Ο Ιησούς τότε είπε στο Σίμωνα: «Μη φοβάσαι, από τώρα θα ψαρεύεις ανθρώπους». Ύστερα, αφού τράβηξαν τα ψαροκάικα στη στεριά, άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν. Και κάπως έτσι, με αυτή τη φράση του Κυρίου ξεκινά η ιστορία που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο. Έτσι κάπως άνοιξε ο δρόμος για την επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό, έτσι ξεκίνησε το σχέδιο για τη σωτηρία μας. Ένα σχέδιο, ένα έργο που συνεχίζει η Εκκλησία ακόμα και σήμερα.
Πριν όμως, ο Χριστός λέει κάτι άλλο στους μελλοντικούς μαθητές Του. Όταν τους βρίσκει αποκαμωμένους και απογοητευμένους για την αποτυχημένη ψαριά τους, τους λέει: «Πήγαινε στα βαθιά και ρίξτε τα δίχτυα σας για ψάρεμα». Αυτοί Τον ακούν, παρά τις όποιες αμφιβολίες τους και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Έπιασαν πάρα πολλά ψάρια, τόσα που το δίχτυ τους άρχισε να σκίζεται. Δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό αυτό, και έχει δύο όψεις.
Η πρώτη, η πιο πεζή ας πούμε, είναι ότι ο Χριστός, νοιάζεται και ενδιαφέρεται για τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Δεν ασχολείται αποκλειστικά με το πνεύμα όπως οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι από ένα σημείο και μετά, αλλά νοιάζεται και για το σώμα. Ο πλούτος δε θεωρείται ευλογία και η φτώχεια τιμωρία από τον Θεό όπως συνέβαινε στη Παλαιά Διαθήκη. Θεωρούνται και τα δύο ως αποτέλεσμα της πτώσης του ανθρώπου και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γι' αυτό και το "ο έχων δύο χιτώνας να δίνει τον έναν" του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, γι΄ αυτό και η Κυριακή προσευχή για τον άρτον τον επιούσιον γι΄ αυτό και πολλά άλλα που έχουν γραφτεί στην Καινή Διαθήκη. Γι' αυτό και στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες τα υλικά αγαθά διανέμονταν ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός. Ώστε να έχουν όλοι όσα χρειάζονται. Ο άνθρωπος έχει οριστεί από τον Θεό διαχειριστής και προστάτης του περιβάλλοντος και του πλούτου που αυτό κρύβει. Οι ανισότητες είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας μας και τίποτα άλλο. Όσο κι αν το εξωραΐζουμε με διάφορες ευγενείς διατυπώσεις.
Δεύτερη και πιο πνευματική όψη. Η Εκκλησία γεμίζει τα δίχτυα της όταν ψαρεύει σε βαθιά νερά, σε καθαρά νερά. Όταν στηρίζεται στον λόγο της και τη διδασκαλία της και μόνο. Όταν πείθει με τη ζωή και τον αγώνα των μελών της. Όταν έχει ξεκάθαρη θέση. Αντιθέτως όταν ψαρεύει σε θολά νερά, όταν στηρίζεται στη βία, όταν αποζητά τη συνδρομή κρατικών μηχανισμών, όταν αφήνει να παρεισφρήσουν στο σώμα της οι συνωμοσίες, η μισαλλοδοξία και κάθε είδους ξένες ιδεολογίες και φιλοσοφίες αλλά και όταν νοθεύει το κήρυγμά της ώστε να ταιριάξει και να γίνει αρεστή σύμφωνα με το πνεύμα της κάθε εποχής, η ψαριά και πενιχρή είναι αλλά και τα ψάρια, τα λιγοστά δεν είναι φρέσκα. Δεν φτιάχνονται έτσι χριστιανοί με πίστη αλλά χριστιανοί που χαρακτηρίζονται είτε από χλιαρή πίστη είτε από τυφλό και παράλογο φανατισμό. Όταν όμως ο λόγος της Εκκλησίας είναι καθαρός, ανεπηρέαστος από εξωτερικές συνθήκες και εγκόσμιες φιλοδοξίες τότε ανθίζει πνευματικά και γεννά αγίους.
Τα βαθιά νερά βέβαια ενέχουν κάποιους κινδύνους. Είναι άγνωστα και πολλές φορές επικίνδυνα. Εμπεριέχουν κάποιο ρίσκο. Έτσι και η Εκκλησία όταν ανοίγεται στον κόσμο ρισκάρει. Και ο κάθε χριστιανός που κάνει το έργο του. Γι' αυτό και υπάρχουν τα σωσίβια των κανόνων. Ώστε να μη χαθούμε στα βαθιά. Οι κανόνες είναι οδοδείκτες και σωσίβια για το ψαροκάικο και όχι κανόνια πολεμικού καραβιού για να χτυπάμε τους όποιους εχθρούς μας.
Ο Κύριος σήμερα μας ζητά να ψαρέψουμε στα βαθιά. Να ανοιχτούμε στον κόσμο και με τη χριστιανική ζωή μας να τον νοηματοδοτήσουμε εκ νέου. Όπως έκαναν οι πρώτοι Χριστιανοί. Όπως έκαναν οι Άγιοι και οι Αγίες, οι Πατέρες, οι Μάρτυρες , οι Ασκητές και οι Ασκήτριες της Εκκλησίας μας. Μας καλεί σε ένα ταξίδι που έχει κινδύνους αλλά αξίζει ακόμα και το μικρότερο ρίσκο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου