Στο δικό μας πλανήτη δε θα βρής
τίποτε πιο αξιόλογο από τάφους.
Έχομε τη μεγαλύτερη ποικιλία τάφων
απ’ όλους τους αστερισμούς του Κυρίου Σου.
Μα αγαπούμε τους τάφους μας και τους δείχνουμε·
τάφοι είναι τα διαπιστευτήρια της γης.
Δεν σε πληροφόρησαν στη χώρα του φωτός, πως τούτος ο τόπος
είναι η πρώτη θυγατέρα της οδύνης;
Τα δάκρυα του ανθρώπου ελάξευσαν
τέτοιας λογής την αντίσταση της πέτρας,
που τα μνήματα έγιναν τα πρώτα μνημεία μας.
Η σιωπή του ανθρώπου έκαμε τους τάφους την πιο ιερή Εκκλησία.
Σ’ αυτήν θα βρής το πυκνότερο πλήρωμα,
την κατανυκτικότερη λατρεία του Κυρίου Σου, Αρχάγγελε Μιχαήλ.…
Στυλιανός Χαρκιανάκις (1935-2019), «Ξενάγησις Αρχαγγέλου»
*
Αυτή την ώρα «ο χλωρός καβαλάρης»** είναι, πάλι, εδώ. Έχει πάρει τη μορφή μιας πανδημίας λόγω μετάλλαξης ενός ιού, που επειδή δεν κατέστη δυνατόν, από αβελτηρία ή άλλους λόγους, να περιοριστεί στην πόλη Γιουχάν (ή Ουχάν) της επαρχίας Χουπέι της Κίνας, όπου έκανε την πρώτη εμφάνισή του, τώρα πια διασπείρεται με ρυθμούς, πιθανόν, γεωμετρικής προόδου στο σύνολο της ανθρωπότητας.