Ο Χριστός είναι στον σταυρό.Οι μαθητές τρομαγμένοι και σκορπισμένοι.Η Παναγία και ο αγαπημένος Του μαθητής Ιωάννης πνιγμένοι στον πόνο.Όλα φαίνονται σκοτεινά.Η πικρή γεύση της ήττας βρίσκεται στα στόματα όλων όσων ακολουθούσαν τον Ιησού.
Την ώρα αυτή,την ώρα του πένθους,την ώρα του πόνου,την ώρα αυτή που η λογική μας καλεί σε υποχώρηση,αυτή την ώρα θριαμβεύει η πίστη.Και θριαμβεύει στα πρόσωπα των Μυροφόρων γυναικών,οι οποίες ακόμα και τώρα δεν αποχωρίζονται τον Δάσκαλό τους.Ακόμα και τώρα που Τον θεωρούν νεκρό,είναι εκεί και κάνουν τις απαραίτητες ετοιμασίες για να Τον τιμήσουν.Δεν σκέφτονται τους κινδύνους που διατρέχουν.Η αίσθηση της αιώνιας ζωής που τους άφησαν τα λόγια του Χριστού όσο ήταν μαζί τους,τους δίνουν πίστη και θάρρος πέρα από κάθε λογική.
Και δεν είναι μόνο αυτές.Ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία,άνθρωπος με μεγάλο πλούτο,εμφανίζεται στον Πιλάτο και του ζητά το σώμα του Χριστού ώστε να το θάψει.Είναι και ο Νικόδημος,άνθρωπος με σπουδαία θέση και κύρος.Και οι δυο τους ήταν κρυφοί μαθητές του Ιησού φοβούμενοι τόσο καιρό να αποκαλυφθούν.Και όμως,τώρα,μπροστά στη διαφαινόμενη ήττα του Χριστού και του θριάμβου των Αρχιερέων,αυτοί οι δύο παραμερίζουν τη λογική,δεν σκέφτονται ούτε τον πλούτο ούτε το κύρος που ρισκάρουν και αναλαμβάνουν να προσφέρουν τις τελευταίες τιμές προς τον Δάσκαλό τους.
Αυτό είναι το χρέος του κάθε Χριστιανού τόσο προς τον Θεό όσο και προς τον συνάνθρωπο.Να μαρτυρούμε την πίστη μας χωρίς να υπολογίζουμε τις κοροϊδίες του περίγυρού μας.Να στεκόμαστε δίπλα σε αυτούς που άνθρωποι ισχυροί,με εξουσία και επιρροή λοιδορούν,κοροϊδεύουν,καταφρονούν.Γιατί αυτή είναι η εντολή που μας έδωσε ο Χριστός:Να αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου με όλη σου την καρδιά και την ψυχή και το νου σου.Και να αγαπάς τον συνάνθρωπό σου όπως τον εαυτό σου.Και αυτό,μας ζητά ο Χριστος,να το κάνουμε και όταν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου