Στίς 23 Ὀκτωβρίου 2006 ἐξεδήμησε εἰς Κύριον ὁ ἀείμνηστος Νίκος Ψαρουδάκης, ἱδρυτής τῆς Χριστιανικῆς Δημοκρατίας καί τῆς Χριστιανικῆς.
Ὁ Νίκος Ψαρουδάκης συγκαταλέγεται σ’ ἐκείνους τούς λίγους διανοητές πού στή μεταπολεμική ἐποχή ἐξέφρασαν ἰδεολογικό καί πολιτικό λόγο πρωτότυπο καί ἀνεξάρτητο ἀπό τίς κυρίαρχες ἰδεολογίες καί τά ψεύτικα διλήμματα, πού ἐπέβαλλαν οἱ δύο ἀντιμαχόμενοι πολιτικοϊδεολογικοί συνασπισμοί τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου.
Μέ μοναδικό σημεῖο ἀπόλυτο καί ἀσφαλές σημεῖο ἀναφορᾶς τό κοινωνικό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Σέ ἀντίθεση μέ τή δυτικοευρωπαϊκή Χριστιανοδημοκρατία καί τήν ἑλληνική συστημική θεολογία, πού λειτούργησαν ὡς πολιτικοί καί ἰδεολογικοί ἀπολογητές τῆς Δύσης καί τῆς ἀστικῆς ἐκδοχῆς τοῦ ὑλισμοῦ.
Καί ὡς ἐκ τούτου, ἔθεσε ὡς πρωταρχικό στόχο τόν ἀγώνα γιά τήν πολιτική καί κοινωνική δημοκρατία καί τήν κοινωνική δικαιοσύνη ἐνάντια σέ κάθε μορφή τυραννίας. Χωρίς “ἐκπτώσεις”, τόσο ὡς πρός τήν προτεραιότητα των πολιτικῶν ἐλευθεριῶν, ὅσο καί ὡς πρός αὐτήν τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, πού μόνο μαζί μποροῦν νἀ σταθοῦν.
Ἀγωνίστηκε μέχρι τέλους καί χωρίς συμβιβασμούς γιά τήν πτώση τῆς δικτατορίας τῶν συνταγματαρχῶν (1967-1974) καί ἐνάντια σέ ὁποιαδήποτε ἀπόπειρα πολιτικῆς νομιμοποίησής της.
Ἡ ἀσυμβίβαστη στάση του τοῦ στοίχισε διώξεις, ἐξορία καί φυλάκιση.
Σέ μία ἐποχή πού ἔχουν πέσει οἱ ἰδεολογικές μάσκες τοῦ ὑλισμοῦ καί στή θέση τῶν δύο ἀντιμαχόμενων συστημάτων πού ἀντιμετώπισε ὁ Νίκος Ψαρουδάκης, ἐπικυριαρχεῖ ὡς μονόδρομος ὁ νεοφιλελευθερισμός, τόν ὁποῖο ὑπηρετοῦν πιστά, ὄχι μόνον ἀστικές πολιτικές ἡγεσίες, ἀλλά καί μεταλλαγμένοι σοσιαλιστές καί μαρξιστές καί Κομμουνιστικά Κόμματα πού ἀσκοῦν ἐξουσία.
Σέ μία ἐποχή ὅπου ὁ ἐκτροχιασμένος καπιταλισμός παίρνει ὅλο καί μεγαλύτερο “διαζύγιο” ἀπό τή Δημοκρατία.
Ὁ πολιτικός λόγος καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Νίκου Ψαρουδάκη παραμένουν διαχρονικοί καί ἐπίκαιροι.
ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
26 Ἰανουαρίου 1917. Ὁ Νικόλαος Ψαρουδάκης τοῦ Σταύρου καὶ τῆς Χρυσάνθης γεννήθηκε στὸ χωριὸ Ἀποδούλου τῆς ἐπαρχίας Ἀμαρίου Ρεθύμνης Κρήτης στὶς 26 Ἰανουαρίου 1917, τέταρτο παιδὶ ἀπὸ τὰ ἑπτὰ τῆς οἰκογένειας.
1937-1946. Ὑπηρέτησε ὡς δάσκαλος
1938-1944. Φοιτᾶ στὴ Νομικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
1947-1973. Ἀσκεῖ τὸ δικηγορικὸ ἐπάγγελμα.
Ἐκδίδει τὸ βιβλίο «Χριστιανικὸ Πολιτικὸ Μανιφέστο».
1953: Ἱδρύει τὸ Κίνημα «Χριστιανικὴ Δημοκρατία» τῆς ὁποίας ἦταν καὶ ὁ 1ος Πρόεδρος ἕως τὸ 1989 καὶ τὴν ὁμώνυμη ἐφημερίδα. Συνέγραψε πλῆθος βιβλίων καὶ ἄρθρων. Μὲ ἀκατάπαυστες περιοδεῖες μὲ τὴ συμμετοχὴ στελεχῶν, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἄφησαν τὶς δουλειές τους γιὰ νὰ ἀφιερωθοῦν στὸν Ἀγώνα, τὸ Κίνημα δικτυώθηκε σὲ ὅλη τὴ χώρα.
