Εκείνο τον καιρό, πλησίασε τον Ιησού ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Ιάειρο και ήταν άρχοντας της συναγωγής. Αυτός έπεσε στα πόδια του Ιησού και τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη ως δώδεκα χρονών που ήταν ετοιμοθάνατη. Την ώρα που ο Ιησούς βάδιζε προς το σπίτι, τα πλήθη τον περιέβαλλαν ασφυκτικά. Κάποια γυναίκα, που υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια και είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία στους γιατρούς, χωρίς κανένας να μπορέσει να την κάνει καλά, πήγε πίσω από τον Ιησού, άγγιξε την άκρη του ρούχου του, κι αμέσως η αιμορραγία της σταμάτησε. Τότε ο Ιησούς είπε: «Ποιος με άγγιξε;» Ενώ όλοι αρνιούνταν, ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του έλεγαν: «Διδάσκαλε, οι όχλοι έχουν στριμωχτεί κοντά σου και σε πιέζουν, κι εσύ λες ποιος με άγγιξε;» Ο Ιησούς όμως είπε: «Κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ ένιωσα να βγαίνει από μένα δύναμη». Μόλις η γυναίκα είδε ότι δεν ξέφυγε την προσοχή του, ήρθε τρέμοντας κι έπεσε στα πόδια του και μπροστά σ’ όλο τον κόσμο του είπε για ποια αιτία τον άγγιξε κι ότι είχε γιατρευτεί αμέσως. Εκείνος της είπε: «Θάρρος, κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε∙ πήγαινε στο καλό». Ενώ ο Ιησούς ακόμα μιλούσε, ήρθε κάποιος από το σπίτι του άρχοντα της συναγωγής και του λέει: «Η κόρη σου πέθανε∙ μην ενοχλείς πια τον διδάσκαλο». Όταν το άκουσε ο Ιησούς, του είπε: «Εσύ μη φοβάσαι, μόνο πίστευε, και θα σωθεί». Φτάνοντας στο σπίτι, δεν άφησε κανέναν να μπει μέσα μαζί του, εκτός από τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, καθώς και τον πατέρα και τη μητέρα του κοριτσιού. Όλοι έκλαιγαν και τη θρηνολογούσαν. Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Μην κλαίτε∙ δεν πέθανε, αλλά κοιμάται». Εκείνοι τον περιγελούσαν, βέβαιοι πως είχε πεθάνει. Ο Ιησούς, αφού τους έβγαλε όλους έξω, έπιασε το κορίτσι από το χέρι και του είπε δυνατά: «Κορίτσι, σήκω!» Το πνεύμα της επέστρεψε κι αυτή αμέσως σηκώθηκε. Ο Ιησούς τότε διέταξε να της δώσουν να φάει. Οι γονείς της έμειναν κατάπληκτοι. Εκείνος όμως τους είπε να μην πουν σε κανέναν τι είχε γίνει.
Δύο θαύματα επιτελούνται στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Το πρώτο σε μία γυναίκα, η οποία είχε ξοδέψει όλη της περιουσία προσπαθώντας να βρει θεραπεία για την αιμορραγία της, και να ξέρετε πως στους Εβραίους εκείνης της εποχής, τέτοιου είδους ασθένειες που σχετίζονταν με την αιμορραγία πέρα από τις επιπτώσεις που είχαν στην υγεία του ασθενούς με τις πιθανές μολύνσεις, οδηγούσαν και στην περιθωριοποίηση από την υπόλοιπη κοινωνία. Το δεύτερο αφορά τη κόρη του άρχοντα της συναγωγής η οποία ήταν βαριά άρρωστη και πέθανε μάλιστα μέχρι να φτάσει ο Ιησούς εκεί. Στη πρώτη περίπτωση η γυναίκα θεραπεύεται ακουμπώντας απλά το ρούχο του Ιησού ενώ στη δεύτερη ο Κύριος ανασταίνει την κόρη του Ιάειρου, του άρχοντα της συναγωγής.
Και στις δυο περιπτώσεις η πίστη των ανθρώπων είναι αυτή που προσκαλεί την θαυματουργική δύναμη του Κυρίου. Ο Ιάειρος καλεί τον Ιησού στο σπίτι του, αδιαφορώντας για τις πιθανές συνέπειες που θα είχε από τους Φαρισαίους, οι οποίοι απειλούσαν όποιον πήγαινε και άκουγε τον Ιησού ότι θα τον διώξουν από την κοινότητα. Στη δεύτερη, η αιμορροούσα γυναίκα, περιθωριοποιημένη και μόνη, ξεπερνά το εμπόδιο του όχλου, ο οποίος ήταν τόσος πολύς που συνέθλιβε σχεδόν τον Χριστό και φτάνει και αγγίζει το ένδυμα του Ιησού.
Αλλά το πιο σημαντικό στοιχείο της περικοπής βρίσκεται αλλού. Στα ίδια τα πρόσωπα και στον τρόπο προσέγγισης του Ιησού. Ο άρχοντας της συναγωγής, Ιάειρος, πηγαίνει στον Ιησού με κάθε επισημότητα και πιθανότατα συνοδευόμενος και από κάποιους υπηρέτες του. Απευθύνει ουσιαστικά επίσημη πρόσκληση στον Χριστό, ενώ το πλήθος ανοίγει δρόμο για να περάσει. Από την άλλη, η αιμορροούσα γυναίκα άσημη και σε δεινή κοινωνική θέση, πηγαίνει κρυφά και ακουμπά το ένδυμα του Χριστού, την ώρα που ο όχλος της κλείνει το δρόμο και δεν την αφήνει να περάσει. Και στους δύο όμως το θαύμα πραγματοποιείται. Γιατί ο Θεός δεν εξετάζει κοινωνική θέση και οικονομική κατάσταση. Δεν εξετάζει μορφωτικό επίπεδο ή επάγγελμα. Δεν εξετάζει εθνικότητα, όσο κι αν πολλά έθνη θεωρούν πως είναι πιο ευλογημένα από άλλα, δεν εξετάζει κανέναν εξωτερικό παράγοντα που δημιουργούν οι ανθρώπινες κοινωνίες. Εξετάζει μονάχα την καρδιά του κάθε ανθρώπου. Αν εκεί μέσα υπάρχει πίστη, αν υπάρχει αγάπη και ταπείνωση. Όλα τα άλλα είναι απλές δικαιολογίες για τους ανθρώπους ώστε να διαχωρίζονται μεταξύ τους και να ταλαιπωρούν ο ένας τον άλλον.
Ο Θεός όμως δε ξεχωρίζει τα παιδιά Του. Και όλοι έχουμε μια θέση κοντά του αν το θέλουμε και αν θέλουμε να αγωνιστούμε με τα πάθη και τις αμαρτίες μας γι' αυτή. Και στην προσπάθεια μας αυτή να είμαστε σίγουροι πως ο Χριστός θα βρίσκεται εκεί, συνοδοιπόρος και αρωγός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου