελούδο· ήταν εφαρμοστό στην περιοχή του θώρακα και πιο φαρδύ κάτω από τη μέση.
Η alabasha, μια σκληρή ξύλινη ράβδος με μεταλλικό πόδι και ένα γάντζο στην κορυφή, ήταν ένα συμβολικό στοιχείο της παραδοσιακής εμφάνισης. Ένα μπαστούνι που χρησίμευε και σαν το απλούστερο όπλο, χρησίμευε επίσης ως ένα είδος "πρόχειρου βήματος " για να κάνει κάποιος μια ομιλία: αν ένας γέροντας κάρφωνε το ραβδί του στο έδαφος και έσκυβε πάνω του, ήταν ένα σημάδι ότι ήταν έτοιμος να μιλήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου