Το πιο χρήσιμο εργαλείο που πρέπει να έχει κάποιος όταν πρόκειται να ξεκινήσει κουβέντα με άλλους ανθρώπους είναι ωτοασπίδες. Για τον υπολογιστή μια μάσκα ύπνου. Από αυτές που βάζουν στα μάτια.
Υπάρχουν πάρα πολλοί εκεί έξω που πρώτον παίρνουν πολύ σοβαρά τον εαυτό τους -και άρα τις απόψεις και τις ιδέες τους- δεύτερον, είναι σίγουροι πως έχουν εντρυφήσει σε όλα τα κοινωνικά, επιστημονικά, φιλοσοφικά και θεολογικά προβλήματα αυτού του κόσμου και φυσικά έχουν τις απαντήσεις και τις κατάλληλες μεθόδους να φέρουν τα πράγματα στη σωστή πορεία, και τρίτον και σημαντικότερον, βλέπουν αυτά που οι υπόλοιποι αδυνατούν αν δουν και ως εκ τούτου γνωρίζουν και την κατάληξη των πραγμάτων.
Εκ μέρους των υπολοίπων, των λίγων που δεν έχουμε αυτές τις ικανότητες έχω να απευθύνω μία παράκληση: Μη μας λέτε τις επόμενες σκηνές ή το τέλος. Θέλουμε να δούμε το έργο με την ησυχία μας!
Υγ. Όποιοι γράφουν πως "αν είχα κι εγώ(βάλτε ό,τι θέλετε) όπως ο/η/οι (βάλτε ό,τι θέλετε) κι εγώ θα έκανα επανάσταση", μόνο τον εαυτό τους κοροϊδεύουν. Δε θα κάνατε επανάσταση. Τα ίδια που κάνετε και τώρα θα κάνατε. Θα γράφατε ανοησίες στο διαδίκτυο νομίζοντας πως είναι βαθιές φιλοσοφίες και κρυμμένες αλήθειες. Και θα συνεχίζατε αδιάφορα και φοβισμένα τη ζωή σας...όπως κι εμείς οι υπόλοιποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου