Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα

 

Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα η σημερινή και ευκαιρία είναι να ανακεφαλαιώσουμε. Τι είδαμε μέχρι σήμερα; Τον Λόγο του Θεού να γεννιέται ως άνθρωπος, όχι σε παλάτια αλλά σε ένα σπήλαιο όπου Τον ζέσταιναν οι ανάσες των ζώων. Να Τον προσκυνούν όχι σπουδαίοι και σοφοί αλλά απλοί βοσκοί. Είδαμε τους Μάγους εξ Ανατολών να αφήνουν τα προνόμια και τις ανέσεις τους και να ξεκινούν ένα μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι για να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος που σύμφωνα με τις έρευνές τους θα γεννιόταν εκείνες τις ημέρες. Είδαμε τον Ιωσήφ να θεωρεί την Μαρία μοιχαλίδα και ενώ ετοιμαζόταν να τη διώξει, μετά από παρέμβαση αγγέλου Κυρίου, όχι μόνο να την κρατά δίπλα του και να τη προστατεύει αλλά και να μεγαλώνει τον μικρό Ιησού σαν γιο του. Τον είδαμε να γίνεται πρόσφυγας για χάρη της Παναγίας και του Ιησού. 

Είδαμε επίσης τους ιερείς των Ιουδαίων να ενημερώνουν δουλικά τον Ηρώδη για την τοποθεσία της γέννησης του παιδιού που αυτός θεωρούσε ως επίδοξο σφετεριστή και είδαμε τον σπουδαίο αυτό βασιλιά να κυνηγάει και να φονεύει όλα τα παιδιά της περιοχής ώστε να εξασφαλίσει τη συνέχεια της οικογενειοκρατίας που είχε πετύχει. 

Τι άλλο είδαμε και ακούσαμε και διαβάσαμε εκτός των ευαγγελικών περιγραφών; Τα γνωστά. Λαμπάκια, στολίδια, δώρα και γιορτές. Είδαμε ανθρώπους να περνούν τις μέρες τους εντελώς κοσμικά και άλλους να τις ζουν πιο κοντά στην Εκκλησία. Διαβάσαμε ένα σωρό κηρύγματα -άλλα πολύ ενδιαφέροντα και άλλα εντελώς τετριμμένα. Εμφανίστηκαν και οι γνωστές προκλήσεις στο θρησκευτικό αίσθημα των "αδαών" από διάφορες ομάδες πεφωτισμένων, διαφωτισμένων και επίδοξων φωτοδοτών του ανθρώπινου γένους μέσα από εκδηλώσεις εφαρμογές και πληκτρολόγια. Είδαμε, με άλλα λόγια, αυτά που βλέπουμε κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια. 

Ας τα αφήσουμε όλα αυτά και ας σταθούμε σε μια πιο ιδιαίτερη -αν και συνηθισμένη κι αυτή πια- κριτική των εορτών αυτών. Μια κριτική για την εμπορευματοποίηση, τον καταναλωτισμό, την κενότητα και την φιλανθρωπία μικρής διάρκειας που εμφανίζονται αυτές τις ημέρες. Και αποφαίνονται στην απουσία του Χριστού από όλα αυτά.

Αυτή η κριτική δεν είναι και πολύ λάθος υπάρχουν αυτά τα στοιχεία αλλά θαρρώ πως είναι επιφανειακή και μάλλον προβάλλει δικά μας συμπλέγματα και δικούς μας φόβους και πάθη - γράφω "μας" γιατί κι εγώ συχνά κάνω τέτοια κριτική- παρά μια αντικειμενική κριτική βασισμένη πραγματικά στο πνεύμα του Χριστού.

Ναι λοιπόν, οι οικογένειες ξοδεύουν πολλά χρήματα για δώρα και φαγητά. Χρήματα που θα μπορούσαν να ξοδευτούν αλλιώς. Σε αγαθοεργίες. Άλλωστε κάτι τέτοιο είχε πει και ο Ιούδας κάποτε. Ξεχνώντας και αυτοί -όπως ο Ιούδας- πως οι αγαθοεργίες μπορούν αν γίνουν όλο το χρόνο.  

Και βέβαια κάποιοι άνθρωποι, συνήθως κακομούτσουνοι και αντιπαθείς μπορεί να χαμογελούν πιο συχνά αυτές τις ημέρες. Και ναι, μόνο για αυτές τις λίγες ημέρες άλλοι, πιο σκληρόκαρδοι μπορεί να δίνουν και μερικά μικρά ποσά ως φιλανθρωπίες. Όλα αυτά δε θα λύσουν τα προβλήματα της ανθρωπότητας αλλά δεν έχω δει τόσες χιλιετίες και κάποια μέθοδο, κάποιο σύστημα ή κάποια επανάσταση που να έλυσε έστω κάποια από αυτά, χωρίς να δημιουργήσει πολύ περισσότερα. 

Και ας δούμε δυο εικόνες. Μια οικογένεια, αφήνει για λίγο τις γκρίνιες της καθημερινότητας και ανταλλάσσει δώρα, τρώει κάποια ιδιαίτερα εδέσματα και για λίγες ώρες είναι χαρούμενοι. Μη πω και ευτυχισμένοι. Δεύτερη εικόνα. Ένας άνθρωπος που σκέφτεται μόνο το κέρδος του όλη τη χρονιά και δε δίνει δεκάρα για τους συνανθρώπους του, αυτές τις λίγες ημέρες, χαμογελά, ανταλλάσσει μερικές ευχές, σταματά στο δρόμο για να δώσει λίγα κέρματα στους ζητιάνους ή βρίσκει χρόνο να βρεθεί με φίλους ξεχασμένους και να τους κεράσει ένα ουίσκι ή μια βότκα. 

Ας δούμε αυτές τις δυο εικόνες και ας τις σκεφτούμε  καλά. Με καθαρό μυαλό, χωρίς τις όποιες προκαταλήψεις κουβαλάμε. Να προσέξουμε αυτή τη μεταμόρφωση, την έστω μικρής διάρκειας. Ας συλλογιστούμε αυτό το θέμα. Είμαστε σίγουροι ότι ο Χριστός είναι απών από αυτές τις σκηνές;. Πραγματικά θεωρούμε πως είναι μικρό πράγμα τέτοιου είδους αλλαγές; Πιστεύουμε ότι γίνονται έτσι, στον αέρα; Αν σε τέτοιο συμπέρασμα καταλήξουμε, τότε είτε πρέπει να ξαναδιαβάσουμε το Ευαγγέλιο είτε πρέπει να ψάξουμε μέσα μας για να βρούμε ένα μέρος όπου ο Χριστός δεν έχει φτάσει αυτές τις ημέρες.

Γιατί με πρόφαση τον θερμό ζήλο και την ανάγκη για εγκόσμια αλλαγή των συνθηκών, ένας μαθητής του Χριστού, εκείνος που κρατούσε το ταμείο, αποφάσισε να πάρει τριάντα αργύρια και να τον προδώσει. Ε, ας μην επαναλαμβάνουμε κάτι τέτοιο κι εμείς μέσα στη γιορτινή περίοδο που τόσο πολύ υποστηρίζουμε ότι τιμούμε...