1954: Νυμφεύεται τὴν Ἑλένη Τζωρτζάκη, ἡ ὁποία παρέμεινε σ’ ὅλη του τὴ ζωή κοντά του, πολύτιμο στήριγμα στὶς δυσκολίες καὶ στὸν Ἀγώνα τὸν καλό.
1956: Ἐκλογικὴ παρουσία στὸ νομὸ Σάμου.
1963: Ἐκλογικὴ παρουσία στὸ νομὸ Χανίων.
1967: Προετοιμαζόταν ἐκλογικὴ κάθοδος σὲ ὅλη τὴ χώρα στὶς ἐκλογὲς οἱ ὁποῖες ματαιώθηκαν ἀπὸ τὸ πραξικόπημα τῆς 21ης Ἀπριλίου. Ἡ λειτουργία τοῦ Κινήματος ἀπαγορεύηκε καὶ ἡ ἔκδοση τῆς ἐφημερίδας σταμάτησε.
Ὁ Ψαρουδάκης ἐξαρχῆς ἀντιτάχθηκε στὴ Δικτατορία ἐπικρίνοντας τὸ 1ο δικτατορικὸ «Σύνταγμα» τοῦ 1968.
Ἰανουάριος 1970-Δεκέμβριος 1973. Μὲ τὴν ἄρση τῆς προληπτικῆς λογοκρισίας, ἐπανεκδόθηκε ἡ ἐφημερίδα μὲ τὸν τίτλο «Χριστιανική» καὶ συνέχισε τὴν ἔκδοσή της μέχρι τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1973. Ἡ ἀντιδικτατορική της ἀρθρογραφία καὶ ἡ στήριξη ποὺ παρεῖχε στὸ ἀντιδικτατορικὸ φοιτητικὸ κίνημα, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ παρεμβάλλονται ἀπὸ τὶς ἀρχὲς ἐμπόδια καὶ διώξεις στὴν κυκλοφορία της. Ὅμως, ὁ λαὸς τὴν ἀγκάλιασε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φτάσει νὰ κυκλοφορεῖ σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες φύλλα. Τὸ ἄρθρο τοῦ Νίκου Ψαρουδάκη μὲ τίτλο «Ὁ τύραννος ἔπεσε, νὰ πέσει καὶ ἡ τυραννία» στοίχισε τὸ κλείσιμο τῆς ἐφημερίδας.
Ἰανουάριος-Ἰούλιος 1974. Ἐξορία στὴ Γυάρο. (Ἡ ΦΩΤΟ ἀπὸ τὴν ἐπιστροφή του)
Νοέμβριος 1974. Στὶς ἐκλογὲς συμμετέχει ὡς συνεργαζόμενος μὲ τὴν «Ἕνωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις».
Ἰούνιος-Ὀκτώβριος 1976. Φυλακίζεται στὸν Κορυδαλλό, καταδικασμένος γιὰ «πριύβριση ἀρχῆς», λόγω τοῦ ἄρθρου του «Διαρκὲς τὸ δικό σας ἔγκλημα κ.κ. Ἀρεοπαγίτες». Γράφει τὸ βιβλίο «Ἡ φυλακή μου»
1977: Μετέχει στὶς ἐκλογὲς μὲ τὴ «Συμμαχία Προοδευτικῶν καὶ Ἀριστερῶν Δυνάμεων», στὴν ὁποία συμμετεῖχε ἰσότιμα ἡ Χ.Δ..
1981: Αὐτοτελὴς κάθοδος τῆς Χ.Δ. στὶς ἐκλογὲς γιὰ τὸ ἐθνικὸ καὶ εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο.
1984: Αὐτοτελὴς κάθοδος τῆς Χ.Δ. στὶς ἐκλογὲς γιὰ τὸ εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο.
1985-1989. Μετέχει στὶς ἐθνικὲς ἐκλογὲς ὡς συνεργαζόμενος μὲ τὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ἐκλέγεται βουλευτὴς Ἐπικρατείας καὶ κατόπιν συμφωνίας ἐκπροσώπησε ττὴ Χ.Δ. στὸ Κοινοβούλιο.
Ἰούνιος 1989. Αὐτοτελὴς κάθοδος τῆς Χ.Δ. στὶς ἐκλογὲς γιὰ τὸ ἐθνικὸ καὶ εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο.
Ὀκτώβριος 1989. Μετέχει στὶς ἐκλογὲς γιὰ τὸ ἐθνικὸ Κοινοβούλιο ὡς ἀνεξάρτητος συνεργαζόμενος μὲ τὴ Νέα Δημοκρατία χωρὶς ἔγκριση τῶν ὀργάνων τῆς Χ.Δ.
1990: Ἱδρύει τὸ «Χριστιανικὸ Ὀρθόδοξο Μέτωπο» ποὺ ἐξέδιδε κατὰ καιροὺς τὸ περιοδικὸ «Ὀρθόδοξο Μέτωπο». Κατὰ διαστήματα ἀρθρογραφεῖ στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» καὶ συνεχίζει τὴν συγγραφικὴ καὶ ἐκδοτική του δραστηριότητα.
Ἰούνιος 2006. Τιμᾶται μὲ τὸ παράσημο τοῦ «Ἀποστόλου Παύλου» ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.
23 Ὀκτωβρίου 2006. Ἀποβιώνει καὶ κηδεύεται στὴ γενέτειρά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου