Αρχή της Ινδίκτου

 

Εκείνο τον καιρό, ήρθε ο Ιησούς στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε όπως συνήθιζε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές. Του έδωσαν το χειρόγραφο με τα λόγια του προφήτη Ησαΐα. Ο Ιησούς το ξετύλιξε και βρήκε το σημείο όπου ήταν γραμμένο το εξής: Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ’ έστειλε ν’ αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους τσακισμένους ψυχικά, στους αιχμαλώτους να κηρύξω λευτεριά και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους· να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στο λαό του. Ύστερα τύλιξε τα χειρόγραφο, το έδωσε στον υπηρέτη και κάθισε. Τα μάτια όλων στη συναγωγή ήταν προσηλωμένα πάνω του. Άρχισε τότε να τους λεει: «Σήμερα βρίσκει την εκπλήρωση της η προφητεία που μόλις ακούσατε». Όλοι συμφωνούσαν μαζί του· θαύμαζαν για τα γεμάτα χάρη λό­για που έβγαιναν από το στόμα του.

Υπάρχει μια αντιγνωμία για το αν το κήρυγμα του Ιησού περιείχε και κάποιο κοινωνικό ή και εθνικό μήνυμα ή ήταν μόνο πνευματικό. Στη σημερινή περικοπή ο ίδιος ο Κύριος, επιλέγοντας το συγκεκριμένος απόσπασμα του προφήτη Ησαϊα απαντά από μόνος Του σε όλα αυτά τα ψευτοδιλήμματα που θέτουν φιλόσοφοι, πολιτικοί, ιδεολόγοι, θεολόγοι και πάσης φύσεως σοφοί, οι οποίοι συχνά υποκύπτουν στον πειρασμό να προσπαθήσουν να φέρουν την αλήθεια και την πραγματικότητα σε μέτρα που να βολεύεται η κοσμοθεωρία τους. Τι λέει λοιπόν αυτό το απόσπασμα; " Το Πνεύμα του Κυρίου με κατέχει, γιατί ο Κύριος με έχρισε και μ’ έστειλε ν’ αναγγείλω το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να θεραπεύσω τους τσακισμένους ψυχικά, στους αιχμαλώτους να κηρύξω λευτεριά και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους· να φέρω λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλω του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στο λαό του."

Το κήρυγμα του Χριστού φέρνει χαμόγελο στους φτωχούς, ελευθερία στους φυλακισμένους, αλλά και θεραπεία στους τσακισμένους ψυχικά. φως στους τυφλούς σωτηρία στον λαό του Θεού. Αν το μήνυμα του Χριστού ήταν μόνο κοινωνικό, ασχολούταν μόνο με τις αδικίες στον κόσμο τούτο θα ήταν όπως τα παρόμοια τέτοιου είδους μανιφέστα. Κολοβό. Αν ήταν μόνο πνευματικό σαν τις new age δήθεν πνευματικές διδασκαλίες που κυκλοφορούν με το κιλό, θα ήταν εντελώς ανούσιο και ακίνδυνο. Αν το κήρυγμα του Ιησού δεν είχε και εθνικό(όχι όπως το εννοούμε από την ίδρυση των εθνών-κρατών κι έπειτα αλλά με την έννοια του έθνους του Θεού, του λαού του Θεού) θα ήταν γυμνό. Θα έμοιαζε με τα σημερινά δικαιωματιστικά κινήματα που όσο κι αν παιδεύονται κάποιοι να τα μπολιάσουν με άλλα κοινωνικά χαρακτηριστικά, είναι αυτονομημένα και ασχολούνται αποκλειστικά με ένα κομμάτι μονάχα της ζωής, το οποίο πασχίζουν να το αναδείξουν σε ζήτημα ταυτότητας. 

Ο Ιησούς κυνηγήθηκε, βασανίστηκε και  σταυρώθηκε επειδή θεωρήθηκε επικίνδυνος από το τότε ιερατικό και κοσμικό κατεστημένο. Θεωρήθηκε ταραχοποιός επειδή το κήρυγμά του άναβε φωτιές. Πνευματικές, κοινωνικές, εθνικές. Δεν καλούσε όμως σε μια επανάσταση βίας κατά των αντιπάλων. Καλούσε σε μια επανάσταση που ξεκινούσε πρώτα από την κακία που κρύβουμε μέσα μας. Δε στόχευσε στην καταστροφή της κακίας των άλλων, κάτι που θα κόστιζε και τις ζωές τους όπως έχουμε δει σε τόσες επαναστάσεις, αλλά στην καταστροφή της κακίας μέσα μας και στη μεταμόρφωση του κόσμου. Μια επανάσταση που θα ήταν παντοτινή. Και κοιτάξτε σήμερα ακόμα. Ο Χριστιανισμός που έχει διωχθεί από ιδεολογίες, θρησκείες, ΜΜΕ, διανοούμενους, τρομοκράτες, κυβερνήσεις και ακόμα διώκεται είτε φανερά είτε ύπουλα είναι ακόμα εδώ. Μέσα από φθορά και παρακμή, συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, η φλόγα του ακόμα καίει και συχνά πυκνά αναζωπυρώνεται. Και σαν φάρος άσβεστος, οδηγεί ανθρώπους προς τη σωτηρία. Συνεχίζει και μεταμορφώνει, έστω και ανεπαίσθητα τις πιο πολλές φορές τον κόσμο. 

Αυτή την άσβεστη φλόγα γιορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα, στην αρχή της Ινδίκτου, στην αρχή δηλαδή του νέου Εκκλησιαστικού έτους. Χρόνια πολλά και καλή δύναμη.