Φυσικά και το είδα το Squid Game. Άλλωστε είμαι γνωστός φίλος της Κορεάτικης κουλτούρας. Βλέπω κορεάτικες ταινίες, έκανα κορεάτικες πολεμικές τέχνες, προσπάθησα κάποτε να μάθω και κορεάτικα. Οπότε όταν μια σειρά κάνει τόση φασαρία και έρχεται από τη χερσόνησο της Άπω Ανατολής ήταν χρέος μου να τη δω.
Λοιπόν, για να ξεκινήσουμε με τα βασικά, η σειρά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο δικαιολογεί όλο το χαμό που έχει προκαλέσει. Έχει καταπληκτικό σενάριο, καλογραμμένους χαρακτήρες, τρομερή σκηνοθεσία και συνεχίζει την παράδοση της χώρας τόσο στην πλοκή όσο και στην κινηματογράφηση των σκηνών βίας(θυμηθείτε το Oldboy).
Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας τύπος που πάντα χάνει. Χάνει στον ιππόδρομο, χάνει στα ηλεκτρονικά, χάνει τα λεφτά που κερδίζει, χάνει την κόρη του που φεύγει με τη πρώην γυναίκα του για τις ΗΠΑ, γενικά χάνει. Αυτός λοιπόν επιλέγεται μαζί με άλλους τύπους και τύπισσες που βρίσκονται πάνω κάτω στο ίδιο καζάνι και έρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα(ανάμεσα τους μια λιποτάκτης από το Βορρά, μια γυναίκα αμφιβόλου ηθικής, ένας εγκληματίας, ένας χρηματιστής που από τα ψηλά έπεσε στα χαμηλά, ένας αφελής μετανάστης από το Πακιστάν, ένας γέρος που πάσχει από ανίατη ασθένεια κλπ) για να παίξουν μια σειρά από παλιά παιδικά παιχνίδια με έπαθλο γι' αυτόν που θα κερδίσει ένα σκασμό λεφτά και για όλους τους υπόλοιπους ...τα θυμαράκια.
Παρά τα όσα γράφονται από διάφορους μυαλοπώληδες δεξιά και αριστερά η σειρά δεν είναι μια κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα. Ή μάλλον είναι σε μια πρώτη ανάγνωση. Όποιος δεν είναι ανόητος και κολλημένος μπορεί σχετικά εύκολα να καταλάβει πως πρόκειται για μια ειλικρινή, σκληρή ματιά στην ανθρώπινη φύση. Αυτό που είναι ο άνθρωπος, αυτό βλέπουμε. Οι γυναίκες απεικονίζονται όπως είναι και όχι ως μηχανές μπορώ-να-κάν-τα-πάντα-επειδή-είμαι-γυναίκα. Οι άντρες επίσης. Δηλαδή σαν δίποδα θηρία που από τη φιλία ή τη συμμαχία περνάνε άνετα στην προδοσία και τον αλληλοσπαραγμό προκειμένου να βελτιώσουν τη θέση τους. Και λατρεύω τον τρόπο με τον οποίο δικαιολογούν τις αποφάσεις τους όλοι αυτοί.
Έχει και κανά δυο προβληματάκια το σενάριο αλλά νομίζω πως όποιος δει τη σειρά θα απορροφηθεί τόσο πολύ που δε θα δώσει και μεγάλη σημασία.
Λοιπόν, μια σπουδαία σειρά υπάρχει εκεί έξω, καμιά σχέση με τις ηλιθιότητες που παράγει το Χόλυγουντ συνήθως τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια, οπότε αρπάξτε την ευκαιρία και δείτε τη.
ΥΓ. Λατρεύω τη μορφή που έχουν δώσει στον "Εκπρόσωπο" αυτόν που είναι υπεύθυνος για τη διεξαγωγή και την τήρηση των κανόνων του παιχνιδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου