Ήταν Ιερέας στη Μαγνησία της Μ. Ασίας. Ή ζωή του ήταν μια συνεχής υπηρεσία αφοσίωσης στο Χριστό και αγάπης προς τον πλησίον. Όταν το 198 ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανός έφερε μπροστά του το Χαράλαμπο και τον απείλησε ότι θα τον βασάνιζε πολύ σκληρά, για να αρνηθεί το Χριστό. ο γέροντας Ιερέας χαμογέλασε και απάντησε: «Εμείς οϊ χριστιανοί, είμαστε εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους, όπως οι γενναίοι στρατιώτες δεν επιθυμούν τον ήσυχο θάνατο στο κρεβάτι, αλλά τον δοξασμένο της μάχης. Σε μένα υπάρχουν τα γηρατειά, αλλά να μάθετε καλά ότι στους δικούς μας αγώνες το πάν είναι ή ψυχή, ή αποφασιστικότητα, ή αυταπάρνηση. Αυτά δεν πέφτουν με την ηλικία, αλλά μένουν πάντοτε ανθηρά και νέα. Αμφιβάλλεις, έπαρχε; Δοκίμασε. Και θα δεις ότι με τη χάρη του Κυρίου μου Ιησού Χριστού θα κουρασθούν όλοι οι ακμαίοι δήμιοι σου , χωρίς ο ιερέας Χαράλαμπος να ζητήσει την επιείκεια σου». Εκνευρισμένος από τα λόγια αυτά ο έπαρχος, διατάζει και τον γδέρνουν ζωντανό. Αυτός, όμως, αντί να σπαράζει από τον πόνο, δοξολογούσε το Θεό για την αντοχή πού του έδινε. Τότε πολλοί δήμιοι, πού έβλεπαν αυτό το θαύμα, πίστεψαν στο Χριστό. Φοβισμένος ο έπαρχος τον άφησε ελεύθερο. Αργότερα ο ίδιος ο Σεβήρος, μη μπορώντας να τα βγάλει πέρα μαζί του, τον αποκεφάλισε σε ηλικία 113 ετών.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως στύλος ακλόνητος, της Εκκλησίας Χριστού, και λύχνος άείφωτος, της οικουμένης σοφέ, έδείχθης Χαράλαμπε• έλαμψας εν τω κόσμω, δια του μαρτυρίου, έλυσας και ειδώλων την σκοτόμαιναν μάκαρ• διό εν παρρησία Χριστώ• πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου