Πολλές φορές έχω δει ανθρώπους που προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους έξω από τις συνηθισμένες κοινωνικές νόρμες να συνθλίβονται στη προσπάθειά τους αυτή. Η αλήθεια είναι ότι βλέπω πάντα με συμπάθεια τέτοιες προσπάθειες. Όμως το να προσπαθείς να παρεκκλίνεις από τα καθιερωμένα δεν είναι μια απλή επιλογή. Είναι η έναρξη ενός πολέμου. Η μάζα μικρή ανεκτικότητα έχει προς κάποιον που θέλει να κινηθεί διαφορετικά. Και όταν κάποιος/α το κάνει θα κινηθεί εναντίον του. Μα με το κουτσομπολιό, μα με την απομόνωση, μα με την περιθωριοποίηση. Επιπλέον κι αυτοί οι ίδιοι οι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν εκτός των πλαισίων που θέτει η όποια κοινωνία σπανίως είναι έτοιμοι πνευματικά για κάτι τέτοιο. Νομίζουν πως η ζωή τους θα είναι σαν μια χολυγουντιανή ταινία ή ίσως ένα ροκ τραγούδι. Ανακαλύπτουν όμως κάπως απότομα πως και τις δικές τους δυνάμεις και διαθέσεις δεν υπολόγισαν και δεν τις μέτρησαν σωστά αλλά και την επιθετικότητα του κοινωνικού περιβάλλοντος υποτίμησαν. Με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να μην αντέξουν το βάρος της ίδιας τους της επιλογής. Οι επιλογές μας έχουν και επιπτώσεις. Όλες. Από τις πιο ασήμαντες ως τις πιο κρίσιμες. Όταν αποφασίζουμε να ακολουθήσουμε έναν δρόμο θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και για το κακοτράχαλο μονοπάτι που βαδίζουμε αλλά και για τη μαλθακότητα των ποδιών μας και για τις πέτρες που θα μας πετάξουν αυτοί που ακολουθούν τον κεντρικό δρόμο, κρυμμένοι στους θάμνους. Και κυρίως, να μην πέσουμε θύματα των ίδιων των φαντασιώσεών μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου