Ἡ ἀπολυτρωτικὴ δράση τοῦ Χριστοῦ, θεμελίου τῶν πάντων, κατανοεῖται ἐπίσης ὡς ἀναδημιουργία καὶ παρουσιάζεται στὰ συμφραζόμενα τῆς δημιουργίας (πρβλ. Κολ 1,15-20· 1 Κορ 8,6· Ἑβρ 1,2· Ἐφ 1,1-22). Τὸ ζήτημα εἶναι ἰδιαιτέρως ξεκάθαρο στὸν πρόλογο τοῦ Κατὰ Ἰωάννην. Σύμφωνα μὲ ὁρισμένους ἐρμηνευτές, ὁλόκληρο τὸ ἐν λόγῳ Εὐαγγέλιο εἶναι θεμελιωμένο σὲ αὐτὴ τὴν ἰδέα.
Τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ εἶναι μιὰ νέα δημιουργία. Υπό αὐτὸ τὸ πρίσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάνει λόγο γιὰ καινὴ κτίση ἐν Χριστῷ (2 Κορ 5,17· Γαλ 6,15).Ἀκόμα περισσότερο, ἐντὸς αὐτῆς τῆς καινῆς κτίσεως, δηλαδή ἐντὸς τῆς σωτηρίας ποὺ κομίζει ὁ Χριστός, εἶναι ποὺ ἡ δημιουργία ἀποκτᾷ τὸ πλήρες νόημά της (πρβλ. Ρωμ 8). Ἀλλὰ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ παρουσιάζεται ταυτόχρονα ὡς ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς συνέπειές της: τὴ λεηλασία, τὴν ἀδικία, τὸ μῖσος. Μὲ τὸ νὰ ἀπελευθερώνει τοὺς ἀνθρώπους ἐκπληρώνει – μὲ τρόπο ἀπρόσμενο – τὶς ἐπαγγελίες τῶν προφητῶν καὶ δημιουργεῖ ἕναν νέο ἐκλεκτὸ λαό, στὴν κλίμακα, αὐτὴ τὴ φορά, ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας. Δημιουργία καὶ σωτηρία ἔχουν λοιπόν κυρίως «χριστολογικὴ» σημασία: τὰ πάντα ἐν Χριστῷ δημιουργήθηκαν, τὰ πάντα ἐν Χριστῷ σώζονται (πρβλ. Κολ 1,15-20).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου