Τα σπασμένα κρεβάτια

 

Το πιο άτιμο από τα έπιπλα που μπορεί να σου σπάσουν, να σου χαλάσουν, είναι το κρεβάτι. Δεν έχεις που να πεις τον πόνο σου και ποιον να βρεις να σου συμπαρασταθεί. Ας πούμε, σπάει η βιβλιοθήκη, σου λένε με θαυμασμό "πω πω, πόσα βιβλία έχεις". Σπάει ο καναπές, σου λένε "τόσες πολλές επισκέψεις;". Ας φύγουμε από τα έπιπλα. Χαλάει η κουζίνα σου λένε "master chef το έχετε κάνει, ε;". Σπάει το κρεβάτι. Αρχίζουν τα πονηρά χαμόγελα. "Αλήθεια; Τι κάνατε και έσπασε το κρεβάτι; Έφηβοι είστε ακόμα;" κλπ. Αυτά αν οι φίλοι που θα μιλήσετε έχουν καλή διάθεση. Αλλιώς ακούς κάτι από τα επόμενα: "Μα καλά πόσο τρώτε πια; Σαν γορίλλες έχετε γίνει και δεν άντεξε το κρεβάτι! Η ζυγαριά, έσπασε κι εκείνη;" και άλλα τέτοια. Δίκιο δε βρίσκεις ποτέ. Κανείς δε θα σκεφτεί ότι το κρεβάτι δεν ήταν καλά φτιαγμένο ή ότι το υλικό του είχε πρόβλημα. Δε θα σκεφτούν καν ότι μπορεί να έχεις άγχος, να βλέπεις εφιάλτες και να κάνεις ανήσυχο ύπνο στριφογυρίζοντας. Όχι. Το μυαλό θα πάει ή στο πονηρό ή στο κακό. Ή στο πολύ σεξ ή στο πολύ φαγητό(μεταξύ μας, συνήθως φταίει το δεύτερο...). Καμία κατανόηση. Ή εξυπνάδες ή κακεντρεχή σχόλια. Ή και τα δύο. Τι να πω. Βέβαια, ο Θεούλης βλέπει κι έρχεται η ώρα που σπάνε και τα κρεβάτια αυτών που σε δούλευαν επειδή έσπασε το δικό σου. Και τότε είναι η σειρά σου να "συμπαρασταθείς". Έτσι είναι αυτά.  Δράττομαι λοιπόν, της ευκαιρίας να συμπαρασταθώ σε όσους και όσες (που δεν κορόιδευαν προηγουμένως, να το τονίσω αυτό) κάποια στιγμή έσπασε το κρεβάτι και είχαν να αντιμετωπίσουν αυτές τις στερεοτυπικές και συντηρητικές αντιδράσεις. Μαζί σας αδέρφια! Στους υπόλοιπους που κορόιδευαν και την έπαθαν κι οι ίδιοι...στα μούτρα σας!