Spectator Τετάρτη 9.9.2015
Του Brendan O'Neill
Του Brendan O'Neill
Γιατί οι αριστεροί ενδιαφέρονται περισσότερο για τους Μουσουλμάνους από ό,τι για τους Εβραίους; Αν αυτό σας φαίνεται συγκρουσιακό για σκεφτείτε το εξής: αυτή την εβδομάδα, το Met Police έδωσε στη δημοσιότητα τα τελευταία ποσοστά εγκλημάτων μίσους. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι επιθέσεις εναντίον Εβραίων έχουν αυξηθεί κατά 93% σε σχέση με πέρυσι, ενώ οι επιθέσεις εναντίον Μουσουλμάνων έχουν αυξηθεί κατά 70%. Και για μαντέψτε τώρα ποιες ιστορίες επέλεξαν να κάνουν σημαία τους το BBC, η Guardian και η Independent, αυτές οι φωνές της φιλελεύθερης βρετανικής συνείδησης; Ναι, καλά το πιάσατε: την αύξηση κατά 70% των ισλαμοφοβικών επιθέσεων και όχι το σχεδόν 100% ποσοστό ανόδου των αντισημιτικών επιθέσεων.
Η πρώτη είδηση στο BBC είναι «Τα ισλαμοφοβικά εγκλήματα στο Λονδίνο αυξήθηκαν κατά 70%». Της Gardian είναι «Τα εγκλήματα μίσους εναντίον Μουσουλμάνων εκτοξεύθηκαν στα ύψη στο Λονδίνο». Το κύριο άρθρο της Independent είναι «Τα εγκλήματα μίσους εναντίον Μουσουλμάνων στο Λονδίνο αυξήθηκαν κατά 70%». Και για τα εγκλήματα εναντίον Εβραίων; Συγνώμη αλλά δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτά. Δεν αναφέρονται καν. Είτε συνεπεία του τρόπου με τον οποίο επιλέγουν οι αστυνομικοί να δημοσιεύουν στα Δελτία Τύπου τα νέα δεδομένα τους είτε του τρόπου με τον οποίο επιλέγουν να τα ερμηνεύουν οι εκδότες, είτε αμφοτέρων των παραπάνω λόγων, κάποιος από αυτούς που εμπλέκονται στην όλη διαδικασία αποφάσισε ότι ο Μουσουλμάνος που δέχεται φραστικές ή άλλες επιθέσεις αξίζει περισσότερο την ειδησεογραφική προσοχή από ό,τι ο Εβραίος που δέχεται παρόμοιες επιθέσεις.
Και αυτό γίνεται ολοένα και περισσότερο. Για κάποιο άγνωστο λόγο, οι αυτόκλητοι προοδευτικοί, ειδικά όσοι ρέπουν στην Αριστερά, ενοχλούνται όλο και περισσότερο από το μίσος εναντίον των Μουσουλμάνων από ό,τι με το μίσος εναντίον των Εβραίων. Αυτός είναι και ο λόγος όπου νέοι άνθρωποι -οι Yasmin Alibhai-Brown, Diane Abbott και κάθε αριστερός στο Twitter- που κανονικά διαδηλώνει εναντίον του ρατσισμού και εναντίον όσων σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους τους στον ρατσισμό, θα έλεγαν στην ουσία «Γιατί όλη αυτή η φασαρία;» ακόμη και όταν αποκαλύφθηκε ότι και ο Jeremy Corbyn έκανε παρέα με αρνητές του Ολοκαυτώματος.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο κάθε ηλίθια επίθεση εναντίον τζαμιού συνιστά ξεκάθαρη ένδειξη ότι η Ευρώπη διολισθαίνει μέσα στο λάκκο του αντι-μουσουλμανικού μίσους, την ίδια στιγμή που θα πρέπει να ξεκοκκαλίσεις τα ΜΜΕ για να βρεις αναφορές σε επιθέσεις εναντίον συναγωγών. Πρόσφατα ένας νεαρός από το Manchester ξυλοκοπήθηκε σε μία αντισημιτική επίθεση. Ένας Ισπανός Εβραίος δέχτηκε σωματική επίθεση. Επίσης, δύο επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος δέχτηκαν επίθεση στο Άμστερνταμ και τους φώναζαν «βρωμοεβραίους». Κι όμως αυτές οι περιπτώσεις δεν έγιναν πρωτοσέλιδο. Και, βεβαίως, δεν καταχωρήθηκαν ως ενδείξεις μίας νέας μάστιγας προκατάληψης που βλασταίνει στην Ευρώπη, όπως συμβαίνει και με τις επιθέσεις εναντίον Μουσουλμάνων. Το σιωπηρό μήνυμα από αυτά τα διπλά μέτρα και σταθμά είναι απολύτως ξεκάθαρο: οι επιθέσεις εναντίον Εβραίων είναι ήσσονος σημασίας σε σχέση με αυτές εναντίον Μουσουλμάνων.
Η έκταση της φλύαρης ανησυχίας για τους Μουσουλμάνους που κόβει την ανησυχία για τους Εβραίους έφτασε στο ναδίρ της, όταν δολοφονήθηκαν τέσσερεις Εβραίοι σε ένα κατάστημα του Παρισιού λίγο μετά τη σφαγή στο Charlie Hebdo. Σχεδόν κάθε μεγάλης κυκλοφορίας φιλελεύθερη εφημερίδα στην Ευρώπη συνέχιζε να βροντά και ν’ αστράφτει για μια δυνητικά «ισλαμοφοβική αντίδραση» έπειτα από τις δολοφονίες στο Charlie, ακόμη και όταν είχαν δολοφονηθεί Εβραίοι. Το πρωί της ημέρας όπου οι σοροί τεσσάρων Εβραίων μεταφέρονταν αεροπορικώς στο Ισραήλ για ταφή, ο George Clooney έλεγε, ξύνοντας πληγές, για το πόσο πολύ ανησυχεί για «τον αντι-μουσουλμανικό πυρετό» στην Ευρώπη. Μιλάμε για σουρεαλιστική κατάσταση. Ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται να ανησυχούν περισσότερο για πιθανές επιθέσεις εναντίον Μουσουλμάνων από ό,τι για πραγματικές επιθέσεις εναντίον Εβραίων.
Και να που τώρα δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην αύξηση των αντι-μουσουλμανικών επιθέσεων στο Λονδίνο παρά στην ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των αντι-εβραϊκών επιθέσεων. Αυτή η σιωπηρή υποβάθμιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι Εβραίοι, αυτή η αξιολογική κρίση ότι τα εγκλήματα εναντίον των Εβραίων δεν είναι και τόσο σοβαρά, χρειάζεται κάποια εξήγηση. Και πιστεύω ότι δύο είναι οι λόγοι.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι, κάνοντας παντιέρα τους τις επιθέσεις εναντίον Μουσουλμάνων, τούς επιτρέπει να ικανοποιήσουν τις προκαταλήψεις τους, ειδικά για εκείνες τις ορδές ηλιθίων αναγνωστών που διαβάζουν tabloids, και των οποίων τα άρθρα ελάχιστα απέχουν από το να οργανώσουν τρελά αντιμουσουλμανικά προγκρόμ. Η μυωπική φιλελεύθερη εστίαση στην ισλαμοφοβία είναι όντως έκφραση έλλειψης εμπιστοσύνης για τις ανεπαρκώς πολυπολιτισμικές και προφανώς δυτικοκεντρικές μάζες.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι πολλοί στην Αριστερά φαίνεται να νομίζουν ότι το να σκέφτεται κανείς αντισημιτικά είναι πολιτικά δικαιολογημένο. Από την επιμονή της Karen Armstrong ότι η τρελή επίθεση στο Παρίσι «δεν είχε να κάνει με τον αντισημιτισμό» και ότι είχε να κάνει «μάλλον με την Παλαιστίνη» μέχρι τους ισχυρισμούς διαφόρων σχολιαστών ότι ο αντισημιτισμός στην Ευρώπη είναι το αναπόφευκτο υποπροϊόν των γελοίων παιχνιδιών του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, πολλοί, και με κύρος άνθρωποι, έχουν αρχίσει να βλέπουν τις επιθέσεις εναντίον Εβραίων σχεδόν σαν ένα είδος διαμαρτυρίας, περισσότερο σαν πολιτικές παρά ως επιθέσεις μίσους.
Αυτό είναι το τρομακτικό μήνυμα των ΜΜΕ και των αριστερών, οι οποίοι υποβαθμίζουν σιωπηρώς τη σοβαρότητα του αντισημιτισμού. Όταν δικαιολογούν τέτοια εγκλήματα ή απλά τα συγχωρούν, δίνουν το πράσινο φως στον αντισημιτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου