Οι μουσικοί του δρόμου

Λατρεύω τους μουσικούς του δρόμου. Το έχω ξαναγράψει στο παρελθόν αλλά μία επανάληψη ποτέ δεν έβλαψε. 

Οι μουσικοί του δρόμου είναι άνθρωποι ανεξάρτητοι. Ελεύθεροι. Παίζουν τη μουσική τους και ξεδιπλώνουν το όποιο ταλέντο τους. Κάποιοι από αυτούς έχουν περισσότερο από τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής.

Αυτοί οι καλλιτέχνες δε χρειάζονται μεσάζοντες. Δε καλοπιάνουν στελέχη δισκογραφικών ούτε καναλιών. Δεν μπλέκουν με μαγαζιά και μαγαζάτορες, γενικά δεν έχουν καμία σχέση με όλο το σύστημα. Είναι οι πραγματικοί δερβίσηδες της μουσικής. Οι γνήσιοι ασκητές του μουσικού πενταγράμμου.

Ελευθερία και τέχνη! Τι μαγικός συνδυασμός! Τι υπέροχος!

Φαντάζομαι πως κάποιοι από αυτούς θα ήθελαν μια μεγαλύτερη αναγνώριση και άνεση. Αλλά δεν την επιδιώκουν μέσω ενός συστήματος που ανεβοκατεβάζει όποιον και όποια αυτό θέλει με θολά κριτήρια. Όχι. Είναι αυτοί, οι κιθάρες ή το σαξόφωνο ή το βιολί και ένας λογαριασμός στο youtube η το instagram η όπου αλλού. 

Και αυτό είναι κάτι που και με μαγεύει και το θαυμάζω!!