Λοιπόν, εκατοντάδες χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν τις επιτυχίες των ομάδων τους σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Μόνο που δε κινείται κανείς και τίποτα για τη διάλυση της δημόσιας υγείας, την απαξίωση της δημόσιας παιδείας, την ακρίβεια, την ανεργία, τις τράπεζες που παρασιτούν κλπ κλπ. Θα μου πει κάποιος πώς δεν τον πείθουν οι πολιτικοί. Τον πείθει όμως ο κάθε ιδιοκτήτης ομάδας, με τις τεράστιες περιουσίες, ο οποίος είναι κι αυτός κομμάτι της κακοδαιμονίας της χώρας. Δεν υποστηρίζω τον πρόεδρο αλλά την ομάδα, θα πει κάποιος. Αρκεί να μην του θίξεις τον πρόεδρο της ομάδας του, η οποία είναι ανώνυμη εταιρεία επ' ευκαιρίας...Και φυσικά θα σου πει πόσο βαριέται τις πολιτικές συζητήσεις, που αφορούν θέματα οικονομίας, εθνικής κυριαρχίας, υπογεννητικότητας, ανάπτυξης και διάφορα άλλα τέτοια πολύ βαρετά θέματα είναι η αλήθεια αλλά με άνεση μπορεί να μιλάει με τις ώρες για το πέναλτι που δόθηκε ενώ δεν έπρεπε, τη κόκκινη που ήταν τραβηγμένη και το...non call φάουλ που δε δόθηκε στον αιφνιδιασμό και τα τρία φάουλ στον σέντερ της ομάδας. Και φυσικά οι τιμές θα ανεβαίνουν, οι μισθοί θα μειώνονται(κι ας έχουμε φαινομενικά αυξήσεις), οι τράπεζες θα πίνουν το αίμα μας, η εθνική κυριαρχία θα μειώνεται και μια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα αναρωτιόμαστε πώς φτάσαμε ως εδώ...
ΥΓ1. Βέβαια, να μην αδικούμε τους οπαδούς των ομάδων, πριν δυο-τρία χρόνια ένα ολόκληρο νησί σηκώθηκε στο πόδι για να υποδεχτεί τον νικητή ενός ριάλιτι... Ο κάθε λαός παθαίνει και αυτά που ο ίδιος προκαλεί
ΥΓ2. Και βέβαια βλέπω και ποδόσφαιρο και μπάσκετ και κάνω και σχετική πλακίτσα και μπορώ να κάτσω να αναλύσω συστήματα σαν άλλος Μουρίνιο. Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν ποτέ κάτι σοβαρότερο από σκότωμα της ώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου