Η κατάκτηση της Σιβηρίας

russia-insider
Η Σιβηρία έγινε μέρος της Ρωσίας με απίστευτη ταχύτητα. Το 1585, τα μέλη της  πρώτης ρωσικής ομάδας που προσπάθησε  να διασχίσει την ευρασιατική ήπειρο έχασαν τη ζωή τους πέρα ​​από τα Ουράλια· μόλις 54 χρόνια αργότερα, όμως, οι Ρώσοι έφθασαν στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Η ιστορία των Ρώσων στη Σιβηρία
Η επαφή της Ρωσίας με τους αυτόχθονες πληθυσμούς της Σιβηρίας άρχισε πολύ πριν από τη δύσμοιρη στρατιωτική αποστολή στα Ουράλια. Ο  Laurentian Κώδικας του 14ου αι., ο οποίος είναι η παλαιότερη καταγραφή της ιστορίας της Βόρειας Ρωσίας, αναφέρει τον  Gurat Rogovich από το Νόβγκοροντ που πήγε σε μια αποστολή στα  «εδάφη των Ugra » τον 11ο αιώνα. Σύμφωνα με το ρωσικό ιστορικός Σεργκέι Solovyov, τα«μεγάλο βουνά και τα χάλκινα βήματα»που αναφέρονται στο Codex είναι τα Ουράλια σε μια μεταγενέστερη περίοδο. οι Ushkuiniks -πειρατές πολεμιστές από το Novgorod που ταξίδευαν κατά μήκος των ποταμών σε σκάφη με  επίπεδο πυθμένα  - έκαναν συχνά επιδρομές σε αυτά τα εδάφη.



Το 1483, Μοσχοβίτες πολεμιστές έκαναν  μια στρατιωτική εκστρατεία μέχρι τα Ουράλια, και το 1555, το Χανάτο της Sibir, ένα εθνοτικά πολύμορφο μουσουλμανικό κράτος που αποτελούνταν από αυτόχθονες φυλές της Σιβηρίας, έγινε υποτελής του Ρώσου τσάρου.Ωστόσο, το 1563, ένας νέος ηγέτης,ο Kuchum, έγινε Khan και επανέκτησε την ανεξαρτησία του Χανάτου.

Η πρώτη ολοκληρωμένη ρωσική αποστολή αποικιοποίησης στη Σιβηρία ήταν η εκστρατεία του Κοζάκου Yermak κατά του Kuchum το 1581. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Χαν είχε αρχίσει επιδρομές στις περιοχές που συνορεύουν με ρωσικά εδάφη. Ο Yermak, ο οποίος ξεκίνησε την εκστρατεία του με 540 Κοζάκους, συγκέντρωσε περισσότερα στρατεύματα καθώς κινήθηκε βαθύτερα στη Σιβηρία, πολέμησε τις  τοπικές φυλές και τις δυνάμεις του Χαν κατά μήκος του δρόμου. Το 1585, οι άνδρες του Kuchum έκαναν μια επιδρομή στο στρατόπεδο του Yermak και σκότωσαν τον ηγέτη των Κοζάκων και τους περισσότερους από τους στρατιώτες του. Αλλά ήταν πολύ αργά για να σταματήσουν τον εποικισμό της Σιβηρίας.
Νέες ρωσικές αποστολές έχτισαν φρούρια στη Σιβηρία, τα  οποία αργότερα εξελίχθηκαν σε μεγάλες πόλεις. Το 1586,ιδρύθηκε  η πόλη της Tyumen (σημερινού πληθυσμού 720.000) ιδρύθηκε· το 1604 - Τομσκ (πληθυσμός: 570.000) και το 1628 - Κρασνογιάρσκ, φιλοξενεί πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους σήμερα.

Δεν είναι μια αποικία
Σε αντίθεση με τα βρετανικά εδάφη στη Βόρεια Αμερική,η Σιβηρία δεν ήταν αποικία. Η Ρωσία δεν χωρίζει τα εδάφη κατά μήκος αυτών των γραμμών. Η περιοχή μόλις έγινε μέρος της επέκτασης της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι τοπικές ελίτ ενσωματώθηκαν στα ρωσικά διοικητικά συστήματα. Για παράδειγμα, ο γιος του Kuchum υπέγραψε τελικά συμφωνία ειρήνης, και ο εγγονός του έγινε επικεφαλής του Χανάτου  Κασίμ , ένα Τατάρικο κράτος υποτελές της Ρωσίας.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι πριν από την άφιξη των Ρώσων, 240,000-300,000 ιθαγενείς ζούσαν στη Σιβηρία σε μια περιοχή με έκταση 5 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια. Οι φυλές της Σιβηρίας πολεμούσαν σκληρά μεταξύ τους, και πολλοί από αυτούς αποδέχτηκαν τη ρωσική κυριαρχία ως έναν τρόπο για να αποφευχθεί περαιτέρω αιματοχυσία. Ωστόσο, όσο πιο ανατολικά πήγαιναν οι  Κοζάκοι εξερευνητές , τόσο μεγαλύτερη αντίσταση αντιμετώπισαν από αυτές τις ομάδες που ήθελαν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους.
Η ρωσική κυβέρνηση χρησιμοποίησε φρούρια και φρουρές για να επεκτείνει την εξουσία της, αλλά και οι αυτόχθονες φυλές επιτέθηκαν και έκαψαν τα οχυρά, κάτι που οδήγησε σε αντίποινα  από τους Κοζάκους.Ο λαογράφο Georgy Ergis λέει ότι στους μύθους του λαού  των Γιακολυτ, οι Ρώσοι περιγράφονται ως «οι άνθρωποι των μαχών και των  σφαγών.»

Οι τελευταίοι αρνητές
Οι Chukchi ήταν  από τους πιο προκλητικούς ιθαγενείς της Σιβηρίας. Πολέμησαν έντονα τους Κοζάκους και τους νίκησαν σε ορισμένες περιπτώσεις. Η κλίμακα των μαχών μεταξύ του Chukchi και των Κοζάκων δεν ήταν μεγάλη - σε μια σοβαρή ήττα στις όχθες του ποταμού Orlova, οι ρωσικές δυνάμεις έχασαν 51 άνδρες - αλλά τελικά η αυτοκρατορική κυβέρνηση εξοργίστηκε. Το 1742, ο τσάρος εξέδωσε διάταγμα: «Επιτεθείτε στους ανήσυχους Chukchi με οπλισμένο  χέρι· εξαλείψτε  τους εντελώς»