Δώσε μου το μερίδιο που μου αναλογεί από την περιουσία μας και άσε με να φύγω.Αυτό είπε στον πατέρα του ο μικρότερος υιός της παραβολής.Αυτό λέμε κι εμείς σχεδόν κάθε μέρα στον Ουράνιο Πατέρα μας,τον Θεό.Αυτό σημαίνει θέλω να ζήσω μακριά από Εσένα,χωρίς να έχω σχέση μαζί Σου.Αυτό λέμε στον Θεό γιατί αυτό θέλουμε.Δεν θέλουμε να κάνουμε αυτά που μας αναλογούν ώστε να πλησιάσουμε τον Θεό.Δεν ανεχόμαστε εντολές,οδηγίες ή συμβουλές.Τα ξέρουμε όλα καλύτερα.
Ο Θεός,να το ξέρουμε αυτό,δεν μας εγκαταλείπει ποτέ.Δεν μας γυρνά την πλάτη Του.Εμείς είμαστε που με τις επιλογές μας,με τη ζωή μας,Του λέμε να μην ασχολείται μαζί μας.
Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να ζει χωρίς επαφή με το Θεό.Κάτι τον τρώει μέσα του.Και περιφέρεται από μέρος σε μέρος ψάχνοντας να βρει κάτι για να αντικαταστήσει αυτή την απουσία.Δεν μπορεί να το καταφέρει όμως μέχρι να αντιληφθεί ότι αυτό που του λείπει είναι η παρουσία του Θεού στη ζωή του.
Τότε είναι η ώρα για αλλαγή της ζωής.Και δεν είναι ποτέ αργά γι'αυτή την αλλαγή.Ποτέ δεν είναι αργά για μετάνοια.Κάθε αναπνοή είναι ευκαιρία για να αναγεννηθούμε,να νικήσουμε τα πάθη μας.Γιατί είναι κρίμα να ζούμε μια ζωή της οποίας κάθε μέρα είναι αντίγραφο της προηγούμενης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου