Αν δεχτούμε ότι ο κόσμος είναι πράγματι δημιουργία του Θεού και αν στη συνέχεια δεχτούμε ακόμα ότι ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο φύλακα και διαχειριστή και υπεύθυνο για την κτίση, τότε πώς μπορούμε να λέμε ότι πιστεύουμε σε αυτόν τον Θεό την ώρα που συνεισφέρουμε στην καταστροφή αυτού του δώρου που μας έδωσε να φυλάμε;
Και τώρα δε θα κάνω κριτική μόνο στο καπιταλιστικό μοντέλο εκμετάλλευσης του πλανήτη και δε θα γράψω μόνο για τις μεγάλες καταστροφές που προκαλούν η βιομηχανία, η εκμετάλλευση πόρων, το διαδίκτυο(το ψηφιακό οικοσύστημα ευθύνεται για περίπου 3–4% των παγκόσμιων εκπομπών CO₂, ποσοστό παρόμοιο με αυτό της αεροπορίας — και συνεχώς αυξάνεται) κλπ.
Θα γράψω και για τη μικρότερης κλίμακας καταστροφή. Αυτή που προκαλούν η χρήση ΙΧ, το κυνήγι(παράνομο και νόμιμο), τα σκουπίδια που παράγουμε, η υπερκατανάλωση, τα ταξίδια και άλλες δραστηριότητες.
Η αποϊεροποίηση της φύσης όπως τη ζούμε από τη βιομηχανική επανάσταση κι έπειτα, έχει οδηγήσει και στην λανθασμένη εντύπωση πως ο πλανήτης μας είναι ένα μεγάλο πιάτο φαγητό από το οποίο μπορούμε να τρώμε ασταμάτητα και χωρίς καμία αυτοσυγκράτηση.
Και τελικά -απευθυνόμενος στο κομμάτι εκείνο των ανθρώπων που υποστηρίζουμε πως πιστεύουμε στον Θεό- τι ακριβώς θα απολογηθούμε, πώς το φανταζόμαστε, όταν θα σταθούμε μπροστά του;
Έλα ντε πως; καμιά φορά σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι τον Άγιο Αντώνη που ρωτούσε με τόσες παγίδες που είδε ποιος θα σωθεί. Μετά μου έρχεται ο Πατροκοσμάς που είπε για τα δέντρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά σκέφτομαι για την απλότητα που έγραψες τις προάλλες.
Ξέρουμε όλοι μάλλον τις απαντήσεις και για τα τρία αυτά, στη θεωρία.
Κάποιος είπε αγαπούσε τα ζώα και φαινόταν καλοκάγαθος γενικά. Αλλά μια μέρα ξερίζωσε μανιωδώς το δέντρο απέναντι γιατί τα πουλιά που άραζαν εκεί τσιτσίριζαν και τον ενοχλούσαν.
Ο άλλος διέλυσε ένα παρτέρι με λουλούδια, ο μόνος χώρος που είχε ελεύθερος στο διαμέρισμα του ισογείου, γύρω ήταν πολυκατοικίες, μπετόν, έτσι έφτιαξε ένα δωμάτιο έξτρα για να είναι πιο άνετος.
Και οι δύο σεβαστοί κύριοι.
Μετά σκέφτομαι εκείνο το αγάπα τους εχθρούς σου, γιατί εκεί που δεν το περιμένεις οι άνθρωποι μεταμορφώνονται και μετά έρχεται ο χορός.
Όλα συνδέονται και αυτό δεν είναι ορατό ούτε εκ πρώτης ούτε εκ δεκάτης όψεως.
Τώρα σε πλανητικό επίπεδο άστο, άλλες δυνάμεις κάνουν κουμάντο αφού όλοι εμείς πετάμε αετό. Ωστόσο, το τελευταίο σου ερώτημα θα παραμένει, έως την ώρα εκείνη.
Π
Δε θυμάμαι ποτέ τους λαούς να είναι τόσο κοιμισμένοι και αποπροσανατολισμένοι...αυτό για το πλανητικό επίπεδο. Τώρα για ανθρώπους που μεταμορφώνονται...δεν έχω δει ποτέ κανέναν. όχι προς το καλύτερο τουλάχιστον
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο, κάποτε υπήρχε νεύρο παρ όλες τις απίστευτες δυσκολίες που είχαν εκ των πραγμάτων.
ΔιαγραφήΝαι, εννοούσα τη μεταμόρφωση στο χειρότερο, δυστυχώς. Ή στο βάλτο που πάλι χειρότερο γίνεται αργά αλλά σταθερά.
Π