Άγιος Σπυρίδων

 

Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο προστάτης της Κέρκυρας, καταγόταν από οικογένεια βοσκών και βοσκός παρέμεινε ακόμα και μετά την άνοδό του στον επισκοπικό θρόνο. Ο λαός και ο κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο λόγω της απλότητας, της αγαθότητας και της αγάπης του. Τα θαύματα που επιτέλεσε ο Άγιος είτε όσο ζούσε είτε μετά την κοίμησή του, είναι πολλά και ενίσχυσαν και ενισχύουν τους πιστούς σε δύσκολες ώρες. 

Πολύ συχνά, αντιμετωπίζουμε ανθρώπους ταπεινών επαγγελμάτων - αγρότες, κτηνοτρόφους, οικοδόμους, καθαριστές κλπ- ως ανθρώπους κατώτερους, ανθρώπους χωρίς καλλιέργεια, χωρίς ενδιαφέροντα ή γνώσεις. Και αυτό δυστυχώς, είναι πολύ διαδεδομένη άποψη πλέον -ίσως και περισσότερο από κάθε άλλο χώρο- και στην Εκκλησία, ανάμεσα σε όλους εμάς δηλαδή. 

Αλήθεια; Κρίνουμε τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, από το επάγγελμά του; Από τον μισθό του δηλαδή; Από τα πτυχία του; Τόσο έχει ξεπέσει η χριστιανική πνευματικότητα που ξέχασε τα βασικά; Μήπως ο Χριστός έκανε κανένα σπουδαίο επάγγελμα και δεν το ξέρω; Ξυλουργός ήταν. Οι πρώτοι μαθητές Του ήταν ψαράδες. Ο Άγιος Σπυρίδωνας, όπως είδαμε, βοσκός. Από πού κι ως πού τολμάμε εμείς σήμερα να κρίνουμε κάποιον από το επάγγελμά του; 

Ξεχνάμε τελείως την επιστολή του Ιακώβου του Αδελφοθέου που μας προειδοποιεί για τέτοιες αντιλήψεις, εντελώς αντίθετες στη διδασκαλία του Χριστού; Αλλά αλήθεια, τιμούμε περισσότερο τον γιατρό από τον οδοκαθαριστή; Ας σταματήσει ο οδοκαθαριστής να μαζεύει τα σκουπίδια από τους δρόμους για μερικούς μήνες και τότε θα δούμε αν  ο γιατρός θα προλαβαίνει να θεραπεύει τις ασθένειες που θα παρουσιαστούν. Τι αξία έχουν τα σχέδια του αρχιτέκτονα χωρίς οικοδόμο να τα μετατρέψει σε κτίρια;

Και τελικά -και τούτο είναι το σημαντικότερο- ποια σημασία έχουν όλα αυτά στην πίστη, στην πνευματικότητα, στην προσευχή; Θυμάμαι γιαγιάδες και παππούδες που δεν τελείωσαν ούτε τη τρίτη τάξη του δημοτικού να προσεύχονται με θέρμη μεγαλύτερη από τον πιο άξιο μητροπολίτη και να ζουν τόσο πνευματικά που θα έκαναν τους περισσότερους μοναχούς στο Άγιο όρος να κοκκινίζουν από τη ντροπή τους. 

Ας εκμεταλλευτούμε τη σημερινή γιορτή (ένα κακό συνήθειο που έχουμε είναι και αυτό, να αφήνουμε τις γιορτές να περνάνε σαν φολκλορικά δρώμενα και να χάνουμε το νόημα) και ας δώσουμε περισσότερη σημασία σε αυτά που πραγματικά έχουν ουσία. Ας μην είμαστε εμείς, οι χριστιανοί, οι πρώτοι που θαμπωνόμαστε από ψεύτικα φώτα. Το πραγματικό φως που εξέπεμψε ο Άγιος Σπυρίδωνας με τον βίο του,  μπορεί να μας δείξει τον δρόμο.