Στο έργο τους οι προφήτες ως μόνο μέσον δράσεως έχουν τον λόγο,γραπτό και προφορικό.Η δύναμη του θείου λόγου παριστάνεται στα προφητικά κείμενα σαν σφυρί,που πέφτει πάνω στον άκμονα και δίνει μορφή στον επάνω σ'αυτόν πυρωμένο σίδηρο(Ιερ. 23,29),παριστάνεται σαν ξίφος και βέλος που εισχωρούν βαθιά στο ανθρώπινο σώμα(Ησ. 49,2-βλ. και Εφ.6,17-Εβρ.4,12).
Για την επιτυχία του σκοπού τους οι προφήτες δεν χρησιμοποιούν την βία ή την πολιτική δύναμη,αλλά μόνον τον λόγο,μόνον το κήρυγμα και μάλιστα κήρυγμα ασυμβίβαστο προς την νοοτροπία του συγχρόνου τους κόσμου.Δεν αλλοίωναν τις αρχές τους,δεν νόθευαν τον προφητικό τους λόγο για να κερδίσουν τάχα οπαδούς.Τέτοια τακτική είναι ξένη στους προφήτες.Οι προφήτες κρατούσαν ψηλά τον λόγο τους ,κήρυτταν κήρυγμα απερίτμητο,και προσπαθούσαν και έκαναν μεγάλο αγώνα να ανεβάσουν εκεί ψηλά τον λαό,ο οποίος για την αποστασία του από τον Θεό,βρισκόταν πολύ χαμηλά πνευματικώς.
"Αυτοί(οι άνθρωποι)οφείλουν
να επιστρέψουν σε σένα
και όχι εσύ σ'αυτούς" ,
λέγει ο Θεός στον Ιερεμία
(15,19)
Προφήτης ο οποίος στον διωγμό του ενόθευε το κήρυγμα,αλλοίωνε τις αρχές του και εκήρυττε κατά την βούληση και την επιθυμία του λαού,για να εξουδετερώσει την εναντίον του πολεμική,αυτός εγίνετο ψευδοπροφήτης,προδότης της ιεράς του αποστολής.Τους προδότες αυτούς οι προφήτες αποκαλούν λαοπλάνους και τους ελέγχουν σφοδρότατα,γιατί δεν κηρύττουν την αλήθεια,αλλά τον δόλο."Η αλήθεια οφείλει να είναι πάντα στο στόμα του ιερέως και δόλος να μην υπάρχει στα χείλη του",λέγει ο προφήτης Μαλαχίας(2,6).Ο λαός όμως ήθελε ευχάριστο κήρυγμα,κήρυγμα κολακευτικό των αδυναμιών του,αλλά αυτό είναι απάτη και ψέμα.
"Εαν εγώ επεδίωκα μάταια και απατηλά
-λέγει κάπου ο Μιχαίας-
και προεφήτευα ψεύδη από μέθη και κραιπάλη,
τότε θα ήμουνα προφήτης του λαού αυτού"
(2,11)
(Ιερεμία Μητρ. Γόρτυνος,Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου