"O φοβούμενος τον Κύριον...ου μη δειλιάση,ότι αυτός ελπίς αυτού"(Σειράχ 34,14).
Βλέπω πολλές φορές κάποιο κακό να γίνεται μέσα στην ποίμνη του Κυρίου,μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων.Και ενώ έχω χρέος να στηλιτεύω κάθε κακό,να αφυπνίζω τις συνειδήσεις των πιστών και να ελέγχω την ανομία,με σταματά ένας φόβος,ένας δαιμονικός δισταγμός,μια ακατανίκητη δειλία.
Χριστέ μου,φύτεψε μέσα μου τον ζήλο των αποστόλων και την παρρησία των προφητών,ώστε να κηρύσσω πάντοτε άφοβα την αλήθεια Σου.Άναψε μέσα μου τη φλόγα της Πεντηκοστής,πυρπόλησε την καρδιά μου με την αγάπη και το φόβο Σου,για να ελέγχω την παρανομία χωρίς δειλία και ανθρωπαρέσκεια,αποβλέποντας μόνο στο συμφέρον και τη σωτηρία των ψυχών που μου έχεις εμπιστευθεί,όπως με προτρέπει ο άγιος απόστολός σου:"τους αμαρτάνωντας ενώπιον πάντων έλεγχε,ίναι και οι λοιποί φόβον έχωσι"(Α'Τιμ.5,20)
Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης,ο Ουρανός στη Γη,εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου