Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, Αγία Βαρβάρα, Άγιος Σεραφείμ Φαναρίου

 

Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο μεγαλύτερος υμνογράφος της Εκκλησίας, είναι ένας από τους αγίους που τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, μαζί με την Αγία Μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα, η οποία μαρτύρησε από τα χέρια του ειδωλολάτρη πατέρα της και τον Νέο Ιερομάρτυρα Σεραφείμ Φαναριοφαρσάλων, ο οποίος μαρτύρησε στα χέρια των Τούρκων κατηγορούμενος άδικα ως συνεργάτης στην εξέγερση του Διονυσίου του Φιλοσόφου. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός έγραψε πολλά δογματικά έργα -πέρα από το υμνογραφικό και ποιητικό του έργο- πολλά αντιρρητικά, ηθικά, ερμηνευτικά, απολογητικά και αγιολογικά  έργα αλλά και ομιλίες και ένα διήγημα, τον "Βίο Βαρλαάμ και Ιωασάφ" το οποίο είναι η εκχριστιανισμένη εκδοχή της ζωής του Βούδα. Ήταν ένα ποιητής και γι' αυτό και το έργο του αποδείχτηκε τόσο σπουδαίο. Θυμόμαστε τη ρήση του οσίου Πορφυρίου ότι ο Χριστιανός πρέπει να είναι ποιητής. όχι με την έννοια του λογοτέχνη αλλά με την έννοια της τρυφερής ματιάς, που μπορεί και βλέπει αυτά που οι άλλοι αγνοούν. 

Ο Άγιος Σεραφείμ δε συμμετείχε στην εξέγερση του Διονυσίου του Φιλοσόφου ή Σκυλοσόφου, όχι επειδή ήταν με το μέρος των Τούρκων αλλά επειδή η δική του οπτική αντίστασης στον κατακτητή ήταν διαφορετική. Δεν πίστευε στα όπλα αλλά στη καλλιέργεια της ψυχής μέσω της πίστης. Η προσευχή ήταν το μπαρούτι που κρατούσε τους σκλαβωμένους Έλληνες ασφαλής από τον κίνδυνο του εκτουρκισμού τους. Αυτό το όπλο θέλησαν να του στερήσουν οι Τούρκοι ζητώντας του να αλλαξοπιστήσει και επειδή αυτός αρνήθηκε τον εκτέλεσαν μετά από φρικτά βασανιστήρια. 

Τα οποία φρικτά βασανιστήρια για την Αγία Βαρβάρα δεν ήρθαν από το χέρι κάποιου βάρβαρου κατακτητή αλλά από τον ίδιο τον πατέρα της. Σε μια εποχή που οι γυναίκες πάνω κάτω θεωρούνταν κτήμα του άντρα, η Αγία Βαρβάρα αψήφησε τις εντολές του πατέρα της να επιστρέψει στην ειδωλολατρία και αυτός την κυνήγησε την συνέλαβε την παρέδωσε στον τοπικό άρχοντα και αφού την διαπόμπευσε περιφέροντάς τη γυμνή στους δρόμους της πόλεως, της έσφαξε ο ίδιος. Η μοίρα όμως του επεφύλασσε ένα τρομερό παιχνίδι. Αμέσως μετά χτυπήθηκε από κεραυνό και έπεσε νεκρός. 

Ποίηση, εσωτερική αντίσταση και αδιαφορία για τις κοινωνικές συμβάσεις. Αυτές οι τρεις αρετές συνθέτουν μια εικόνα της πνευματικής ζωής ενός χριστιανού. Μιας ζωής που δεν αφορά μια παθητική προσμονή μιας μέλλουσας ζωής αλλά την προσπάθεια αυτή η ζωή να αποκαλυφθεί εδώ και τώρα. Γιατί εδώ και τώρα, σε αυτή τη ζωή κερδίζουμε και τη μέλλουσα. 

Αυτά είναι τα μηνύματα τις σημερινής τριπλής γιορτής. Όποιος έχει αυτά ας τα ακούσει. 

Mono - Pure As Snow

 

Ένα κείμενο απαισιόδοξου ρομαντισμού

 

Είναι πολύ φυσιολογική η κατάληξη της Δύσης σήμερα. Είναι πολύ φυσιολογικά όλα όσα βλέπουμε και τα χειρότερα που θα έλθουν. Όλος ο δυτικός πολιτισμός, τουλάχιστον από τη βιομηχανική επανάσταση κι έπειτα είναι ένας πολιτισμός υποδούλωσης. 

Ο δυτικός άνθρωπος υποδουλώθηκε στις μηχανές και στον καπιταλισμό. Υποδουλώθηκε, σε αυτά που μέχρι τότε ήταν εργαλεία του. Και αφού πήρε αυτή την απόφαση, να ακολουθήσει αυτή την πορεία, ήταν δεδομένη η κατάληξή του. 

Η πρόοδος που ήρθε, η δύναμη που απέκτησαν οι χώρες αυτές, μέθυσαν και τύφλωσαν τους λαούς τους - οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση οι λαοί να βλέπουν τριακόσια χρόνια μπροστά- οπότε δεν μπόρεσαν παρά τα ορατά σημεία που υπήρχαν να διακρίνουν το θνησιγενές της πορείας αυτής. 

Υπήρξε βέβαια ένα κίνημα αντίστασης - ο ρομαντισμός- αλλά δεν άντεξε, δεν θα μπορούσε να αντέξει για πολλούς και διάφορους λόγους. 

Η υποδούλωση όμως στο κεφάλαιο και στη τεχνολογία επιβλήθηκε και σήμερα φτάσαμε στα ιδεολογικά αδιέξοδα, στις θεωρίες δικαιωματισμών, στην συνεχή καταστροφή του περιβάλλοντος και  στην επιλογή του πολέμου ως λύση για την οικονομική κρίση και τη γενικότερη ένδεια ανάμεσα σε άλλα. 

 Τι ξημερώνει; Κανείς δε ξέρει. Η λογική θα έλεγε ότι η Ανατολή θα πάρει μια κάποια ρεβάνς. Όμως εδώ δε μιλάμε για πολιτισμούς και αυτοκρατορίες όπως παλαιότερα. Μιλάμε για απρόσωπες και απάνθρωπες αγορές οι οποίες (θέλουν να) ρυθμίζουν τις ζωές των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και δεν ξέρω κατά πόσο θα άφηναν μια τέτοια αλλαγή κέντρου βάρους να γίνει. όχι απλά αναίμακτα αλλά και χωρίς να προκληθεί μια παγκόσμια καταστροφή στη προσπάθεια ανατροπής μιας τέτοιας εξέλιξης. 

Explosions in the Sky - Your Hand in Mine

 

Άγιος Φιλάρετος ο Ελεήμων

     

Ο Άγιος Φιλάρετος ήταν ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος. Γεωργός και κτηνοτρόφος στο επάγγελμα με πολλά κτήματα και μελίσσια. 

Αντίθετα με αυτά που βλέπουμε σήμερα, ο άγιος δεν ζήτησε σαν τον άφρονα πλούσιο να αυξήσει κι άλλο την παραγωγή και τα αγαθά του ώστε να μην έχει αποθήκη να τα χωρέσει. Αντίθετα ο Φιλάρετος ήξερε την πραγματική αξία του πλούτου. Ήξερε ότι ο πλούτος έχει αξία όταν μοιράζεται. Και μοίραζε αυτόν τον πλούτο σε όποιον είχε ανάγκη. Σε φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους, σε χήρες, σε ορφανά σε ζητιάνους. Και όσο έδινε, τόσο αυξανόταν η παραγωγή του. Αν και είχε οικογένεια, ένα γιο και δυο κόρες, δεν σκέφτηκε ποτέ να μη δώσει στους φτωχούς με το πρόσχημα της οικογένειάς του. Ένα πρόσχημα που σήμερα πολλοί χρησιμοποιούν για να κάνουν τα στραβά μάτια, για να μη μπλέξουν...

Κι όταν ήρθαν οι άσχημες εποχές, όταν οι σοδειές καταστρέφονταν, όταν τα έσοδα ήταν μηδενικά, όταν τα κοπάδια εξαφανίστηκαν σχεδόν και παρά τη γκρίνια της συζύγου και των παιδιών του, δε σταμάτησε να δίνει. Αν και φτωχός πια, έδινε από το υστέρημά του σε όσους είχαν ανάγκη. Μέχρι και τις τελευταίες του κηρύθρες έδωσε. Και δεν γκρίνιαξε ποτέ στον Θεό...

Και τελικά ο γιος της βασίλισσας Ειρήνης παντρεύτηκε την εγγονή του Αγίου και τα πλούτη επέστρεψαν, η παραγωγή αποκαταστάθηκε, η γκρίνια και η στενοχώρια χάθηκαν. Το μόνο που παρέμεινε, ήταν το μοίρασμα του πλούτου. Ό Άγιος Φιλάρετος συνέχισε να μοιράζεται τα αγαθά του, όπως έκανε πάντα. Πριν πεθάνει κάλεσε τους συγγενείς του και είπε τα εξής: «Παιδιά μου, μη ξεχνάτε ποτέ τη φιλοξενία, μη επιθυμείτε τα ξένα πράγματα, μη λείπετε ποτέ από τις ακολουθίες και λειτουργίες της Εκκλησίας, και γενικά όπως έζησα εγώ έτσι να ζείτε και εσείς». Και αυτά αφού είπε, ξεψύχησε με τη φράση: «γενηθήτω τὸ θέλημά σου».

Ο Άγιος Φιλάρετος είναι ένα παράδειγμα που θα έπρεπε να το προβάλλει πιο έντονα η Εκκλησία σήμερα, που η αγροτική παραγωγή απειλείται και οι τίμιοι κτηνοτρόφοι και αγρότες πλήττονται με την ανοχή ή την αδιαφορία ή και τη συμμετοχή των ισχυρών της κοινωνίας μας. Είτε αυτοί είναι κυβερνώντες είτε επιχειρηματικά συμφέροντα είτε διεφθαρμένοι μεγαλοαγρότες με περίεργες διασυνδέσεις. Σήμερα η ζωή και το παράδειγμα του Αγίου Φιλάρετου, προστάτη της μελισσοκομίας είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Και είμαι σίγουρος πως αν προσέξει κάποιος, σε κάποιο μπλόκο, σε κάποια διαμαρτυρία, σε κάποιο σπίτι αγροτών, θα μπορέσει να διακρίνει την παρουσία, ανεπαίσθητη ίσως ενός γέροντα που ξέρει τι σημαίνει αγροτική δουλειά, ξέρει τι σημαίνει η σοδειά σου να μη φτάνει για να ζήσεις, τι σημαίνει να χάνεις τη δυνατότητα να βιοποριστείς. Και θα τον δει να συμπάσχει και να τους ενθαρρύνει μυστικά.

Αυτός είναι ο Άγιος Φιλάρετος.

A Winged Victory for the Sullen - Steep Hills of Vicodin Tears