Κυριακή Αγίων Πατέρων

 

Παιδί μου Τίτε, αυτά τα λόγια είναι αξιόπιστα και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και τα χρήσιμα στους ανθρώπους. Από το άλλο μέρος, να αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες και τις διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του ιουδαϊκού νόμου, γιατί όλα αυτά είναι ανώφελα και μάταια. Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του. Όταν θα σου στείλω τον Αρτεμά ή τον Τυχικό, έλα το συντομότερο να με συναντήσεις στη Νικόπολη, γιατί εκεί αποφάσισα να περάσω το χειμώνα. Τον Ζηνά το νομικό και τον Απολλώ, να τους εφοδιάσεις πλουσιοπάροχα με ότι χρειάζονται για το ταξίδι τους, ώστε να μην τους λείψει τίποτα. Ας μαθαίνουν και οι δικοί μας να πρωτοστατούν σε καλά έργα, για ν΄ αντιμετωπίζουν τις επείγουσες υλικές ανάγκες, ώστε η ζωή τους να μην είναι άκαρπη. Σε χαιρετούν όλοι όσοι είναι μαζί μου. Χαιρέτησε τους πιστούς που μας αγαπούν. Η χάρη να είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.

 Μια φράση του Αποστόλου Παύλου θα προκαλεί φαντάζομαι έκπληξη σε πολλούς που έχουν μικρή ή λάθος ή και καθόλου γνώση του χριστιανισμού. Ο απόστολος Παύλος προτρέπει, λοιπόν,  τον  μαθητή του Τίτο να διδάσκει τους χριστιανούς να πρωτοστατούν καλά έργα ώστε να αντιμετωπίζουν τις επείγουσες υλικές ανάγκες και να μην είναι η ζωή τους άκαρπη. Δεν λέει να φροντίζουν τις ψυχές των ανθρώπων αλλά τις υλικές τους ανάγκες. Ο Χριστιανισμός, αντίθετα με την αντίληψη, την λανθασμένη αντίληψη πολλών, δεν ασχολείται με την ψυχή αποκλειστικά υποβιβάζοντας την αξία της ύλης. Έχουν βέβαια εισχωρήσει νεοπλατωνικές επιρροές που οδηγούν προς τα εκεί αλλά ο Χριστιανισμός παρ΄ όλα αυτά θεωρεί το σώμα ναό του Θεού και γι' αυτό ιερό. Και το σώμα, όπως πρέπει να μείνει καθαρό από αμαρτίες και υπερβολές, έτσι πρέπει και να είναι δυνατό και λειτουργικό. Οπότε οι υλικές ανάγκες πρέπει να αντιμετωπίζονται από την χριστιανική κοινότητα.

Και τι  αδυνατίζει κυρίως το σώμα; Η ασθένεια και η φτώχεια. Και αν για την ασθένεια δε μπορούμε να κάνουμε πολλά, αφού πολλές φορές ακόμα και οι γιατροί δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν, για τη φτώχεια, για τις υλικές ανάγκες μπορούμε να κάνουμε πολλά περισσότερα. Μπορούμε να βρισκόμαστε δίπλα στους αδελφούς και τις αδελφές μας που περνούν δύσκολα. Μπορούμε να συγκεντρώνουμε διάφορα υλικά αγαθά, μπορούμε να τους παρηγορούμε με το λόγο μας ώστε να ξέρουν πως δεν είναι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας, πως επειδή λόγω κάποιων συγκυριών δεν έχουν έσοδα δεν είναι κατώτεροι από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο. 

Κυρίως όμως -και αυτό κι αν είναι καλό έργο- μπορούμε  ή μάλλον οφείλουμε να εξεγειρόμαστε εναντίον κάθε μορφής αδικίας και ανισότητας. Να ζητούμε, όπως λέει ο προφήτης Αμώς  να ρέει η δικαιοσύνη σαν χείμαρρος αστείρευτος. Αν και ίσως κινδυνέψω να τα ακούσω πάλι επειδή πολιτικολογώ, όμως ας το εξηγήσω λίγο αυτό. Οι Χριστιανοί δεν ανατρέπουμε ούτε κυβερνήσεις ούτε συστήματα. Ούτε και ταυτιζόμαστε ούτε και ενσωματωνόμαστε μέσα σε αυτά διότι γνωρίζουμε πως είναι όλα ατελή ως ανθρώπινα δημιουργήματα και επομένως όλα φθείρονται και διαφθείρονται. Ο μόνος τρόπος να το αποτρέψουμε αυτό, είναι να προσπαθήσουμε ως Χριστιανοί να βάλουμε στο κέντρο του κάθε συστήματος τη διδασκαλία του Χριστού, μάλλον καλύτερα τον ίδιο τον Χριστό. Και πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από αυτόν που προτείνει ο Απόστολος Παύλος. Να πρωτοστατούμε σε καλά έργα. Να ζούμε σαν κοινότητα, σαν Εκκλησία, ο ένας να νοιάζεται και να βοηθά τον άλλον. Στις υλικές ανάγκες και τις πνευματικές. Να σηκώνουμε αυτούς που πέφτουν είτε υλικά είτε πνευματικά. Αν ζούμε, έλεγε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ως χριστιανοί πραγματικοί, τότε όλοι θα έρχονταν να βαπτιστούν και να γίνουν μέλη της Εκκλησίας. Και έτσι, δε χρειάζεται κανένα σύστημα να ανατρέψουμε αφού θα μεταμορφώσουμε όχι μόνο αυτό αλλά και την κοινωνία ολόκληρη. Αλλιώς μπορούμε να παραμείνουμε στους φολκλορικούς βυζαντινισμούς μας και να λέμε πως είναι κακός ο κόσμος που δεν ακούει τον λόγο της Εκκλησίας. Είναι κι αυτό μια λύση. 

Ο λόγος του Κυρίου είναι ο σπόρος που πέφτει στο χώμα. Ο λόγος του Κυρίου έχει τη δύναμη να δώσει ζωή στο χώμα που πέφτει αναλόγως όμως με την ποιότητα του χώματος αυτού. Και τελικά, είναι οι πράξεις μας που θα δείξουν τι είδους χώματος είμαστε...