Η επιλογή της κόλασης

 

O Φαουστινιανός θρύλος επιπλέον έχει και ένα θεολογικό ενδιαφέρον. Ο άνθρωπος γνωρίζει τι ρισκάρει, γνωρίζει τους κινδύνους, γνωρίζει την τελική κατάληξη και παρ' όλα αυτά υπογράφει με τη θέλησή του τη συμφωνία με τον διάβολο. Δεν ξεγελιέται να την υπογράψει, δεν του παρουσιάζεται κάτι άλλο σαν αντίτιμο. Η συμφωνία είναι ξεκάθαρη. Θα πάρει ό,τι θέλει(παρ' ό,τι σε πολλές μεταγενέστερες εκδοχές του θρύλου της συμφωνίας, ο άνθρωπος ξεγελιέται ως προς το τι κερδίζει από αυτή)  αλλά το αντάλλαγμα είναι η ψυχή του. Ο ίδιος ο άνθρωπος επιλέγει την κόλαση. Δεν καταλήγει εκεί μετά από κάποιου είδους δικαστική διαδικασία. Δεν εμφανίζεται ένας Θεός τιμωρός που τον στέλνει στον Άδη ως τιμωρία επειδή έκανε συμφωνία με τον διάβολο, η κατάληξη στην Κόλαση είναι αποτέλεσμα των επιλογών, των ελεύθερων επιλογών του ανθρώπου. Κανέναν δεν έχει να κατηγορήσει πέρα από τις δικές του επιθυμίες και τη δική του ελεύθερη βούληση. Οι πράξεις του είναι που τον οδηγούν εκεί. Αλλά μπαίνει και άλλο ένα θέμα. Πόσο ελεύθερη είναι η βούλησή μας ότι πολλές φορές γίνεται έρμαιο των πόθων, των επιθυμιών και των ονείρων μας; Γεννιέται λοιπόν άλλο ένα θεολογικό ερώτημα η απάντηση του οποίου μπορεί να οδηγήσει σε άλλα ερωτήματα και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Δε ξέρω ποιος ασχολείται βέβαια πια με τέτοιου είδους ερωτήματα.