Και οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια πυρετώδη υπερένταση, σε μια συνεχή βιασύνη και ανησυχία, καταβάλλουν ολοένα μεγαλύτερο μόχθο προκειμένου πάντα να πετύχουν στόχους μάταιους ή και ολοφάνερα επιζήμιους, και παράλληλα τους διακρίνει ένας ακλόνητος ναρκισσισμός ώστε όχι μόνο δε βλέπουν, δεν θέλουν και δε μπορούν να δουν την τρέλα τους, αλλά και είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσδοκούν από τούτο τον παραλογισμό να τους προσφέρει κάθε λογής σπουδαία αγαθά, και με τις προσδοκίες τους αυτές μεθούν όλο και πιο πολύ και καταπιάνονται με καινούργια και συνθετότερα εγχειρήματα αποβλέποντας σε ένα μοναδικό σκοπό: ν' αποξεχαστούν. Το αποτέλεσμα είναι να εγκλωβίζονται ολοένα περισσότερο σ' ένα αδιέξοδο ασυμφιλίωτων αντιφάσεων- είτε αυτές αφορούν την πολιτική είτε την οικονομία, την επιστήμη, την αισθητική, την ηθική.
Έτσι δομήσαμε ή μάλλον αποδομήσαμε τη ζωή μας και τώρα μας έχει γίνει απαραίτητη τούτη η πληθώρα παράξενων κι άχρηστων πραγμάτων, ενώ δεν έχει μείνει χώρος γι' αυτό που είναι αναγκαίο, που δεν μπορεί να μην είναι αναγκαίο σε κάθε άνθρωπο.
Τη θρησκεία! Αχ, μα αυτό είναι κάτι τελείως περιττό σήμερα, στη φωτισμένη εποχή μας, τώρα που γνωρίζουμε από πού κατάγεται ο άνθρωπος και πώς σχηματίστηκε η Γη, που είμαστε σε θέση να λέμε κάθε λογής ανοησίες και χυδαιότητες απ' τη μιαν άκρη του κόσμου στην άλλη και που σύντομα θα μπορούμε να πετάμε στους αιθέρες σαν τα πετεινά τ' ουρανού.
Λέον Τολστόι, Περί τρέλας, εκδ. Ροές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου