Κέρνα,κέρνα να πιούμε
Απ'το καταραμένο αυτό κρασί
Ίσως τον κόσμο σταθερά μπορέσω να κοιτάξω
Που όλο ανάποδα γυρίζει!
Στην κούπα αυτή ίσως τα καταφέρω
Όσα μου φάγαν την καρδιά να πνίξω.
Ή,σαν το νου μου χάσω,να ριγήσω
Την Ομορφιά όταν αντικρίσω
Έι,το άλογό μου να κεντρίσω δυνατά
Στης θάλασσας τα βάθη για να πέσω.
Απ'το να ζήσω κοντά σας σαν ζαγάρι
Καλύτερα στη μάχη να πεθάνω
Τον άνθρωπο κανένας να υποχρεώσει δεν μπορεί
στη θέλησή του ό,τι πάει κόντρα να δεχτεί!
Ανθολογία Γεωργιανής ποίησης,εκδ. Καστανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου