Η επιλογή

 

Το πρόβλημα είναι ότι γινόμαστε οικολόγοι όταν πιάνουν φωτιές και καίγεται η μισή Ελλάδα. Μετά το ξεχνάμε. Μετά γινόμαστε ρεαλιστές και θέλουμε τη βολή μας. 

Όπως τη βολή μας θέλαμε όταν φτιάχτηκαν  τα πρώτα ξενοδοχεία και όταν ήρθαν τα πρώτα αυτοκίνητα και στρώθηκαν με άσφαλτο οι δρόμοι. Θεωρήσαμε πως μόνο καλό θα έφερναν μαζί τους. 

Τελικά έφεραν την ερήμωση, αφού μίκρυναν τις αποστάσεις, έκαναν τη φυγή εύκολη και τον γυρισμό αδύνατο, μετά έφεραν τα "έργα" και τώρα τις ανεμογεννήτριες. Βλέπετε, η πρόοδος, δεν έρχεται όπως τη θέλουμε εμείς αλλά όπως τη θέλουν αυτοί. Αυτοί που έχουν την εξουσία, την ισχύ. 

Είναι οι ίδιοι που μπαζωσαν την Αθήνα για να τη χτίσουν και να δημιουργήσουν αυτό το έκτρωμα. Κι εκείνο πρόοδος ήταν. 

Οι πυρκαγιές αυτές δεν είναι κάποιο λάθος, κάποια συγκυρία. Θα συνέβαινε μόλις θα βρίσκονταν οι κατάλληλοι άνθρωποι, -αδίστακτοι, αδιάφοροι, διεφθαρμένοι και ανίκανοι- στις κατάλληλες θέσεις. Και βρέθηκαν. Όπως νομοτελειακά θα συνέβαινε. 

Η επιλογή ήταν φύση ή πρόοδος και διαλέξαμε το δεύτερο. Τώρα γευομαστε τα επίχειρα της εκλογής μας. Το μόνο που θα μπορούσε να είναι διαφορετικό ήταν το μέγεθος της καταστροφής και όχι η αποφυγή της. 

Και αυτή η κατάσταση, με την "ανάπτυξη" όπως την εννοεί η κυβέρνηση αυτή, με τον υπερτουρισμο και την κλιματική αλλαγή, δεν θα είναι κάτι προσωρινό. Θα είναι η νέα κανονικότητα. Ήδη είναι