Αέρα!

pontos-news.gr

δρ Θεόφιλος Πουταχίδης

Οι κοινωνικές ομάδες και οι παρέες έχουν ιδιαίτερους κωδικούς επικοινωνίας. Συνθηματικές λέξεις και φράσεις που τις καταλαβαίνουν πλήρως μόνο τα μέλη. Είναι κι αυτή μια ένδειξη των ισχυρών συναισθηματικών δεσμών και της οικειότητας που αναπτύσσουν τα άτομα ενός συνόλου. Όσο πιο πολλές οι δυσκολίες, οι κίνδυνοι και οι αντιξοότητες που αντιμετωπίζει από κοινού το σύνολο, τόσο πιο ισχυροί οι δεσμοί των μελών του και τόσο πιο εκτεταμένη η χρήση των ιδιαίτερων στοιχείων της συνθηματικής τους γλώσσας.


Πουθενά δεν παρατηρείται, λοιπόν, τόσο έντονα αυτό το φαινόμενο, όσο αναμεταξύ των συμπολεμιστών. Ανάμεσα σε αυτούς που πολεμάνε δίπλα-δίπλα και κοιτούν το θάνατο κατάματα καθημερινά.

«Αέρααα...» φώναζαν οι αθάνατοι Έλληνες στα βουνά της Πίνδου εφορμώντας στον εχθρό, με τον θανατηφόρο κίνδυνο να χορεύει τρελό χορό ανάμεσά τους. Γιατί όμως κάποιος σε μια τέτοια στιγμή να επικαλείται ένα στοιχείο της φύσης; Τι δουλειά έχει ο Αίολος σε αυτήν την κατάσταση; Τι περίεργο και σουρεαλιστικό σύνθημα... Τι όμορφη και παράξενη πολεμική ιαχή... Τι ανεξήγητος νεολογισμός... Τι ακατανόητη μονολεκτική ωδή στη Θεά Νίκη...

Ναι, μπορεί να διαβάσει κανείς από πού βγήκε και πώς προήλθε η πολεμική αυτή ιαχή των παππούδων μας. Υπάρχουν ανέκδοτα κι ιστορίες. Αλλά δεν είναι εκεί η ουσία. Το θέμα είναι γιατί την ενστερνίστηκαν τόσο μαζικά τα ηρωικά παλληκάρια μας. Γιατί μίλησε τόσο πολύ στην ψυχή τους. Και γιατί αγγίζει και θα συνεχίζει παντοτινά να συγκλονίζει και τη δικιά μας ψυχή.

Μα είναι τόσο απλή η εξήγηση...


Όχι, δεν είναι τόσο ότι οι πολεμιστές θέλανε να πουν πάνω στον πυρετό της εφόρμησης πως ερχόμαστε – γρήγοροι κι άπιαστοι σαν τον αέρα. Ότι ερχόμαστε για να σας σκορπίσουμε, όπως σκορπίζει ο άνεμος τα ξερά φύλλα. Είναι μια δήλωση το περισσότερο. Μια κατάθεση της μακραίωνης παράδοσης και της διαχρονικής ψυχής του ελληνισμού. Αυτοί ήμασταν, αυτοί είμαστε κι αυτοί θα είμαστε για πάντα! Η ελευθερία είναι η πεμπτουσία της ύπαρξής μας. Γι’ αυτό ο Εθνικός μας Ύμνος τιτλοφορείται «Ύμνος εις την Ελευθερία».

Η ελευθερία είναι ο αέρας που αναπνέουμε. Γι’ αυτόν τον αέρα πολεμάμε. Τον θέλουμε, τον έχουμε απόλυτη ανάγκη. Δεν έχουμε ζωή, δεν την θέλουμε τη ζωή χωρίς αυτόν. Ελευθερία ή Θάνατος. Του Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει! Μπροστά στην απειλή της ασφυξίας, αυτή είναι η αγωνία μου. Αυτό φωνάζω, γι’ αυτό πολεμάω. Σου το δηλώνω εντίμως (ναι! σε σένα απέναντι εχθρέ μου το δηλώνω). Βροντοφωνάζω το γιατί αναμετρούμαι μαζί σου μέχρι θανάτου – για να το ξέρεις. Δε σε μισώ – ο ελληνισμός αγαπά τον άνθρωπο.

Αλλά πας να δέσεις στεγανά μια πλαστική σακούλα γύρω απ’ το κεφάλι μου – γιατί;

Και μόνο στη σκέψη της απειλής (τι αγωνία!), τι άλλη επιλογή μου αφήνεις; Ήρθες να μ’ εξανδραποδίσεις, κι αυτό που πας να μου στερήσεις, αυτό είναι που φωνάζω όπως έρχομαι σαν το λιοντάρι για να σου χυμήξω: «Αέρααα...»!

Όλη η φιλοσοφία του ελληνισμού, η ιδεολογία, ο τρόπος, ο δρόμος, η ιστορία μας και πάνω από όλα η θρησκεία μας σε μία λέξη: Ελευθερία. Η ελευθερία του ατόμου και της ψυχής, η ελευθερία από τη φθορά∙ ακόμα κι από αυτόν τον κατά τα άλλα ανίκητο δυνάστη, τον άρχοντα της φθοράς και της απώλειας, το θάνατο. Με τη Θυσία και τη Χάρη του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού κι αυτόν έχουμε τον τρόπο να τον νικήσουμε. Κάνουμε το σταυρό μας κι «Αέρααα...»!

Αυτή είναι η ουσία του ελληνορθόδοξου πολιτισμού κι η πρότασή μας για τον νέο άνθρωπο. Ελευθερία! Αέρας καθαρός στα πνευμόνια του κάθε ανθρώπου. Όχι ασφυξία, όχι δουλεία κάθε μορφής – φανερή ή καλυμμένη κι ύπουλη.

Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς ελεύθερη ψυχή; «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;».

Ο ίδιος ο Παντοδύναμος Θεός και Δημιουργός μας σέβεται την ατομική ελευθερία του καθενός μας με τρόπο απόλυτο κι αδιαπραγμάτευτο. Τόσο σημαντική είναι! Γιατί, λοιπόν, κάποιοι συνέλληνες ξεπουλάνε την ελευθερία της ψυχής τους τόσο φτηνά; Γιατί μπαίνουνε σε κυκλώματα και οργανώσεις παράξενες; Γιατί υπηρετούν μικρά ή μεγαλύτερα συμφέροντα, την ξενοκρατία και την κομματοκρατία δίνοντας όρκους φρικτούς απόλυτης κι ανεξέταστης πειθαρχίας;

Διαφωνώ, δεν θα κάνω αυτό που μου παραγγέλνεις. Αυτό θα πει ελευθερία του ατόμου. Μπορείτε να το πείτε αυτό εκεί μέσα στις καταστάσεις του κάθε είδους που πήγατε και μπλέξατε, συνέλληνες;

Δέσμιοι προσωπικών φιλοδοξιών, για τα συμφέροντα, το χρήμα, την εξουσία, την άνεση, την καλοπέραση, τη δόξα. Δέσμιοι του άρχοντος του κόσμου τούτου, του μισόκαλου διαβόλου και της φθοράς. Δεν έχει αντάλλαγμα η ελευθερία. Δεν είσαι τίποτα χωρίς αυτήν. Η ατομική ελευθερία κατακτιέται με αγώνα, τόλμη, αρετή και θυσία. Δίνεις αίμα για να πάρεις πνεύμα.

Η ελευθερία είναι το νόμισμα το χρυσό της ψυχής που το βλέπει ο Χάρος και την σέβεται σαν αρχόντισσα. Αλλιώς την αρπάζει σαν πατσαβούρα και την ρίχνει στα σκυλιά. Δεν είναι αργά για κανέναν, για ν’ αρχίσει ν’ αναπνέει ξανά τον γλυκό αέρα της ελευθερίας του αυθεντικού ελληνισμού. Εμπρός λοιπόν! «Αέρααα...»!