Λόγος

 

Ο Χριστός αφού κάλεσε τους μαθητές Του περιόδευσε σε "όλη την Γαλιλαία. Δίδασκε στις συναγωγές τους, κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τον ερχομό της βασιλείας του Θεού και γιάτρευε τους ανθρώπους από κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία."

Σήμερα έχουμε την ευχέρεια να ακούμε μια πλειάδα κηρύκων. Τους ακούμε στους ναούς, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο. Άλλες φορές συνδυάζουμε την ακρόαση με κάποια εκδρομή ή με κάποια βόλτα, άλλες πάλι από την άνεση του σπιτιού μας. Και αυτό είναι καλό. Είναι όμως η ποσότητα ανάλογη της ποιότητας;

Ο Χριστός κήρυττε μήνυμα χαρμόσυνο. Τα σημερινά κηρύγματα φέρουν χαρά όταν τα ακούμε; Και αν φέρνουν χαρά είναι πραγματική αυτή η χαρά η πηγάζει από την ικανοποίηση κάποιων παθών μας; Δηλαδή ακούμε πράγματι τον λόγο του Θεού ή ψάχνουμε να βρούμε κάποιον που με τα λόγια του θα μας κολακεύσει, που θα μας πει αυτά που θέλουμε να ακούσουμε; Θεραπευόμαστε τελικά με αυτά που ακούμε ή απλώς φτάνουμε να θεωρούμε την ασθένειά μας ως κάτι καλό;

Οι μαθητές του Χριστού, άφησαν τις δουλειές τους, από τις οποίες βιοπορίζονταν για να Τον ακολουθήσουν. Εμείς σήμερα τι αφήνουμε, τι θυσιάζουμε για τον Χριστό; Κι αν δεν θυσιάζουμε ή δεν θέλουμε να θυσιάσουμε τίποτα γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως ο λόγος που ακούγεται σήμερα δεν είναι αρκετός για να ανάψει τέτοια φωτιά μέσα μας ώστε να κάνουμε μια τέτοια τρέλα;

Κάποια στιγμή πρέπει όλοι στην Εκκλησία, από τους αρχιερείς μέχρι και τον τελευταίο λαϊκό, που έρχεται μια φορά το χρόνο στην εκκλησία, να δούμε τι ακριβώς ψάχνουμε από την πίστη μας, τι ακριβώς είναι η πίστη μας και τι μας προσφέρεται ως πίστη. Αν κάνουμε με ειλικρίνεια αυτές τις συζητήσεις, τότε θα φτάσουμε κάποια στιγμή να ακούμε τον πραγματικό λόγο του Χριστού. Αυτόν που θα μας ξεσηκώσει και θα μας γεμίσει πραγματική χαρά.