Όταν ήμουν μικρός και γκρίνιαζα για το πρωινό ξύπνημα μου έλεγαν οι μεγάλοι, με όλη τη σοφία τους, πως θα το συνηθίσω με τον καιρό. Σαράντα χρόνια έχουν περάσει και λόγο παρόμοιας βλακείας δεν έχω ακούσει. Ίσως το "ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό". Άκου θα συνηθίσω. Ούτε το πρωινό ξύπνημα συνήθισα ούτε και τον βραδινό ύπνο. Που μερικοί μόλις πέσει ο ήλιος αρχίζουν και χασμουριούνται. Επίσης όχι, δεν αισθανόμουν χρήσιμο μέλος της κοινωνίας όταν ξυπνούσα στις 4 για να πιάσω δουλειά στις 6. Ηλίθιος αισθανόμουν. Αυτά τα η δουλειά κάνει τους άντρες είναι για ταινίες με τον Παπαμιχαήλ. Γι' αυτό ένα ζήτω για τους άντρες που δε δουλεύουν και δουλεύουν οι γυναίκες τους(για να το δέσω με το χθεσινό). Οι άλλοι να φασκελώνεστε το πρωί που ξυπνάτε. Άντε, καλημέρα μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου