Το έργο του Έντγκαρ Άλαν Πόε του μεγάλου συγγραφέα γοτθικής λογοτεχνίας έχει σύμβολο το κοράκι.Όχι μόνο για το ομώνυμο ποίημα του αλλά κι επειδή αυτό το πουλί εκφράζει πλήρως όλο αυτό το γλυκό σκοτάδι του συγγραφικού έργου του Πόε.Από εκεί και πέρα το σύμβολο ξεπέρασε ακόμα και αυτό το ίδιο το έργο που συμβόλιζε και σκέπασε με τις φτερούγες του ολόκληρη την γοτθική κουλτούρα σε όλες τις εκφάνσεις της.
Σκέφτομαι με βάση τα παραπάνω,πως το κατάλληλο πτηνό για να συμβολίσει την εποχή μας είναι η δεκαοχτούρα.Αυτό το περίεργο και με μεγάλη εξάπλωση συγγενικό του περιστεριού είδος.Το γκρίζο χρώμα των φτερών της μπορεί να παραλληλιστεί με το αίσθημα ανασφάλειας και άγχους που επικρατεί ανά τον κόσμο.Σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για φόβο ή τρόμο,τουλάχιστον με αυτά που βλέπουμε.Δεν κυριαρχεί ,ακόμα, το μαύρο(με την εξαίρεση της Ιταλίας,όπως ακριβώς το μαύρο κολάρο στο σβέρκο της δεκαοχτούρας)αλλά αυτό το γκρι.
Ομοίως και σε ό,τι μέτρα λαμβάνονται.Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν είναι σωστά ή λάθος καθώς πλέουμε σε άγνωστα νερά.Επικρατεί λοιπόν κι εκεί το γκρίζο.Όχι το άσπρο ή το μαύρο.
Ακόμα,εξαιρετικά ταιριαστό είναι αυτό το δυσοίωνο και μονότονο τραγούδι της δεκαοχτούρας με τον θλιβερό θρύλο που την ακολουθεί.Μια σύνθεση που προμηνύει δύσκολες και μελαγχολικές καταστάσεις αλλά όχι φρικτές ή τρομερές.
Ναι,χωρίς αμφιβολία αυτή η εποχή θα μπορούσε κάλλιστα να συμβολιστεί και να μείνει ως η Εποχή της Δεκαοχτούρας και το βλέμμα αυτού του,αστικού πια, πουλιού θα μπορούσε να εκφράσει πλήρως τα συναισθήματα που δημιουργούνται στους ανθρώπους ανά τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου