Άλλο είναι η ταπείνωση και άλλο το κόμπλεξ κατωτερότητας που εκφράζεται με την ταπεινολογία. Η ταπείνωση έχει μέσα της ένα μεγαλείο, μια λεβεντιά, κι ενώ ο ταπεινός δεν περηφανεύεται γνωρίζει και τη δική του κατάσταση αλλά και των άλλων. Από την άλλη η ταπεινολογία, η ψεύτικη ταπείνωση στα λόγια δηλαδή, στην πραγματικότητα είναι ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας συνοδευόμενο με δόσεις μνησικακίας, μιζέριας και κακομοιριάς. Γι' αυτό και πολλές φορές η ταπεινολογία, σε αντίθεση με την ηρεμία της ταπεινότητας, οδηγεί σε εξάρσεις υστερίας, μισαλλοδοξίας και φανατισμού. Αυτά είναι στην ουσί αένα αντίβαρο στην έλλειψη πραγματικής πίστης και στην καταπιεζόμενη περηφάνια, την οποία ο ταπεινολόγος κρατά με νύχια και με δόντια ενώ στην πραγματικότητα θέλει να την επιδείξει και στον Θεό τον ίδιο αν είναι δυνατόν. Περιττό να πούμε πως ενώ η ταπεινότητα σπανίζει, ταπεινολογία ανθίζει...Έι, αυτό το τελευταίο έκανε ομοιοκαταληξία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου