Ο Άγιος Βησσαρίων, αρχιεπίσκοπος Λαρίσης, είναι ο άγιος που τιμάται σήμερα. Στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, σε δύσκολους καιρούς, ο Άγιος διακρίθηκε για το κοινωνικό του έργο, τη φιλανθρωπική δραστηριότητα και κυρίως την απελευθέρωση χριστιανών αιχμαλώτων, ενώ ιδιαίτερη μέριμνα έδειξε για τους φτωχούς.
Διακρίθηκε όμως και για κάτι επιπλέον. Το χτίσιμο γεφυρών. Ως γεφυροποιός εμπνεύστηκε αρκετά γεφύρια: στον Πορταϊκό ποταμό της ιδιαίτερης πατρίδας του Πόρτας Παναγιάς, στη Σαρακίνα της Καλαμπάκας, στον Πηνειό ποταμό (και με τα δύο επικοινωνεί η πεδινή Θεσσαλία με την ορεινή),τη γέφυρα Κοράκου στον Αχελώο (που συνδέει Θεσσαλία με Ήπειρο), το πρώτο γεφύρι της Πλάκας (που ενώνει Τζουμέρκα με Άρτα και Γιάννενα).
Οι γέφυρες είναι μια παρακαταθήκη με διπλή υπόσταση. Πέρα από το κοινωνικό όφελος που προσέφεραν εκείνη την εποχή, οι γέφυρες έχουν και πνευματική σημασία.
Οφείλουμε να ρίχνουμε γέφυρες παντού. Γέφυρες που θα ενώσουν την παράδοση με την πρόοδο, τους ντόπιους με τους ξένους, γέφυρες που θα συμφιλιωνουν τους εχθρούς, γέφυρες που θα ενώσουν ή τουλάχιστον θα φέρουν τις κοινωνικές τάξεις κοντά καταπολεμώντας την αδικία και τον φθόνο, τελικά γέφυρες που θα ενώσουν τη Γη με τον Ουρανό.
Αυτή είναι η κληρονομιά του Αγίου που γιορτάζουμε σήμερα και είμαι χαρούμενος που έχω την ευκαιρία να λειτουργώ στη μνήμη ενός Λαρισαίου Αγίου αφού από αυτή τη Μητρόπολη ξεκίνησα και την πορεία μου στην ιερωσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου