Όλα έμοιαζαν ήρεμα εκείνο το πρωί
Στα λιβάδια φύσαγε απαλό το αεράκι
Κανείς μας δεν περίμενε την καταστροφή
Που κάλπαζε κι ερχότανε στων ίππων τους τη ράχη
Το πρώτο βέλος σφύριξε,σκίζοντας τον αέρα
Καρφώθηκε στον αδερφό,του μάτωσε το στήθος
Ιαχές πολέμου ακούστηκαν,σαν σκύλων κολασμένων
Τα εδάφη μας κατέκλυσαν,πλημμύρισαν τη χώρα
Αίμα γεμάτα τα πηγάδια μας,πτώματα σπαρμένα
Σπαθιά θέρισαν τα χωράφια μας,τροφή για τα σκουλήκια
Καταραμένοι να 'στε πάντοτε,νομάδες με δέρμα λύκου
Της γης σας το ιερό βουνό,ποτέ μη ξαναδείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου