Εσείς να είστε το φως του κόσμου. Ο Κύριος στη σημερινή περικοπή μας καλεί με το παράδειγμά μας και με τον λόγο μας να μεταφέρουμε τον λόγο του Ευαγγελίου σε ολόκληρο τον κόσμο. Μας καλεί να γίνουμε οδοδείκτες και μικρά λιμάνια για τους ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια και ζητούν μια έστω μικρή ανάσα από τα βάσανα της καθημερινότητας. Και μας καλεί όλους, λαϊκούς και κληρικούς, άντρες και γυναίκες.
Η ανταπόκριση σε αυτό το κάλεσμα είναι μεγάλη τιμή και μεγάλη ευθύνη. Μια ευθύνη που συχνά αναλαμβάνουμε με μεγάλη ευκολία και ελαφρότητα.
Έτσι, πολλοί θεολογούντες, αντί να μεταφέρουμε τον λόγο του Χριστού, μεταφέρουμε ό,τι εμείς θεωρούμε πως είναι ο λόγος Του. Τον αναμειγνύουμε με φιλοσοφίες, με ψυχολογίες, με -κυρίως αυτό - αερολογίες και μιλάμε και γράφουμε ασταμάτητα. Και όλες μας τις αρλούμπες τις ντύνουμε και με πομπώδεις εκφράσεις, οι οποίες συνήθως αφορούν την υπεράσπιση της ορθοδοξίας και της πατρίδας ή το γκρέμισμα της ηθικής και της "αστικής αντίληψης" του χριστιανισμού.
Μέσα από την πολυλογία μας θέλουμε να ταυτίσουμε τον λόγο του Κυρίου με την ιδεολογία μας, τα συμπλέγματά μας και τις θεωρίες μας. Και τελικά παραδίδουμε στον κόσμο έναν αχταρμά απίστευτης κενότητας και ανοησίας. Τον οποίο αχταρμά τον κοιτάζουμε γεμάτοι καμάρι και αυταρέσκεια.
Ο Χριστός όμως δε μας λέει να σκοτίσουμε τον κόσμο με τη δική μας λόξα αλλά να τον φωτίσουμε με τη δική Του δόξα. Όπως έκαναν οι Πατέρες της Εκκλησίας.
Κι εμείς; Τολμούμε να μιλήσουμε στο όνομά Του, χωρίς πρώτα να έχουμε παλέψει με τον εαυτό μας όπως εκείνοι; Να είμαστε το φως που θα οδηγεί τους ανθρώπους μέσα στο σκοτάδι και όχι να γίνουμε ένα από τα πολλά ψευτοφωτάκια που παρασέρνουν τους ανθρώπους και τους οδηγούν σε αδιέξοδα.
Στο σημερινό λοιπόν κάλεσμα ας μη βιαστούμε να απαντήσουμε. Ας μη τρέξουμε να αναλάβουμε ένα έργο που δε θα μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας. Ας αναλογιστούμε την ευθύνη και ας ζυγίσουμε κει τις δικές μας δυνάμεις. Ας κοιτάξουμε ειλικρινά τον εαυτό μας. Και αν δούμε ότι δε μπορούμε να εκτελέσουμε τούτο το έργο χωρίς να ανακατέψουμε τα πάθη μας μέσα σε αυτό, τότε ας κάνουμε κάτι πιο απλό. Ας σιωπήσουμε. Αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους αδερφούς και τις αδερφές μας , τουλάχιστον ας μην τους μπερδέψουμε μόνο και μόνο για να αυτοθαυμαστούμε μέσα στο μεγαλείο του τίποτα που έχουμε μέσα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου