Εἶπεν ὁ Κύριος: «Κανένας δέν ἀνέβηκε στόν οὐρανό παρά μόνο ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, καί πού εἶναι στόν οὐρανό. Ὅπως ὁ Μωυσῆς ὕψωσε τό χάλκινο φίδι στήν ἔρημο, ἔτσι πρέπει νά ὑψωθεῖ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, ὥστε ὅποιος πιστεύει σ΄ αὐτόν νά μή χαθεῖ ἀλλά νά ζήσει αἰώνια. Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε παρέδωσε στό θάνατο τό μονογενῆ τοῦ Υἱό, γιά νά μή χαθεῖ ὅποιος πιστεύει σ΄ αὐτόν ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια. Γιατί ὁ Θεός δέν ἔστειλε τόν Υἱό του στόν κόσμο γιά νά καταδικάσει τόν κόσμο, ἀλλά γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος δι΄ αὐτοῦ».
Η σημερινή περικοπή, μια Κυριακή πριν από την Ύψωση του Σταυρού, είναι εξόχως διαφωτιστική...για όσους θέλουν να καταλάβουν.
Όλη η σκληρή γλώσσα των τιμωριών και των φρικτών βασανιστηρίων αποδυναμώνεται μπροστά στα λόγια του ίδιου του Κυρίου..."Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε παρέδωσε στό θάνατο τό μονογενῆ τοῦ Υἱό, γιά νά μή χαθεῖ ὅποιος πιστεύει σ΄ αὐτόν ἀλλά νά ἔχει ζωή αἰώνια. Γιατί ὁ Θεός δέν ἔστειλε τόν Υἱό του στόν κόσμο γιά νά καταδικάσει τόν κόσμο, ἀλλά γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος δι΄ αὐτοῦ".
Όλη η δικονομική διδασκαλία που υιοθετήθηκε από τη δυτική επίδραση του Ιερού Αυγουστίνου, πηγαίνει... περίπατο. Ο Θεός δρα από αγάπη και μόνο. Στέλνει τον Υιό Του να σταυρωθεί ώστε να μπορέσει να λυτρωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία και τον θάνατο.
Και τι ζητά για αντάλλαγμα; Τίποτα. Πολλοί θεωρούν πως ο Θεός ζητά από εμάς κάτι για την σωτήρια θυσία. Όμως δε ζητά τίποτα. Ο Θεός δε μας ζητά να αλλάξουμε ζωή επειδή σταυρώθηκε. Εμείς όσο Τον πλησιάζουμε δεν μπορούμε παρά να αλλάξουμε ζωή. Ή, ακόμα, προσπαθούμε να αλλάξουμε ζωή για να Τον πλησιάσουμε. Οι δύο αυτές κινήσεις είναι αλληλένδετες συνήθως.
Ο Θεός δεν είναι ένας δικαστής ή ένας νομικός που ζυγίζει πράξεις, τιμωρίες και επιβραβεύσεις. Ο Θεός είναι πατέρας που αγαπά και συγχωρεί.
Και αφού έτσι είναι ο Θεός, αφού έτσι έζησε και δίδαξε ο Χριστός, έτσι οφείλει να είναι και η Εκκλησία. Όχι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός αποδόσεως κάποιου είδους δικονομικής δικαιοσύνης αλλά εκείνος ο θεανθρωπινος οργανισμός που γνωρίζει την ουράνια δικαιοσύνη. Και η ουράνια δικαιοσύνη είναι όπως μας λέει ο Χριστός, ο μόνος που γνωρίζει τον Ουρανό αφού είναι ο μόνος που κατέβηκε από τον Ουρανό, γεμάτη αγάπη και συγχώρεση.
Και όπως ο Κύριος, παραιτήθηκε κάθε εξουσίας και οδηγήθηκε στον Σταυρό, οφείλει και η Εκκλησία, όλοι μας, κλήρος και λαός, να αποκοπουμε από κάθε εξουσία και να αφήσουμε την αγάπη να μας καθοδηγεί.
Θα πει κάποιος, δεν υπάρχει καμία τιμωρία δηλαδή; Και βέβαια υπάρχει. Η μεγαλύτερη και η βαρύτερη δυνατή. Η απομάκρυνση από τον Θεό. Η άρνηση της αγάπης Του, που ισοδυναμεί με την παράδοση στον θάνατο. Αυτή όμως είναι μια τιμωρία που την επιλέγει και την επιβάλλει μόνος του ο τιμωρούμενος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου