Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022

Τα φθαρμένα ρούχα

 


Έχω μια μεγάλη και ακατανόητη μάλλον, συμπάθεια στα φθαρμένα ρούχα. Όχι αυτά που πας και τα αγοράζεις φθαρμένα όπως τα τζιν. Μιλάω για ρούχα που έχουν φθαρεί από το καιρό και τη χρήση. Πάντα την είχα αυτή τη συμπάθεια. Από μικρή ηλικία. Δε μπορώ να εξηγήσω γιατί μου άρεσαν τα φθαρμένα ρούχα αλλά δεν τα πετούσα μέχρι να λιώσουν τελείως.

Μου άρεσαν τα μπλουζάκια που είχαν ξεφτίσει στο λαιμό για παράδειγμα ή είχαν μικρές τρυπίτσες μπροστά. Ειδικά τα μαύρα, τα οποία προτιμούσα και προτιμώ, κάνουν συχνά τέτοιες τρυπίτσες καθώς δεν είναι και τα καλύτερα υφάσματα. Επίσης τα παντελόνια που είχαν φθαρεί στα γόνατα ή κάτω στα μπατζάκια. Και επειδή τα αγαπούσα συνέχιζα να τα φοράω. 

Γενικά με το ντύσιμο δεν ασχολούμουν ούτε ασχολούμαι ιδιαίτερα. Μια μπλούζα ένα παντελόνι, τζιν ή φόρμα συνήθως και όξω απ' τη πόρτα. Αλλά όταν ένα ρούχα είναι φθαρμένο μου ασκεί μια γοητεία. Δείχνει μια διαδρομή, μια σύνδεση με αυτόν που το φορούσε, σε κάθε σχίσιμο ή ξέφτι υπάρχουν διάφορες αναμνήσεις μπλεγμένες στις κλωστές που εξέχουν. Ακόμα κι ένα τρύπιο γάντι ή μια σκισμένη κάλτσα, που δε μπορούν να χρησιμοποιηθούν πια, έχουν αυτή τη μυστική σύνδεση με τα προηγούμενα κεφάλαια της ζωής κάποιου. 

Ξέρω ότι οι μέντορες του στυλ και οι θιασώτες της εικόνας ως μέγιστο μέσο προβολής θα τραβούν τα καλοχτενισμένα μαλλιά τους διαβάζοντας τούτες εδώ τις παράξενες σκέψεις αλλά ποτέ μου δε συμπάθησα τέτοιου είδους τύπους, οπότε άστους να τραβιούνται. Γιατί αυτοί ούτε τη γοητεία ούτε το μεγαλείο της φυσικής φθοράς μπορούν να καταλάβουν γι' αυτό και κάνουν απεγνωσμένες(και πολλές φορές γελοίες) προσπάθειες να κρατηθούν νέοι και να νικήσουν το χρόνο. Ο χρόνος όμως, όπως και η φθορά, αν αντιμετωπιστούν σαν εχθροί και τους κηρυχθεί πόλεμος, θα απαντήσουν και θα απαντήσουν με σκληρά χτυπήματα. Αν όμως αντιμετωπιστούν με ευγένεια και συμπάθεια, τότε θα χαρίσουν απλόχερα τη γοητεία και την αξιοπρέπεια που φέρνουν στο πέρασμά τους.

Ή απλά αυτά τα λέμε εμείς που γερνάμε για να παρηγορούμαστε (ναι κι εσύ γερνάς κι ας μη το παραδέχεσαι). Αυτά και για σήμερα. Αδειάστε μου τη γωνιά τώρα.


1 σχόλιο:

Στο φως της Ανάστασης

  H αλήθεια είναι πως είχα γράψει άλλο κείμενο για την Ανάσταση αρχικά. Τρεις, τέσσερις παραγράφους. Μα μου φάνηκε υπερβολικό να γράψω πολλά...