Λόγια και έργα

 

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα περιστρέφεται γύρω από δύο άξονες. Πρώτον, στα καλά έργα και δεύτερον στην αποφυγή των ανόητων συζητήσεων και τσακωμών γύρω από τους γενεαλογικούς καταλόγους και τις διατάξεις του ιουδαϊκού νόμου. 

Κάνετε καλά έργα, λέει ο απόστολος Παύλος ώστε να μην είναι η ζωή σας άκαρπη. Γιατί τα έργα, οι πράξεις μας είναι ο καρπός της ζωής μας. Εκεί φαίνεται αν πράγματι πιστεύουμε αυτά που που λέμε ότι πιστεύουμε. Γιατί τα πύρινα κηρύγματα, οι πομπώδεις λόγοι, οι μεγαλειώδεις υποσχέσεις, μένουν απλά λόγια που τα παίρνει ο άνεμος και τα σβήνει ο χρόνος όταν δεν συνοδεύονται από τις ανάλογες πράξεις. Αλλιώς θα είμαστε σαν τη συκιά που καταράστηκε ο Χριστός όπως διαβάζουμε τη Μ. Δευτέρα. Θα έχουμε πλούσιο φύλλωμα, δηλαδή θα λέμε πολλά και παραφουσκωμένα λόγια, αλλά δεν θα παράγουμε καθόλου καρπό, δεν θα έχουμε να επιδείξουμε δηλαδή έργα, που θα ξεκουράσουν και θα δώσουν ελπίδα στους συνανθρώπους μας.

Είναι μεγάλος ο πειρασμός της φιλονικίας. Των ερειστικών λόγων που προκαλούν καβγάδες και τσακωμούς. Άλλωστε όσοι έχουν λίγη πίστη αυτό κάνουν. Προσπαθούν να καλύψουν αυτή την έλλειψη παίρνοντας μέρος σε παντός είδους διαμάχες ώστε να αποδείξουν πόσο πιστοί είναι. Αντίθετα αυτός που έχει πίστη δε χρειάζεται να την αποδείξει. Τα έργα του είναι ζωντανή απόδειξη. Και όχι τίποτα μεγαλοπρεπή έργα. Η απλή καθημερινή συμπεριφορά του καθενός δείχνει την πίστη του. 

Δυστυχώς τα λόγια είναι εύκολα και τα έργα δύσκολα. Αυτό όμως είναι που τελικά ξεχωρίζει τον πραγματικό χριστιανό από τον δήθεν πιστό. Ο πραγματικός πιστός δεν μιλάει, δεν διαφημίζει αυτά που κάνει αλλά στο τέλος όλοι αναγνωρίζουν την αξία των πράξεών του και κυρίως ο Θεός. Από την άλλη ο δήθεν πιστός διαφημίζει σε κάθε ευκαιρία την πίστη και το έργο του-το οποίο είναι ανύπαρκτο- και απορρίπτεται από τον Θεό ακόμα κι αν έχει καταφέρει να κοροϊδέψει τους ανθρώπους.

Ας ακολουθήσουμε τη διδαχή του αποστόλου Παύλου και ας πάρουμε το δύσκολο δρόμο της σιωπής και των έργων και ας αφήσουμε τον εύκολο δρόμο της φλυαρίας και της φιλονικίας σε αυτούς που κοροϊδεύουν όχι μόνο τον εαυτό τους αλλά και τον ίδιο το Θεό.