Δεν ξέρω τι με φοβίζει περισσότερο αυτές τις ημέρες. Το "όποιος δεν είναι μαζί μας απόλυτα, είναι εχθρός μας", μια νοοτροπία που δεν γνωρίζει πλέον κανέναν φραγμό και δεν εξαιρεί κανέναν; Η ευκολία και η σιγουριά των λύσεων που προτείνονται δεξιά κι αριστερά για την κάθε περίπτωση, για το κάθε θέμα; Ότι οι ισχυροί δεν δέχονται να ακούσουν καμία διαμαρτυρία, την ειρωνεύονται, την υποβαθμίζουν και κωφεύουν επιδεικτικά; Ότι η δικαιοσύνη λειτουργεί μόνο μετά από απεργία πείνας; Πως όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που κάθε μέρα μετατρέπεται σε χώρο; Μάλλον τίποτα από τα παραπάνω. Αυτό που με τρομάζει περισσότερο, είναι η τόσο θερμή υποστήριξη της ευπρέπειας, της ευταξίας και του "συγυρίσματος"...Και αυτά τα σφιγμένα κοστούμια τους....
Διότι αυτή η ευπρέπεια, η κανονικότητα, ακόμα και τα σφικτά κουστούμια τους σκούζουν για την απύθμενη υποκρισία και τον άκρατο ναρκισσισμό τους. Άκρως απωθητικά χαρακτηριστικά από μόνα τους και αυτοί εδώ πιθανότατα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο αναλόγως των συνθηκών. Δηλαδή αν υπήρχε πρωτάθλημα άνετα θα διεκδικούσαν το πρώτο τίτλο, άριστοι γαρ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Πες τα γιατί όταν τα λέω εγώ με λένε αριστερό...
Διαγραφή