Ο θάνατος ως σκοτάδι και ως πύλη

 Διαβάζουμε στη σημερνή περικοπή: Την ώρα που πλησίαζαν στην πύλη της πόλης, έβγαζαν έναν νεκρό, τον μονάκριβο γιο μιας μάνας, που μάλιστα ηταν χήρα. Κόσμος πολύς απο την πόλη τη συνόδευε. Όταν είδε τη χήρα ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε: «Μην κλαίς». Έπειτα προχώρησε, ακούμπησε τη σορό, και αφού στο μεταξύ αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν, είπε: «Νεαρέ, σε διατάζω να σηκωθείς». Ο νεκρός ανακάθισε κι άρχισε να μιλάει. Ο Ιησούς τότε τον παρέδωσε στη μητέρα του.

Ο θάνατος είναι πραγματικά φοβερός. Όχι τόσο φοβερός όσο πριν την Ανάσταση του Χριστού με την οποία άνοιξαν οι Πύλες του Παραδείσου, αλλά και πάλι μας προκαλεί φόβο όσο και θλίψη. Μπορεί να πιστεύουμε στην Ανάσταση αλλά στην πράξη αυτό δεν κάνει τον αποχωρισμό μας από ένα αγαπημένο πρόσωπο λιγότερο οδυνηρό.

Ναι, ο άνθρωπος που πεθαίνει, πηγαίνει κάπου καλύτερα. Ναι, βρίσκεται πια στα χέρια του Θεού. Όμως είναι η απουσία του αγαπημένου μας που μας κάνει να θλιβόμαστε. Άλλωστε και ο ίδιος ο Χριστός παρηγόρησε τη χήρα. Δεν τη μάλωσε ως ολιγόπιστη που θρηνούσε επειδή έχασε το γιο της. Και της έδειξε -και σε αυτήν και σε όλους μας- ότι ο Υιός του Θεού ήρθε για να τερματίσει την τυραννία του θανάτου, ανασταίνοντας τον γιο της.

Η τυραννία του θανάτου καταργείται αλλά όχι ο ίδιος ο θάνατος. Γι' αυτό και θρηνούμε όταν χάνουμε κάποιον δικό μας. Κλαίμε και πενθούμε. Όμως δεν απελπιζόμαστε. Γιατί πλέον ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Είναι μια νέα αρχή. Κι ενώ παραμένει ο πόνος του αποχωρισμού έχει καταργηθεί πια η απελπισία του τελειωτικού. Με τον θάνατο δεν τελειώνει απλά η ζωή για τον χριστιανό. Τελειώνει η παλαιά ζωή και ξεκινά μια καινούρια. Γι' αυτό άλλωστε και τους αγίους μας τους γιορτάζουμε τη μέρα που παρέδωσαν το πνεύμα τους. Που τελείωσε η επίγεια ζωή τους και εισήλθαν στη Βασιλεία των Ουρανών.

Ο Χριστιανός θρηνεί, πενθεί, λυπάται αλλά δεν χάνει την ελπίδα του. Παραμένει οδυνηρός ο αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα αλλά το δηλητήριο του θανάτου δεν μπορεί πλέον να μας αγγίξει. Έπαψε πια να είναι το απόλυτο σκοτάδι ο θάνατος και πλέον είναι μια πύλη προς το φως. Γιατί γι' αυτό ακριβώς ήρθε ο Χριστός. Για να μας γλιτώσει από το αιώνιο ψύχος του θανάτου και να μας δώσει τη ζεστασιά της αιώνιας ζωής.