Ρένος Κωνσταντίνου, θεολόγος
Ο Άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης ήταν διάσημος αθηναίος φιλόσοφος και μέλος του ανωτάτου δικαστηρίου. Μετά το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στην Αθήνα στον Άρειο Πάγο, κάτω από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως το 50 μ.Χ., πίστεψε και βαπτίστηκε χριστιανός αυτός και η οικογένεια του όλη το έτος 52 μ.Χ.: «τινὲς δὲ ἄνδρες κολληθέντες αὐτῷ ἐπίστευσαν, ἐν οἷς καὶΔιονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ γυνὴ ὀνόματι Δάμαρις καὶ ἕτεροι σὺν αὐτοῖς» (Πράξ. 17, 34). Ο Άγιος Διονύσιος διετέλεσε και επίσκοπος της πόλης των Αθηνών, διαδεχόμενος τον Άγιο Ιερόθεο. Μαρτύρησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Δομετιανού (81-96 μ.Χ.). Κατά μία παράδοση, ο Άγιος Διονύσιος περιόδευσε σε πολλά μέρη της Δύσης, όπου κήρυξε τον ευαγγελικό λόγο και έλκυσε πολλούς στον Χριστιανισμό. Όταν έφθασε στο Παρίσι συνελήφθη και υπέστη μαρτυρικό θάνατο με αποκεφαλισμό, γύρω στο 95 με 96 μ.Χ.
Πολλοί Συναξαριστές δίνουν αρκετές πληροφορίες για τη σημαντικότατη αυτή προσωπικότητα του Χριστιανισμού, οι οποίες όμως στηρίζονται σε διάφορες παραδόσεις, χωρίς να είμαστε βέβαιοι για την ορθότητά τους. Έτσι μια παράδοση τοποθετεί τον Άγιο Διονύσιο την ημέρα που σταυρώθηκε ο Ιησούς να είναι στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου μαζί με τον φιλόσοφο Απολλοφάνη. Όταν σκοτείνιασε ο ήλιος, κατά την ώρα του Πάθους του Κυρίου, ο Διονύσιος αναφώνησε: «Ή η φύσις αλλοιούται ή θεός πάσχει». Μία ακόμη παράδοση, ιδιαίτερα αγαπητή που έχει επικρατήσει στην Εκκλησία και εκφράζεται στην αγιογραφία και υμνογραφία, θέλει τον Άγιο Διονύσιο να παρίσταται στην Κοίμηση της Παναγίας, μαζί με τους άλλους δύο ιερομάρτυρες Ιερόθεο και Τιμόθεο, μεταφερόμενος από τις νεφέλες που άρπαξαν και τους Αποστόλους. Στις ιερές εικόνες της Κοιμήσεως απεικονίζεται με τους δύο Ιεράρχες να στέκεται πίσω από τους Αποστόλους.
Στον Άγιο Διονύσιο αποδίδονται και αρκετά θεολογικά συγγράμματα (αν και το πιθανότερο είναι να είναι ψευδεπίγραφα, δηλαδή γράφτηκαν από άλλους και όχι από τον Άγιο). Ωστόσο αποτελούν πνευματικά κείμενα, από τα όποια παραθέτουμε σε μετάφραση ορισμένα λόγια σχετικά με την Αγιότητα, τη Βασιλεία και την Κυριότητα του Θεού: «Αγιότητα, λοιπόν, είναι κατά τη γνώμη μας η καθαρότητα, η ασημάδευτη από οποιοδήποτε μίασμα, η πλήρης και ολότελα άσπιλη. Βασιλεία είναι η τακτοποίηση κάθε ορίου, κάθε τάξης, κανονισμού, κατάστασης. Κυριότητα δεν είναι μόνο η υπεροχή πάνω στους χειρότερους, αλλά και η συνολική των καλών και αγαθών και πλήρης ολοκτησία, καθώς και η αληθινή και αμετάβλητη βεβαιότητα. Γι’ αυτό και η κυριότητα ετυμολογείται από το «κύρος» και το «κύριο» και το «κυρίευαν». Θεότητα είναι η πρόνοια που θεάται τα πάντα και με τέλεια αγαθότητα «περιθέει» (περιέχει) και συνέχει τα πάντα, τα γεμίζει με τον εαυτό της και υπερέχει από όλα όσα απολαμβάνουν τα δώρα της πρόνοιάς της»
(Διονυσίου Αρεοπαγίτου, «ΠΕΡΙ ΘΕΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ». Εκδόσεις Π. Πουρναρά).
Ο Άγιος Διονύσιος ο Αεροπαγίτης είναι ο πολιούχος Άγιος των Αθηνών. Είναι επίσης προστάτης των Δικαστικών και του Δικαστικού Σώματος. Η μνήμη του εορτάζεται στις 3 Οκτωβρίου.
Παπα-Κωστα μου Γεια σου! ο Νικος ειμαι! Θελω να ρωτησω κατι! ο Αριστοτελης γνωριζε για τις 3 κινησεις της ψυχης που ειναι η κυκλικη, η ευθεια και η ελικοειδης? Αν τις γνωριζε πως ειχε το ιδιο βιωμα με τον Αγιο Διονυσιο τον Αεροπαγιτη χωρις να κανει πνευματικη ασκηση? Ηταν αποτελεσμα του σπερματικου λογου?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε βρίσκεις εντελώς αδιάβαστο για τον Αριστοτέλη.
ΔιαγραφήΟ σπερματικός λόγος βρίσκεται παντού,οπότε δεν αποκλείεται.
παντως ο Αριστοτελης ειχε απο ολους τους αρχαιους Ελληνες φιλοσοφους το καλυτερο βιωμα του Τριαδικου Θεου απο οτι αντιλαμβανομαι. Ισως αυτο εξηγει και το γεγονος οτι ο Μεγας Αλεξανδρος γνωριζε για τον ενα Θεο. Απο οτι αναφερουν ο Αγιος Ιουστινος ο φιλοσοφος, ο Αγιος Ιωαννης ο Χρυσοστομος και ο Αγιος Ανδρεας ο δια Χριστον σαλος ο Μεγας Αλεξανδρος προσευχοταν στον Τριαδικο Θεο για να πολεμησει και να φυλακισει τα ρυπαρα γενη στις Ινδιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εδώ αδιάβαστο με πιάνεις!Παντως ληταν περίεργη περίπτωση ο Μ.Αλέξανδρος
ΔιαγραφήΚαλημερα! Σορυ που δεν απαντησα πιο πριν! Πολλα χρονια πριν διαβασω τα καταλληλα κειμενα της Πατερικης Γραμματειας και της Αρχαιοελληνικης Γραμματειας ακουγα πολλες αποψεις γυρω απο το προσωπο του Μ. Αλεξανδρου. Αυτο που με στεναχορουσε πιο πολυ ηταν που βγαιναν διαφοροι ξενοι Ιστορικοι και ισχυριζοντουσαν οτι ο Μ. Αλεξανδρος ηταν αλκοολικος, ομοφυλοφιλος, τρελλος και αλλες τετοιες παλαβομαρες. Αυτες τις αποψεις δυστυχως τις ενστερνιστηκαν διαφοροι ανθελληνες και αρχισαν να τις αναμεταδιδουν. Αν διαβασει κανεις το εργο ΣΥΜΠΟΣΙΟ του Πλατωνα θα δει που ο Πλατωνας κανει λογο για τον ερωτα του Μ. Αλεξανδρου με εναν συμπολεμιστη του του οποιου το ονομα μου διαφευγει. Αγνοουν ομως οι συγχρονοι ερμηνευτες που ερμηνευτες που δεν εχουν καμοια ιδεα περι του Αρχαιου Ελληνικου Πνευματος οτι ο Πλατωνας εννοει τον Πλατωνικο ερωτα και οχι το σαρκικο ερωτα. Ο ερωτας για τους Αρχαιους Ελληνες ειναι ουσιαστικα η αληθινη φιλια. ο σαρκικος ερωτας στα αρχαια Ελληνικα κειμενα αναφερεται ως συνουσια η γενετησια πραξη. ο ορος σεξ χρησιμοποιηθηκε χιλιαδες χρονια αργοτερα απο τον Σιγμουντ Φρουντ. Ο ορος ομοφυλοφιλλος αναφερεται στα αρχαια Ελληνικα κειμενα ως κυναιδος. Σε κανενα αρχαιο ιστορικο κειμενο δεν αναφερεται οτι ηταν ο Μ. Αλεξανδρος κυναιδος. Αρχισα λοιπον να πιστευω οτι ολες αυτες οι ψευδεις δηλωσεις γυρω απο το προσωπο του Μεγαλου στρατηλατη ηταν κατασκευασματα της νεας ταξης πραματων. Ξεκινησα λοιπον μια εμπεριστατωμενη ερευνα. Αλουσα καταρχην μεσα απο φιλους μου στην εκλλησια για την προφητεια του Αγιου Ανδρεα του δια Χριστον Σαλου για την επανοδο των ρυπαρων εθνων. Ακουσα επισης ενα βραδυ τον Λιακοπουλο να μιλαει για τις αγνωστες εκστρατειες του Μ. Αλεξανδρου και για τους πολεμους του με τα ρυπαρα γενη. Ειδα τις αρχαιες αναφορες διαφορων παραδοσεων γυρω απο αυτο το θεμα. Στο κειμενο VISIO DANIELIS ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ γινεται εκτενης αναφορα γυρω απο το θεμα. Το ιδιο και στα κειμανα του Αγιου Ιουστινου του φιλοσοφου. Αυτα τα ρυπαρα γενη ηταν απογονοι των γιγαντων ΓΩΓ ΚΑΙ ΜΑΓΩΓ που αναφερονται στην Παλαια Διαθηκη απο οτι λενε οι Αγιοι Πατερες. Δεν ηταν οι προτοκατακλυσμιαιοι νεφελιμ που αναφερει ο Λιακο. οι Γκιμποριμ ηταν αλλη γενια γιγαντων που καταγονταν απο τον Ιαφεθ τον τριτο γιο του Νωε. ο Μ. Αλεξανδρος προσφερε τις υπηρεσιες του στο Θεο και την ανθρωποτητα κλεινοντας αυτα τα επικυνδυνα πλασματα μεσα στις πυλες της Ινδιας και παραλληλα διεδωδε το ελληνικο πνευμα στα περατα της οικουμενης. Ουσιαστικα χαρη σε αυτον μυηθηκαν και οι Ιουδαιοι στην Ελληνικη Γλωσσα και στο Ελληνικο πνευμα και μπορεσαν και μετεφρασαν τα κειμενα της Παλαιας Διαθηκης στα Ελληνικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ για το σχόλιο.Πολύ ενδιαφέρον!
ΔιαγραφήΕννοειται μπορεις να τσεκαρεις αυτα που σου ανεφερα ανατρεχοντας στα αναλογα κειμενα!
Διαγραφήυπαρχει ωστοσο ενα ερωτημα που δεν εχω διελευκανει ακομη! Πως ο Φιλων ο Αλεξανδρευς αν και Ιουδαιος ειχε καταλαβει οτι ο μεγαλης βουλης Αγγελος ειναι ο Λογος του Θεου? Πως γινεται και δεν καταλαβε οτι αυτος ειναι ο Χριστος αφου εζησε στα χρονια του Χριστου?
ΔιαγραφήΈφτασε στο μέγιστο που μπορούσε να φτάσει μέσω της μελέτης του Νόμου,πιθανότατα.Ίσως να μην είχε τα εφόδια να ξεπεράσει τον Νόμο.
Διαγραφήπαπα-Κωστα μου ξεχασα να σε παρακαλεσω κατι! Σου ειναι ευκολο σε παρακαλω να μου διαβασεις ευχη για βασκανια?
ΔιαγραφήΜπορώ να σε μνημονεύσω σε λειτουργία.Για ευχή βασκανίας σε κάποια εκκλησία θα πας γιατί πρέπει να είσαι κι εσύ εκεί.
Διαγραφήοκ
Διαγραφή