Τον 4ο αιώνα στο Βυζάντιο υιοθετήθηκε σαν επίσημη θρησκεία ο χριστιανισμός όμως δεν υπήρξε παρέμβαση στις συνεχιζόμενες αθλητικές εκδηλώσεις αν και θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι τα παγανιστικά θρησκευτικά στοιχεία τους με το χρόνο έφθιναν ή είχαν εσκεμμένα αφαιρεθεί. Από τον Προκόπιο, ιστορικό του έκτου μ.Χ. αιώνα επί βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, μαθαίνουμε για τις νίκες ενός προπονητή πάλης σε αγώνα με δυο Πέρσες πολεμιστές.
Το 530 μ.Χ. ο Βυζαντινός στρατός υπό τον στρατηγό Βελισσάριο υπερασπιζόταν την πόλη της Μεσοποταμίας Δάρα απέναντι στις περσικές δυνάμεις. Οι Βυζαντινοί είχαν περιχαρακωθεί και μετά από διάφορες αψιμαχίες οι Πέρσες δεν τόλμησαν να τους πιέσουν με επιθέσεις τους. Αντί για αυτό ένας Πέρσης ιππέας κατάφερε να περάσει από τις γραμμές τους και να τους προκαλέσει για μια μονομαχία. Ο μόνος άνδρας που δέχτηκε την πρόκληση ήταν ο Ανδρέας ο προσωπικός βοηθός του Βούζη ενός από τους διοικητές σωμάτων του Βελισάριου. Ο Ανδρέας δεν ήταν καν στρατιώτης. Ήταν ένας προπονητής γυμναστηρίου και ιδιοκτήτης μιας σχολής πάλης στο Βυζάντιο. Ήταν ένας "παιδοτρίβης" ένας επαγγελματίας προπονητής πάλης για τους νέους, υπό την εποπτεία μιας συγκεκριμένης Παλαίστρας (σχολής πάλης) της Κωνσταντινούπολης. Ακολούθησε τον Βυζαντινό στρατό βοηθώντας τον Βούζα να διατηρεί την φόρμα του και ήταν ο μασέρ του.
Οι αντίπαλοι πολέμησαν πάνω στα άλογα με κοντάρια σαν τους μεσαιωνικούς έφιππους αγώνες κονταρομαχίας. Στην πρώτη σύγκρουση ο Ανδρέας ξεπέζεψε και σκότωσε τον αντίπαλο. Τότε οι Πέρσες έστειλαν ένα πιο μεγάλο και πιο δυνατό πρωταθλητή. Ο Αντρέας ενάντια στις διαταγές, πήγε να συναντήσει το νέο εχθρό. Στην αρχή και οι δυο άντρες έπεσαν από τα άλογά τους αλλά ο Ανδρέας χάρις την πείρα του στις παλαίστρες ήταν καλά εξοικειωμένος με τις πτώσεις. Επομένως μπόρεσε να σταθεί ξανά πιο γρήγορα στα πόδια του και κατάφερε να σκοτώσει τον αντίπαλό του.
Από τα γραφόμενα του Προκόπιου βλέπουμε ότι τον έκτο αιώνα μ.Χ. υπήρχαν σχολές πάλης, όπου νεαροί πήγαιναν να εκπαιδευτούν κάτω από επαγγελματίες εκπαιδευτές, όπως ο Ανδρέας. Το χωρίο δεν λέει ότι ο Ανδρέας ήταν υπεύθυνος της σχολής πάλης της Κωνσταντινούπολης, αλλά σε "Παλαίστρα τινί" δηλαδή σε μια από τις σχολές πάλης στην Πόλη. Αυτό που γράφει ο Προκόπιος σαφώς σημαίνει ότι υπήρχε ένας αριθμός από αυτές τις σχολές στην πόλη εκτός από αυτήν του Ανδρέα. Το ότι αποκαλείται "Παιδοτρίβης" δηλαδή εκπαιδευτής πάλης για τους νέους, μας δείχνει ότι ο αθλητισμός σαν κομμάτι της εκπαίδευσης των νέων ήταν κάτι το συνηθισμένο για τους Έλληνες του έκτου μ.Χ. αιώνα, όπως ήταν για τους προγόνους τους του δεύτερου αιώνα τουλάχιστον για αυτούς της Κωνσταντινούπολης και πιθανόν και άλλων πόλεων. Γνωρίζουμε ότι οι Αγώνες της Αντιοχείας ήκμαζαν ακόμη κατά τον έκτο αιώνα και είμαστε βέβαιοι ότι όχι μόνο ο ανταγωνισμός, αλλά επίσης και η αθλητική εξάσκηση προχωρούσε σ 'αυτήν την πόλη τουλάχιστον μέχρι την λεηλασία της από τους Πέρσες.
Τον Ανδρέα, τον βρίσκουμε να νικά τον δεύτερο αντίπαλό του χρησιμοποιώντας την δεξιοτεχνία του στην πάλη αφού οι δύο εκσφενδονίστηκαν στο έδαφος, όταν τα άλογα τους συγκρούστηκαν: Ο Ανδρέας πρώτος σηκώθηκε διότι αυτή την ικανότητα, του την έδωσε η εκπαίδευση της σχολής πάλης και τον κτύπησε, ενώ ο Πέρσης σηκωνόταν στηριζόμενος στα γόνατό του και όταν αυτός έπεσε κάτω στο έδαφος, τον σκότωσε.
Αυτό είναι στην πραγματικότητα ότι ακριβώς λέει ο φιλόσοφος Λουκιανός στο έργο του "Ανάχαρσις ή Περί γυμνασίων", δηλαδή πως η χρήση της πάλης στον πόλεμο είναι:
"Όταν αγωνιζόμενος με τον εχθρό τον αιφνιδιάζεις και τον ρίχνεις κάτω γρηγορότερα, και όταν πέσεις κάτω ο ίδιος σηκώνεσαι πιο εύκολα Δεδομένου ότι στην πάλη ένας πάντα προσπαθεί να ρίξει τον αντίπαλο κάτω, ενώ αγωνίζεται να διατηρήσει τον εαυτό του όρθιο και στο ένα πόδι, αυτή η παρατήρηση του Λουκιανού κάνει τέλεια αίσθηση".
Στον Προκόπιο, πάλι γίνεται αναφορά σε Σχολή πάλης (Παλαίστραν) και επίσης ακούμε για "Mελέτη" όπως αποκαλεί την εκγύμναση. Το απόσπασμα αυτό δείχνει ότι μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι τόσο ο θεσμός της παλαίστρας όσο και το άθλημα της Κλασσικής Ελληνικής πάλης ήταν ζωντανά στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία τουλάχιστον ως την εποχή του Ιουστινιανού στο έκτο αιώνα μ.Χ.
Στοιχεία από:
Christopher Muller: Strangulation in Ancient Greek Wrestling
Harold Arthur Harris : Sports & Recreation
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου