Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς ήλθε στην περιοχή των Γαδαρηνών. Εκεί τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. Όταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμένα Ιησού, Υιέ του υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών»· γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. Βγήκαν, λοιπόν, από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαιθρο. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. Όσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω. Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια: «Γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ’ εσένα ο Θεός». Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ’ όλη την πόλη όσα έκανε σ’ αυτόν ο Ιησούς.
Πολλοί διαβάζοντας την παραπάνω περικοπή, αναρωτιούνται πώς οι κάτοικοι της Χώρας των Γαδαρηνών ζήτησαν από τον Ιησού να φύγει, μετά τη θεραπεία του δαιμονισμένου. Δηλαδή, είδαν μπροστά τους θεραπευμένο εκείνον τον νέο που τόσα χρόνια ταλαιπωρούταν από το δαιμόνιο και αντί να καλωσορίσουν στη πόλη τους Αυτόν που πραγματοποίησε τη θεραπεία, του ζήτησαν να φύγει. Απορούν πολλοί άνθρωποι διαβάζοντας τα παραπάνω. Και εγώ με τη σειρά μου απορώ με την απορία τους.
Ας δούμε λίγο τα πράγματα όπως μας τα διηγείται ο Απόστολος Λουκάς. Ο Ιησούς διώχνοντας τα δαιμόνια από τον δυστυχή άνθρωπο, τους επέτρεψε να μπουν σε ένα κοπάδι χοίρων, ζώα που δεν εκτρέφονταν από τους Εβραίους διότι θεωρούνταν μολυσμένα. Τα ζώα δεν άντεξαν την απαίσια παρουσία των δαιμόνων και έπεσαν από το γκρεμό στη λίμνη και πνίγηκαν. Δύο πράγματα μπορούμε να καταλάβουμε από το γεγονός αυτό. Είτε οι Γαδαρηνοί αν και Εβραίοι προτίμησαν το κέρδος από τον Νόμο, εκτρέφοντας τα γουρούνια και ο Χριστός έτσι αποκάλυψε το πάθος τους αυτό, είτε οι Γαδαρηνοί ήταν αλλόπιστοι και έτσι δεν είχαν πρόβλημα να εκθρέψουν χοίρος αλλά ο Ιησούς επιτρέποντας στα δαιμόνια να εισέλθουν στους χοίρους, τους έδειξε πως η πίστη τους ήταν μία πλάνη. Και ο άνθρωπος αντέχει πολλά πράγματα αλλά όχι την Αλήθεια, ειδικά όταν η τελευταία φωτίζει το εσωτερικό του ψέμα, αυτό που έχει λανθασμένα αγκαλιάσει σαν αλήθεια ο ίδιος.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Το παράλογο δεν είναι που οι Γαδαρηνοί έδιωξαν τον Ιησού. Ο κόσμος όλος Τον διώχνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ακόμα κι αν κάποιοι λέμε πως Τον ακολουθούμε. Γιατί πώς θα δεχτούν οι βασιλιάδες και οι κυβερνώντες Αυτόν που αποκαλύφθηκε με τη Γέννησή Του πρώτα σε μια ομάδα βοσκών; Πώς θα δεχθούν οι αυτοαποκαλούμενοι σοφοί και οι καθηγητές και οι επιστήμονες, Αυτόν που ευχαριστεί τον Θεό επειδή απέκρυψε τις ουράνιες αλήθειες από τους σοφούς και τους συνετούς και τις αποκάλυψε στους απλούς και ταπεινούς ανθρώπους. Πώς να δεχτούν οι Εβραίοι εκείνης της εποχής αλλά και όσοι βλέπουν τα πράγματα υπό στενή εθνικιστική σκοπιά Αυτόν που Τον προσκύνησαν ξένοι φέρνοντάς Του δώρα, που έγινε ο ίδιος ξένος με το που γεννήθηκε, που συνομιλούσε με και έφερνε ως παραδείγματα τους Σαμαρείτες; Πώς θα δεχτούν οι πλούσιοι, οι ισχυροί , οι φιλοπόλεμοι , οι περήφανοι, Αυτόν που μακαρίζει αυτούς που αναγνωρίζουν την πνευματική τους φτώχεια, αυτούς που αισθάνονται την αμαρτωλότητά τους, αυτούς που ζητούν δικαιοσύνη, αυτούς που συγκρατούν τον θυμό τους και αυτούς που είναι όχι μόνο μέσα τους ειρηνικοί αλλά φέρνουν και την ειρήνη στους γύρω τους; Πώς θα δεχτούν οι έμποροι Αυτόν που έδιωξε τους εμπόρους από τον Ναό καταδικάζοντας το κέρδος, κομμάτι από το οποίο καρπώνονταν και οι Φαρισαίοι και οι ιερείς του Ναού, πώς θα δεχθούν τέλος, αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους ως κάποιον φοβερά ευφυή και σπουδαίο, Αυτόν που δίδαξε πως όποιος θέλει να γίνει πρώτος να είναι υπηρέτης όλων; Αυτόν που είπε πως αυτοί που θεωρούν πως είναι πρώτοι εδώ στη γη θα αποδειχτούν τελευταίοι στη βασιλεία του Θεού;
Ε, θα σας πω πως. Δεν θα Τον δεχθούν. Θα Του πουν να μπει στο καράβι και να φύγει μακριά. Και θα μείνουν μόνο αυτοί, που τους άγγιξε ο Ιησούς, όπως ο δαιμονισμένος σήμερα, αυτοί που βιωματικά ήρθαν σε επαφή με τον Χριστό, να διαλαλούν πως Αυτός είναι ο Σωτήρας, ο Υιός του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο κόσμος όλος, είναι μια γη των Γαδαρηνών. Σε μας απομένει να αποφασίσουμε αν θα συνταχτούμε με τους χοιροβοσκούς και τους υπόλοιπους της πόλης ή αν θα ακούσουμε τον δαιμονισμένο που θεραπεύτηκε και διαλαλούσε τη θεραπεία που του δώρισε ο Κύριος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου