Κυριακή 7 Απριλίου 2024

Της Σταυροπροσκυνήσεως

 


Είπε ο Κύριος: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθεί. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; Τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για τη ζωή του; Όποιος, ζώντας μέσα σ΄ αυτή τη γενιά την άπιστη κι αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και για τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι’ αυτόν και ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους». Τους έλεγε ακόμη ο Ιησούς: «Σας βεβαιώνω πως υπάρχουν μερικοί ανάμεσα σ΄ αυτούς που βρίσκονται εδώ, οι οποίοι δε θα γευτούν το θάνατο, πριν δουν να έρχεται δυναμικά η βασιλεία του Θεού».

Τρίτη Κυριακή των νηστειών σήμερα, η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως και στο κέντρο του σολέα κάθε ναού τοποθετείται ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας. Εκεί τοποθετείται σήμερα, στη μέση σχεδόν της πορείας μας από τη Τεσσαρακοστή προς την Ανάσταση για να μας θυμίζει το λόγο που ακολουθούμε το δρόμο της νηστείας και της στέρησης αυτή τη περίοδο αλλά και να μας δίνει θάρρος και δύναμη αφού παραπέμπει στην επερχόμενη Ανάσταση. 

Κοιτώντας τον Σταυρό - και ας μου επιτραπεί να γράψω(μιλήσω) σε πρώτο πρόσωπο, πράγμα που αποφεύγεται συνήθως στα κηρύγματα, θυμάμαι λίγο μια πιο παλιά εποχή της ζωής μου. Την εποχή εκείνη που μετά από κάποια περίοδο αναζητήσεων προσπαθούσα να επιλέξω, όχι αν υπάρχει Θεός, ούτε καν ποιος είναι ο αληθινός Θεός, αλλά ποιος είναι αυτός ο Θεός που θα άξιζε να ακολουθήσω. Ποιος Θεός, ο οποίος μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ μπροστά μου ώστε να τον δω, όσο είμαι ζωντανό τουλάχιστον, θα έδινε ένα κάποιο νόημα σε αυτό το χαοτικό συνονθύλευμα γεγονότων που ονομάζουμε ζωή. Περνώντας από μπροστά μου διάφορες σελίδες βιβλίων και διάφορες εικόνες, στάθηκα σε μια εικόνα που έδειχνε τον Χριστό επάνω στον Σταυρό. Η επιλογή έγινε πολύ εύκολη ξαφνικά. 

Ένας Θεός, ο Ιησούς Χριστός, η πηγή της ίδιας της ζωής, αγάπησε τόσο πολύ τους ανθρώπους, που δέχτηκε, όχι μόνο να πάρει την ανθρώπινη υπόσταση, αλλά και πάνω στον σταυρό να αποκοπεί από αυτή την ίδια την πηγή της ζωής. Από τον ίδιο του τον εαυτό. Αρνήθηκε τον εαυτό Του, όχι από περιέργεια, όχι από κάποιο θεϊκό καπρίτσιο, όχι από διάθεση να παίξει με το σύμπαν, αλλά για να μας ελευθερώσει. Πήρε τις αμαρτίες όλων μας και τις κάρφωσε μαζί Του επάνω στον σταυρό. Ανέχτηκε τα χτυπήματα της κακίας μας για να μας συγχωρήσει και να μας μάθει να συγχωρούμε. Υπέφερε τα βασανιστήρια ώστε να μπορεί να υποφέρει μαζί μας κάθε λεπτό και στιγμή και να μας παρηγορεί. Άφησε κάθε δύναμη που είχε και  αγκάλιασε την αδυναμία για να δίνει δύναμη και στον πιο αδύναμο από εμάς. Φυλακίστηκε για να δώσει ελευθερία σε όλους μας που είμαστε φυλακισμένοι στα πάθη μας και στα πάθη των άλλων. Πέθανε μόνος Του για να μας δείξει πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε δεμένοι ο ένας με τον άλλον και κάθε φορά που διαρρηγνύουμε αυτή την ενότητα μαστιγώνουμε τον ίδιο τον Χριστό. Φορτώθηκε τη θνητότητά μας για να κατέβει στον Άδη και να διαλύσει την εξουσία του θανάτου πάνω στη ζωή. Πάνω σε μας. 

Όλα αυτά μας δείχνει ο Σταυρός του Κυρίου. Έναν Θεό που δε ζητά θυσίες από εμάς αλλά θυσιάζεται για εμάς. Και η νηστεία που κάνουμε τι είναι. Μια μικρή, ελάχιστη θυσία, που εκουσίως κάνουμε για να δείξουμε πως αναγνωρίζουμε τη μέγιστη θυσία που έκανε ο ίδιος ο Θεός για εμάς.  Ένας Θεός που δεν περιμένει στη γωνία να κάνουμε κάτι κακό για να μας στείλει στην κόλαση -κι ας υπάρχουν πολλοί ακόμα και ανάμεσά μας που δυστυχώς το πιστεύουν αυτό και με αυτή τη λογική πορεύονται, αλλά ένας Θεός που περιμένει τη παραμικρή κίνησή μας για να μπορέσει να μας σώσει από την κόλαση που ετοιμάζουμε με τη ζωή μας για τον εαυτό μας. Ένας Θεός που μίλησε και συνέφαγε με αμαρτωλούς, τελώνες και πόρνες, που έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του, που θυσιάστηκε για όλους μας, που φέρνει ζωή στους ανθρώπους και δε ζητά το θάνατό τους είτε πιστεύουν σε αυτόν είτε όχι, αφού εξάλλου ο ίδιος ο Θεός μας έδωσε και αυτή την ελευθερία. Αυτόν τον θεό μας αποκαλύπτει ο Σταυρός, ο υψωμένος στο σολέα του ναού σήμερα. Έναν Θεό, τον Ιησού Χριστό που αξίζει να ακολουθούμε πραγματικά....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η σιωπή

  Η σιωπή που επικρατεί από το βράδυ της Μ. Πέμπτης έως και το πρωί του Μ. Σαββάτου δεν πρέπει να μας παραξενεύει και να μας τρομάζει. Είναι...