Ο προφήτης Ιωήλ - τον τιμούμε σήμερα- απευθυνόμενος στους Εβραίους της εποχής του, μιλώντας μετά από Θεία Έμπνευση και προειδοποιώντας τους για μια επερχόμενη τιμωρία τους καλεί σε μετάνοια. Σε αλλαγή τρόπου σκέψης και πράξης. Χρησιμοποιεί μάλιστα την εξής φράση: (Ιωήλ, Β' 12-13). Και τώρα, λέει ο Κύριος και Θεός σας: Επιστρέψτε με μετάνοια σ' εμένα με όλη σας την καρδιά, με νηστεία και με δάκρυα μετανοίας. Σχίστε τις καρδιές σας από πόνο μετανοίας και συναίσθηση της ενοχής σας, και όχι τα ενδύματά σας. Επιστρέψτε στον Κύριο και Θεό σας, διότι αυτός είναι ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος.
Από το παραπάνω απόσπασμα ας επικεντρωθούμε στο εξής: Σχίστε τις καρδιές σας από πόνο μετανοίας και συναίσθηση της ενοχής σας, και όχι τα ενδύματά σας. Παράξενο, ε; Έρχεται μια μεγάλη καταστροφή και ο προφήτης δίνει σημασία σε αυτό το πράγμα;
Καθόλου. Ο Χριστός ήταν πάντα από πολύ ως εξαιρετικά ήπιος απέναντι στους αμαρτωλούς. Ανεξάρτητα από το αμάρτημα, ποτέ μα ποτέ δε κατακεραύνωσε κανέναν, δεν έδιωξε και δεν απέρριψε κανέναν. Εκτός από ένα αμάρτημα. Την υποκρισία.
Τους Φαρισαίους για την υποκρισία τους τους απηύθηνε τα "ουαί". Η άδεια στους εμπόρους να μετατρέπουν τον Ναό σε εμπορικό κέντρο κι αυτό υποκρισία ήταν. Η υποκρισία -όπως και η αδιαφορία για τον πλησίον- ήταν τα μόνα αμαρτήματα στα οποία έδειξε αποστροφή ο Χριστός.
Το ίδιο έκανε και ο προφήτης Ιωήλ. Προειδοποίησε τους Εβραίους ώστε η μετάνοιά τους να είναι πραγματική και να αφορά την καρδιά τους και όχι επιφανειακή, επιδεικτική η οποία να αγγίζει μόνο την εξωτερική τους εμφάνιση.
Και αυτό αφορά και εμάς τους σημερινούς χριστιανούς. Είναι απαράδεκτο για εμάς να σχηματίζουμε άποψη για κάποιον από τα ρούχα ή από το χτένισμά του. Από τη στιγμή που δεν ξέρουμε τι υπάρχει στην καρδιά του καλύτερα να σιωπήσουμε.
Γνώρισα κάποτε έναν κληρικό, ο οποίος έλεγε για τους νέους που έβλεπε στο μετρό και το απαράδεκτο -κατ' αυτόν- ντύσιμό τους και πως αυτό το ντύσιμο δείχνει ένα πνευματικό κενό κλπ. Και θυμήθηκα πόσες φορές τέτοιοι νέοι και νέες, με τέτοια ντυσίματα, και σεβασμό πραγματικό έχουν δείξει στην ιδιότητά μου- στο μετρό, στο λεωφορείο, στον δρόμο που περπατάω - αλλά και με πραγματικό ενδιαφέρον έχουν ασχοληθεί με προβλήματα των άλλων ανθρώπων. Κάτι που δεν μπορεί εύκολα να λεχθεί για μεγάλο αριθμό κληρικών και μάλιστα προβεβλημένων...
Γι' αυτό η προειδοποίηση του προφήτη Ιωήλ έχει σήμερα μεγαλύτερη βαρύτητα από ποτέ. όπως παρακμάζει η κοινωνία μας έτσι παρακμάζει και η εκκλησιαστική και πνευματική ζωή μας. Να προσέχουμε αυτό το καρκίνωμα που μπορεί να εκμηδενίσει κάθε προσπάθεια για μία εν Χριστώ ζωή. Να μην αφήσουμε το ζιζάνιο της υποκρισίας να ριζώσει μέσα μας.
Δεν είναι εύκολο. Αλλά ας κάνουμε την προσπάθειά μας και ο Χριστός σίγουρα θα μας συνδράμει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου