Θα ήθελα να γυρίσω πίσω το χρόνο. Και έχω αποφασίσει τι θα άλλαζα. Ποια γεγονότα, ποιες επιλογές, ποιες κινήσεις θα αφαιρούσα. Αλλά ενώ ξέρω πολύ καλά τι θα αφαιρούσα, δεν έχω ιδέα τι θα έβαζα στη θέση τους. Έτσι όμως θα δημιουργούσα ένα κενό. Και η φύση δεν αφήνει κενά. Αν δεν τα συμπληρώσεις εσύ τα συμπληρώνει αυτή. Και να πω την αλήθεια, αυτό που λέμε νόμους της φύσης νομίζω πως είναι πιο πολύ ένα ανθρώπινο φτιασίδωμα για να καλύψουμε τη χαοτική φύση του σύμπαντος και να καθησυχάσουμε τους εαυτούς μας παρά μια πραγματική κατάσταση. Από την άλλη, οφείλω να ομολογήσω ότι το χάος είναι κάτι που μου αρέσει πολύ.
Όσο πιο χαοτική είναι μια κατάσταση τόσο πιο όμορφα αισθάνομαι. Οι ακραίες εναλλαγές συνθηκών και καταστάσεων μου δημιουργούν ένα είδος παράδοξης εσωτερικής γαλήνης. Αντίθετα ένας κόσμος που βρίσκεται σε τάξη μπορεί είτε να με σκοτώσει μέσω της βαρεμάρας είτε να με τρομάξει μέχρι αυτοκτονίας(το πιάσατε το κολπάκι με την αντιστροφή βαρεμάρας-τρόμου και θανάτου-αυτοκτονίας, ε;). Κάπως σαν τη θάλασσα. Μου αρέσει από τα 7 μποφόρ και πάνω. Τότε πιστεύω πως δείχνει το αληθινό της πρόσωπο, όταν είναι αδάμαστη και απρόβλεπτη και όχι όταν είναι ήρεμη και κάνουν μακροβούτια σε αυτήν οι παραθεριστές και οι οικογένειες με τα ταπεράκια. Οπότε ναι, θα ήθελα πολύ να γυρίσω πίσω το χρόνο και να επανασχεδιάσω τη ζωή μου χωρίς να προχωρήσω σε κανένα σχεδιασμό αλλά να την αφήσω έρμαιο στις δυνάμεις του χάους(αν υπάρχει τέτοιο πράγμα). Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, δε θα άφηνα μόνο τη ζωή μου στο χάος αλλά πιθανόν τη ζωή γενικότερα. Που έτσι κι αλλιώς είναι χαοτική. Θα τραβούσα το πέπλο των νόμων μόνο και μόνο για να δω τι κρύβεται από πίσω. Και μετά θα έφτιαχνα μια κούπα ζεστό καφέ με γάλα και θα καθόμουν να το απολαύσω...Και τον καφέ και το χάος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου